داراب‌نامه: تفاوت میان نسخه‌ها

ابو طاهر [[محمد بن موسی]] طرسوسی از گزارندگان داستان در سده ششم هجری بود و چند داستان دیگر را هم تحریر کرده‌است. در لقب وی اختلاف است: عده‌ای اصلش را از [[طرطوس]] در سوریهٔ کنونی دانسته‌است و عده‌ای از [[طرسوس]] در آسیای کوچک. آنچه مسلم است این است که ابوطاهر به دسته‌ای از سنیان تعلق داشت که ایشان را [[فضائلیان]] می‌خواندند. این فضائلیان در برابر [[مناقبیان]] شیعی بودند. مناقبیان شیعی داستان‌های حماسی در احوال شخصیت‌های مذهبی شیعی می‌گفتند. برعکس، فضائلیان داستان‌های حماسی ایرانی می‌گزاردند و البته داستان‌هایی در تمجید دو خلیفهٔ نخست نیز می‌گفتند.

نثر کتاب از عالی‌ترین نمونه‌های نثر فارسی در دورهٔ اول (قبل از مغول) است و به لهجهٔ تخاطب آن زمان نزدیک است. اصولاً گزارندگان این قبیل داستان‌های عامیانه ([[سمک عیار]] نمونهٔ دیگر است) از میان مردم عادی برخاستندی. چون با [[علوم اسلامی]] و [[ادبیات عرب]] سر و کار نداشتندی نه نثرشان رنگ و بوی عربی داشتی و نه امثال و آیات عربی و تکلف‌های ادبی که آن زمان در مدارس آموزانده شدی، در کلام آوردندی. هر آنچه گفتندی به [[زبان طبیعی]] و بی‌تکلف عصر بودی.

== منبعمنابع ==