توپ ضدهوایی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱:
در سال ۱۹۵۳ نیروی زمینی ارتش آمریکا توپ ضدهوایی ۷۵ میلی‌متری «اسکایزویپر» را با قابلیت شلیک ۴۵ گلوله در دقیقه تولید کرد که هدف‌گیری و کنترل آتش آن را یک سامانه کامپیوتری -راداری بر عهده داشت. اما ورود [[موشک سطح‌به‌هوا|موشک‌های هدایت‌شونده سطح‌به‌هوا]] در دهه‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ مهر پایانی بر فعالیت توپ‌های ضدهوایی سنگین در ارتش‌های پیشرفته بود. آخرین استفاده قابل توجه از توپ‌های سنگین در نقش ضدهوایی به [[جنگ ویتنام]] مربوط می‌شد. نیروهای [[ویتنام شمالی]] در این جنگ از توپ‌های بزرگ حداکثر ۱۰۰ میلی‌متری برای دفاع در مقابل هواپیماهای آمریکایی استفاده می‌کردند.
امروزه بیشتر توپ‌های ضدهوایی توپ‌های اتوماتیکی با کالیبر ۲۰ تا ۴۰ میلی‌متری هستند که به صورت چندلول ساخته شده و معمولا بر روی [[خودرو زرهپوش جنگی|خودروهای زرهپوش]] نصب شده و وظیفه دفاع از نیروهای خودی در مقابل [[هلیکوپتر]]ها و هواگردهای کم‌ارتفاع را بر عهده دارند. شوروی‌ها ضدهوایی ۲۳ میلی‌متری [[زو-۲۳-۲]] را در دهه ۱۹۶۰ طراحی کرده‌اند که از آشناترین انواع ضدهوایی در نقاط مختلف دنیاست. آمریکایی‌ها هم [[توپ گاتلینگ]] ۲۰ میلی‌متری [[ام۶۱ والکان]] را هم به عنوان سلاح ضد هوایی و هم در نقش سلاح هلیکوپترها و هواپیماهای خود به کار گرفته‌اند.
==منابع==
| |||