خط میخی سومری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خط میخی سومری''' را بیش‌تر پژوهشگران نخستین گونهٔ خط در غرب آسیا می‌شمارند. [[سومریان]] (حدود ۳۰۰۰ تا ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد) با ابداع [[خط میخی]] دوره‌ای را آغاز کردند که به عنوان آغاز خط نویسی شهرت دارد و همچنین نخستین مدارک نگارشی بشر که به صورت لوحهای گلین برجای مانده متعلق به تمدن‌های [[میانرودان]] است.

 

 

 

نظر به [[زبان شناسی]] (فیلولوژی) زبان سومریها آنچنانکه از آثار کتبی خود آنان به ما رسیده با هیچ یک از زبانهای کهن پیوستگی ندارد نه با [[زبان سامی]] اکد که همسایه [[سومر]] بود نه از زبان غیر سامی [[زبان ایلامی|ایلام]]، چنانکه خود زبان ایلام، سرزمینی که امروزه [[خوزستان]] می‌گوییم نه [[سامی]] است نه [[آریایی]]. همچنین پیوستن نژاد سومریها به نژاد مردمان آسیای صغیر و [[ارمنستان]] و [[قفقاز]] به هیچ روی پذیرفتنی نیست. با وجود [[ودا]] نامه دینی [[برهمنان]] و [[اوستا]] نامه دینی [[ایرانیان]] که هر دو از کهنترین آثار کتبی هستند، نمی‌توان سومریها را شعبه‌ای از آریاییها حتی هند و اروپایی دانست زیرا زبان آنها هیچ پیوندی با [[سانسکریت]] و زبان [[اوستایی]] و [[فرس هخامنشی]] ندارد.

چون سومریها از حیث نژاد با هیچ یک از اقوامی که در تاریخ شناخته شده‌اند پیوندی ندارند و زبانشان با هیچکدام از زبانهای کهن پیوستگی ندارد می‌توان گفت آنان در سرزمین [[شنعار]] منفرد بودند و تمدن خاصی داشتند و خط خاصی برای نوشتن زبان خود بکار می‌بردند همان خطی که بعدها به دستیاری [[اکدیهای]] سامی نژاد تغییراتی یافته و اساس خطوط میخی اقوام دیگر گردید. آنچه مسلم است این است که سرزمین شنعار در سه هزار سال پیش از میلاد مسیح در دست سومریها بوده. آغاز هزاره سوم پیش از میلاد تاریخ برخاستن اکدیهاست. سرزمینی که آنها بدست آوردند از پیرامون کویر [[سوریه]] تا نزدیکی [[بغداد]] کنونی کشیده می‌شد.

 

==انتقال خط به اکدی‌ها==

 

==منابع==

*مرتضی راوندی: تاریخ اجتماعی ایران. (جلد ۱) - ۱۶۸ - ۱۷۳

*کتیبهٔ بیستون بند ۷۰ و همچنین ستون چهارم.