ملک قاسم میرزا: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷:
| زادروز = دوم جمادی الثانی ۱۲۲۲ ه. ق
| زادگاه =
| تاریخ درگذشت = ١٢٧٧ هـ. ق (٥٥)
| محل درگذشت =
| آرامگاه =
خط ۲۰:
''' شاهزاده ملک قاسم میرزا''' در دوم جمادی الثانی ۱۲۲۲ ه. ق چشم به جهان گشود. او برادر تنی [[ملک منصور میرزا]]و بیست و جهارمین پسر [[فتحعلی شاه]] بود. او شخصیت جالبی داشته و پیوسته در صدد کسب معلومات تازه بوده به طوری که قصد استخراج قند از چغندر را کرده و در پزشکی هم دست داشته است. او با اروپاییان مراوده خوبی داشت و از آنها حمایت می‌کرد.
فن عکاسی و عکس برداری در ایران برای اولین بار در شهر [[تبریز]] و توسط ملک قاسم میرزا فرزند [[فتحعلی شاه]] [[قاجار]] آغاز گردید. به علت سفر او به اروپا و تحصیل در فرانسه در روزگاری که اختراع دوربین عکاسی موضوع بحث روز بود و مراوده با اروپائیان در ایران و توجهی که به دانش‌ها و فرهنگ نوین داشت می‌توان حتم و یقین کرد که شاهزاده ملک قاسم میرزا نخستین ایرانی، پس از [[ژول ریشار]] (به گفته‌ای اولین شخص خارجی که در ایران عکس برداری کرده است) یا همزان با او (و شاید هم پیش از ریشارخان) است که دوربین عکاسی در اختیار داشته و نخستین عکس برداری به شیوه [[داگرئوتیپ]] و سپس [[کلدیون]] را در ایران انجام داده است.
او در اوایل پاییز سال ۱۲۶۵ ه. ق در اردو کشی [[ناصرالدین شاه]] به ییلاق جاجرود، از همراهان شاه بود و در آنجا از سراپرده شاه و پیشخدمت‌ها و زنان حرم عکس برداشته و شش ماه بعد آنها را آلبوم ساخته و در شانزدهم رجب ۱۲۶۶ ه. ق تقدیم [[ناصرالدین شاه]] کرده است. این آلبوم در آلبوم خانه [[کاخ گلستان]] موجوداست ، آلبومي
[[اوژن فلاندن]] جهانگرد فرانسوی که به سال ۱۲۵۶ ه. ق ملک قاسم میرزا را در تبریز دیده بود در باره او اینچنین می‌نویسد:
((این شاهزاده ملک قاسم میرزا .... بر اثر فکر بلند و معلومات کافی یکی از مردان بزرگ مشرق زمین به شمار می‌رود، شش زبان کامل: فرانسه، انگلیسی، روسی، ترکی، عربی، هندی را می داند.........))
آقاي [[ذكاء]] نويسنده كتاب «سيري در تحول فن عكاسي در ايران در دوران قاجار» اعتقاد دارد كه ملك قاسم ميرزا نويسنده نخستين رساله عكاسي نيز هست. از آنجا كه وي به ٦ زبان زنده دنيا تسلط داشته است، احتمالا تنها گزينه ممكن براي تاليف رساله كوچك «كتاب فوتوگرافي» مي تواند باشد.اين كتاب شامل ١٤ صفحه در قطع ١٥*٦ است و ابتدا در سال ١٢٧٤ هجري قمري وارد كتابخانه [[اعتضادالسلطنه]] شد و سپس به كتابخانه [[مدرسه ناصري]] (سپهسالار) وقف شد.
== منابع ==
| |||