ولکان (اسطوره): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Thegooloobird (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Thegooloobird (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
[[پرونده:Statuette Vulcanus MBA Lyon A1981.jpg|thumb|left|upright=0.5|وولکانولکان در حالیکه جامه‌ای بی آستین بر تن و کلاهی مخروطی شکل بر سر دارد، مجسمه رومی از جنس برنز، احتمالا مربوط به قرن نخست میلادی]]
'''وولکان''' یا '''وُلکان''' (به [[لاتین]]: '''وولکانوس''')، با [[نام مستعار]] '''مولسیبر'''، رب النوع [[آتش]] و [[فلزکاری]]، در اساطیر روم محسوب می‌شد. وی خدای سودمندی‌های آتش و همینطور خدای ممانعت کننده از سوزانندگی آتش به شمار می‌آمد. این آتش، در دین باستانی[[ رومیان]] و همینطور در مذهب نئوپاگانیسم رومی [از مذاهب جدیدتر]، از جمله شامل آتش حاصل از [[آتشفشان]] می‌شد [اساساً کلمه آتشفشان که در انگلیسی، volcano خوانده می‌شود، نام خود را از همین ایزد گرفته‌است]. او در اساطیر [[اتروسک]]ی به عنوان [[ستلانس]] شناخته شده‌است. وولکانولکان در یک جشنواره سالانه که همه ساله در ۲۳ اوت برگزار می‌شد و به نام [[وولکانالیا]] معروف بود، پرستش می‌شد.
 
این ایزد، به قدیمی‌ترین و باستانی‌ترین مرحله از مذهب رومی‌ها تعلق دارد: [[واررو]] با استناد به آننالس ماگزیمی، به یاد می‌آورد که پادشاه تیتوس تایتوس، دارای معابدی اختصاصی برای مجموعه‌ای از خدایان بود که در میان آن خدایان وولکان نیز حضور داشت.همچنین گزارش شده است که نمونه بومی شده ی این ایزد در نواحی دورافتاده حوالی نریمان کندی نیز مشاهده شده است.اجداد این گونه ی خاص با ائمه اطهار وصلت نموده و ماحصل آن '''آسید ولکان''' نام گرفته است.آسید ولکان ها بسیار احساساتی
 
ولکان با خدای یونانی آتش و فلزکاری، یعنی [[هفائستیوس]]، یگانه تلقی می‌شد.<ref> مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰ </ref>
 
== شرح بیشتر ==
[[پرونده:Diego Velasquez, The Forge of Vulcan.jpg|thumb|left|آهنگری وولکان،ولکان، اثر [[دیگو ولاسکز]](۱۶۳۰).این تابلو نقاشی در عصر رنسانس و در دورانی خلق شده‌است که از روزگار پرستش این ایزد، زمانی نه چندان طولانی گذشته بود.]]
وولکان یک ایزد آتش کهن [[ایتالیا]]یی بود که خصوصاً با آتش مخرب و ویرانگر پیوند نزدیکی داشت. او بعنوان واسطه یا وسیله‌ای برای دور نگهداشتن خطر آتش، پرستش می‌شد و بیشترین تعداد مهراب‌ها و معابد او، در محل‌هایی بود که بیش از همه از آتش می‌ترسیدند، مثل نواحی نزدیک آتشفشان‌ها و جاهایی که انبار غلات در آنجا بیشتر بود. به طور مشخص در بندر[[ اوستیا]] [که دارای بسیاری از ویژگی‌های پیش گفته بود]، پرستشگاه‌ها و مهراب‌های وولکانوس هم زیادتر بودند. جالب است که معابد وولکان همیشه بیرون از دیوارهای شهر قرار داشت.