سید اسدالله خرقانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیداسدالله میرسلامی خارقانی موسوی''' (مشهور به سیداسدالله خرقانی) وی یکی از اولین منادیان [[اصلاحگری دینی]] و از کسانی است که طرح بازنگری در برخی از عقاید موروثی شیعه‌ی امامی را مطرح کرد. همچنین یکی از تلاشگران سرشناس در راه بازگرداندن مجد و عظمت اسلام و مسلمین بود. کتاب «محو الموهوم و صحو المعلوم» از مهمترین و آخرین کتابهای اوست که تأثیر زیادی بر افکار علمای اصلاحگر و دعوتگران اصلاح و نوسازی بعد از خودش بر جای گذاشت.

سید اسدالله میرسلامی خرقانی، چهارم ذی‌الحجه‌ی سال ۱۲۵۴هـ.ق در روستای «[[شیزند]]» در جنوب قزوین، واقع در شمال غرب ایران، متولد شد. و نسبش به ساداتی از آل میرسلام در روستای «[[خرقان]]» در شمال قزوین برمی‌گردد برمی‌گردد. چرا که پدرش [[سید زین‌العابدین]] پسر سید اسماعیل پسر سید حسن خان از سلسله‌ی سادات معروفی از اهل مراغه بود. جد بزرگش معروف به«میرسلام»، از مقربین سلاطین صفوی بود.

مرحوم خرقانی در سن پانزده سالگی برای تحصیلات دینی به [[شهر قزوین]] نقل مکان کرد. بعد از آنکه فقه و اصول را در محضر علمای آنجا آموخت حوالی سالهای ۱۲۷۵ یا ۱۲۷۶ه ق به تهران رفت و در آنجا نزد مرحوم [[میرزا ابوالحسن جلوه]] به یادگیری فلسفه پرداخت. و در اثنای این درس همچنین علوم روز و [[زبان فرانسه]] را که زبان فرهنگ غربی آن روزگار بود، یاد گرفت. وی از نزدیکان و تربیت شدگان [[شیخ هادی نجم‌آبادی]] بود.<ref>دولت آبادی، یحیی. '''حیات یحیی''' صفحه ۵۹</ref> در سال ۱۲۸۴ه ق همراه خانواده‌اش به [[نجف اشرف]] مهاجرت کرد و در آنجا به مدت ۲۵ سال به تحصیل [[علوم دینی]] مشغول شد. و در میان روحانیون [[حوزه علمیه]] و طلاب نجف، احترام بسزایی داشت و از علوم جدید بهره‌مند بود وی در خلال این سالها به [[درجه اجتهاد]] نایل شد. سپس به تهران بازگشت و به تدریس و تألیف مشغول شد.

خرقانی زمانی از مبارزان [[جنبش مشروطه]] بود، وی در خلال جنبشهای مشروطه‌خواهی، نقش رابط میان مشروطه‌خواهان و علمای نجف را برعهده داشت. دو بعد شخصیتی او یعنی نقش بسیار مهم وی در [[انقلاب مشروطیت]] و نیز تعالیم قرآن‌گرایانه او، اثراتی در جامعه ایرانی داشته و دارد.

پس از مراجعت از نجف، مدتی وارد فعالیت‌های اسلامی در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی در ایران شد. در [[دوره سوم مجلس شورای ملی]] ، به‌عنوان نماینده قزوین به کرسی نمایندگی مجلس راه یابد. با ادامه فعالیت سیاسی در دوره [[رضا خان]] و در جریان جمهوری خواهی، از دست وی کتک خورد و بالاخره به زندانی شدن و تبعید او منجر شد، او به رشت و سپس به فومنات تبعید شد.<ref>رسول جعفریان،</ref>

پس از پایان یافتن آخرین تبعیدش به تهران برگشت و تصمیم گرفت که به کلی از مباحثه و تألیف و تدریس قرآن دست بکشد. پس از آن، به‌جز با بعضی از فضلا و طلاب قرآن که نزد او [[علوم قرآنی]] می‌آموختند، جلسه‌ای برگزار نکرد.

* الوالامر که در قرآن ذکر شده مربوط به خلفای چهارگانه‌است و پس از آنها تاکنون (زمان خرقانی) مصداقی نداشته‌است.

* به ولایت تکوینی امام‌زمان اعتقادی ندارد و آن را در همان حد تشریعی می‌داند.

* «میزان صحیح و محکم برای تشخیص عوائد عرفی از اصل شرعی، سه امر است: اول قرآن مجید، دوم سنت متقنة بین فرق مختلفه مسلمین، سوم عملیات ذات اقدس رسالت در مدت بیست‌وسه‌سال.

* رساله رد نصاری (کشف الغوایة فی رد الهدایه) ،

* رساله اصلول عقاید،

* رساله تنقید قوانین عدلیه،

* رساله روح التمدن و هویت الاسلام .

* رساله رد دارونیستها،

* رساله کثرت و وحدت زواج

* پنج جزوه رد مبلغین نصاری

* مختصری [در] مرام جامع مقدسه اسلامی

* رساله رد کشف حجاب

* کتاب قضا و شهادت اسلامی

* رساله نبوت خاصه و ابدیت اسلام و حماسه با ادیان

* رساله در متشابهات قرآن و حدیث من فسر القرآن ، و حماسه علمی و عملی بر تمام علمای نوع بشر از ادیان قدیمه و جدیده*برهان الساطع فی اثبات الصانع

* رساله حقوق اسلامی

* رساله در مفهوم و مصداق اولوالامر قرآنی که تا حال از مبتکرات آیات شریفه‌است

* رساله مقدسه[[محوالموهوم و صحوالمعلوم]]

* {{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =نبوی رضوی | نام =سیدمقداد | نام خانوادگی۲ = | نام۲ = | عنوان =تکیه گاه مشروطه طلبان در نجف | ژورنال =روزنامه شرق| مکان =تهران | ناشر = | دوره=ویژه نامه یکصدو ششمین سالگرد مشروطیت | شماره= ۱۵۹۴| سال = | صفحه=۱۳ | پیوند =http://sharghnewspaper.ir/Page/Vijeh/91/05/14/13 | تاریخ بازبینی =۷ اوت ۲۰۱۲ | doi =}}

* وبگاه [[شیخ صدوق ]] http://sadugh.ir/?page_id=112

* رسول جعفریان، سیداسدالله خرقانی روحانی نوگرای روزگار مشروطه و رضاشاه، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۲، ص۵۴، پاورقی ۱

* یحیی دولت‌آبادی، حیات یحیی، تهران، عطار و فردوسی، ۱۳۷۱، ج۱، صص۵۹ و ۶۰

* احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، تهران، نگاه، ۱۳۸۲، ص۵۷۵

* مهدی ملک‌زاده، تاریخ انقلاب مشروطیت ایران، تهران، سخن، ۱۳۸۳، کتاب سوم، ص۶۲۳.

* ابراهیم زنجانی، خاطرات [[شیخ ابراهیم]] زنجانی، به اهتمام غلامحسین میرزاصالح، تهران، کویر، ۱۳۸۲، ص۲۷