سیراف: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۴) +املا+مرتب (۴،۶): + رده:شهرهای بندری خلیج فارس |
جز ویکی‌سازی رباتیک(۶.۷) >بنیاد ایرانشناسی، جغرافیای تاریخی، سطح ایستابی، استان بوشهر، آزادی دینی+تمیز (۸.۰۱) |
||
خط ۱۶:
''برای شهر سیراف امروزی [[بندر سیراف]] را ببینید. ''
'''سیراف''' (صورت قدیمتر: '''سیراب''') در بعضی نوشته‌ها ''' صیراف ''' نیز نوشته شده‌است. شهری باستانی واقع در [[بخش مرکزی شهرستان کنگان]] در [[استان بوشهر]] یکی از آثار تاریخی و از [[نقاط دیدنی استان بوشهر]] در جنوب [[ایران]] است.{{سخ}}
سیراف یکی از قدیمیترین بنادر ایران است که زمانی دارای رونق فراوانی بوده‌است. شهر باستانی «سیراف» دارای معماری خاصی می‌باشد که بسیار شبیه به روستای [[ماسوله]] در شمال کشور می‌باشد{{مدرک|نیازمند ذکر منبع}}، بندری که در آن زمان بیش از سیصدهزار نفر جمعیت داشته و به دلیل آزادمنشی دینی در این بندر بین‌المللی پیروان مذاهب گوناگونی همچون: زرتشتیان، مسیحیان، مانویان، یهودیان، بوداییان و اقوامی همچون: رومیان، یونانیان و چینی ها در این بندر زندگی می کرده‌اند. <ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= |عنوان=تمدن سیراف، پمپئی ایران اسیر دیوارکشی | ناشر =VOA |تاریخ = ۱۳۹۱/۵/۳۱|تاریخ بازبینی= ۱۳۹۱/۵/۳۱}}</ref> گورستان های بازمانده از پیروان دین های گوناگون در این شهر باستان نشانگر این [[آزادی دینی]] این بندر ایرانی ست.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= |عنوان=تمدن سیراف، پمپئی ایران اسیر دیوارکشی | ناشر =VOA |تاریخ = ۱۳۹۱/۵/۳۱|تاریخ بازبینی= ۱۳۹۱/۵/۳۱}}</ref>
سیراف پررونق ترین بندرکشور بود که روابط تجاری زیادی با روم و یونان در اروپا و ماداگاسکار در آفریقا تا کانتون چین در آسیا<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= |عنوان=تمدن سیراف، پمپئی ایران اسیر دیوارکشی | ناشر =VOA |تاریخ = ۱۳۹۱/۵/۳۱|تاریخ بازبینی= ۱۳۹۱/۵/۳۱}}</ref> در دوره‌های ساسانی و اسلامی داشت. سفال های بازمانده با نقش های گوناگون، پارچه ها و زیورآلات، معماری های گچی و اتاق های آذین شده به آثار هنری و ساختمان های دو سه طبقه بخشی از میراث بجامانده از آن تمدن است. اما زمین لرزه مرگبار هفت روزه سال سیصد و شصت و هفت هجری قمری مدفون شدن کامل این بندر را در پی داشت. از این روست که سیراف [[پمپئی]] ایران نامیده شده است.
خط ۲۵:
بازمانده‌های این شهر باستانی در نزدیکی بندر سیراف کنونی دیده می‌شود.
سیراف زمانی از بندرهای اصلی ایران و [[خاورمیانه]] و محل پهلوگیری [[کشتی|کشتی‌های]] بزرگ بود. بازرگانان سیرافی به دوردست‌های [[آسیا]] و [[آفریقا]] سفر دریایی می‌کردند. آنچه از '''سیراف''' بازمانده، حفره‌های سنگی کنده شده بر شیب [[تپه|تبه‌های]] سنگی است که گویا بعد از [[اسلام]] به‌عنوان قبر نیز استفاده شده‌اند. همینطور سنگچین‌ها، چاه‌ها، سنگ‌فرش‌ها و [[غار|غارهایی]] شبیه آتشگاه در دل کوه‌ها بجا مانده‌است.
غلامرضا معصومی، محمد حسین سمسار، [[رضا طاهری]] و سید قاسم یاحسینی تاریخ نگارانی بوده‌اند که به صورتی مبسوط سیراف را در حوزه‌های باستان‌شناسی و بناهای تاریخی، وضعیت اجتماعی، موقعیت [[جغرافیای تاریخی]] و اجتماعی و مشاهیر آن شرح داده‌اند. در کتاب سکه‌های سیراف مرتضی قاسم بگلو ناگفته های بسیاری از تاریخ این شهر بیان و نکات مهمی از ارتباطات تجاری بین‌المللی آن آشکار گردیده‌است.
=== دخمه های باستانی سیراف ===
خط ۳۴:
آنچه که امروزه در ارتفاعات مشرف بر دامنه کوههای شمالی سیراف می‌بینیم، و اندیشمندان و محققان از آن به عنوان قبور سنگی یاد می‌کنند، در ابتدا به منظور ایجاد قبر و مدفن مردگان خلق نشده‌اند بلکه حوضچه‌های استحصال [[آب]] [[باران]] بوده‌اند که بر روی کوههای مشرف به [[دریا]] و شهر برای استفاده از آب باران و نیز تزریق به درون زمین و پیوستن به سطح سفره‌های [[آب زیرزمینی]] جهت تقویت آبخوانهای آن منطقه و به منظور برداشت در پائین دست از طریق چاههای حفره شده در طبقات سنگی بوده‌اند.
به منظور تأمین آب شرب از طریق باران، که تنهاترین، مهم‌ترین و مؤثرترین روش در استحصال آب باران به شمار می‌آید جمع آوری مستقیم آب بر روی سطوح نازله می‌باشد. به منظور بهره وری از آبهای نازله و جلوگیری از هدر رفتن آنها و نیز تغذیه سفره‌های آب زیرزمینی چاههای مذکور [[پیشینیان]] '''سیراف''' به این نتیجه می‌رسند که هر آنچه آب نازله را بر سطح [[کوه]] مذکور در بالادست چاههای حفر شده، استحصال و ذخیره نمایند و بدین طریق به آبهای جمع آوری شده فرصت بیشتری جهت نفوذ به درون زمین دهند. در حال حاضر از نواحی نزدیک به خط الرأس کوه با ایجاد مخازن با مقطع چهارگوش به ابعاد متفاوت حوضچه‌هایی را در سرتاسر یال جنوبی کوه تعبیه نموده‌اند که قادر به جمع آوری مجموعه آبهای نازله بر سطح اراضی مذکور باشد. چاههای حفر شده درون طبقات سنگی نیز درست در پائین دست هر مجموعه مخازن ذخیره آب تعبیه شده به طوریکه با نفوذ آب و رسیدن به [[سطح ایستابی]] منطقه بلافاصله سطح آب چاههای مذکور را مورد تأثیر قرار می‌دهد.
ابعاد حوضچه‌ها عموماً به صورت مقطع مستطیلی (چهارگوش) بوده و طول این مخازن در جهت شیب واقع است. برخی از این حوضچه‌ها دارای سرریز بوده بطوریکه پس از پرشدن آن، آب مستقیماً درون حوضچه پائین دست هدایت می‌شده‌است.
خط ۴۸:
* صدیق، محمد، عبدالرزاق، '' «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس»، '' چاپ دوم، : مطبعة المعارف، انتشار سال ۱۹۹۳ میلادی به (عربی).
* دکتر: رازی، عبدالله، '' (ازسلسلهٔ ماد تا انقراض سلسلهٔ قاجاریه) '' چاپ ششم، چاپخانهٔ: اقبال، انتشار سال ۱۳۶۳.
* قاسم بگلو، مرتضی، ''سکه‌های سیراف ''، چاپ اول، موسسه مطالعات تاریخ معاصر و [[بنیاد ایرانشناسی]] بوشهر، تهران، انتشار سال ۱۳۸۵ خورشیدی.
* جعفری، سید محی الدین. '' (دانش بومی منحصربه‌فرد اندیشمندان سیراف در استحصال آب و کشاورزی) ''
* کنگره بین‌المللی سیراف، بوشهر: نشر شروع، ۱۳۸۴.[http://www.boushehr.org/ArticleDetails.aspx?Id=157 مجمع دانش آموختگان استان بوشهر]
خط ۷۱:
[[رده:گوردخمه‌های ایران]]
[[رده:مناطق مسکونی ساحلی در ایران]]
[[رده:ویکی‌سازی رباتیک]]
| |||