وی از نوادگان [[عبدالوهاب تبریزی]] که نسب وی هم به [[حسن مثنی]] ابن [[حسن مجتبی]] (ع) میرسد.
== زندگی ==
حسن قاضی طباطبایی از ۱۳۳۴ ش متصدی کرسی زبان عربی در دانشکدهیدانشکدهی ادبیات [[تبریز]] شد. تسلط وی به تاریخ و فرهنگ ایران و اسلام زبانزد اکثر دانشگاهیان بود. از وی مقالات بسیاری در نشریههاینشریههای کتابخانهیکتابخانهی ملی تبریز و دانشکدهیدانشکدهی ادبیات تبریز به چاپ رسیده که از آن جمله: «به یاد مرحوم سید هادی سینا»؛ «کتاب و اهمیت آن در جامعهیجامعهی امروزی»؛ «محضر و محضرهای تاریخی»؛ «داستان یک مناظرهیمناظرهی ادبی»؛ «اشتباهات تاریخی تجارب السف»؛ «خاطراتی چند از استاد عبدالرسول خیامپور»؛ «حکم استیناف ضیاءالعلماء» را میتوانمیتوان نام برد.
وی بیش از چهل سال به تدریس در دبیرستانهادبیرستانها و دانشگاه تبریز مشغول بود و مقالات تحقیقی و انتقادی وی در نشریهینشریهی «دانشکدهیدانشکدهی ادبیات تبریز» و «کتابخانهیکتابخانهی ملی تبریز» چاپ میشدمیشد. از جمله آثار اوست: تعلیقات و حواشی تجارب السلف (۱۳۵۱) و تجربة الاحرار و تسلیة الابرار (اثر [[عبدالرزاق بیک دنبلی]] در دو جلد، ۱۳۴۹ و ۱۳۵۰).
وی سرانجام در 18 اسفند سال 1364 شمسی درگذشت. با درگذشتِ استاد، جامعه دانشگاهیِ تبريز يکي از استادان كليديِ خود را از دست داد.