حمله انتحاری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵:
حمله انتحاری از دیگر انواع خودکشی بسیار متفاوت است. اگر خودکشی را به طوری که بیشتر دیدهایم و میشناسیم، اقدامی برای گریز از پوچی یا فرار از استمرار روزمرگی و بیهدفی بدانیم، عامل حمله انتحاری دارای هدفی است. وی برای هدفاش دست به طراحی برنامهای میزند که منجر به مرگ خودش و دیگران میشود. اگر مستقل از ارزشگذاری و برداشتهای طرفین ماجرا به این حرکت نگاه کنیم هدف فرد پیش از اینکه بخواهد خود را از بین ببرد و یا به پوچی رسیده باشد، هدفی بزرگتر است که حاضر است خود را برای آن فدا کند.
حمله انتحاری در طول تاریخ بسیار کم به وقوع پیوسته که به عنوان نمونه میتوان از حادثه [[پرل هاربر]] نام برد. امروزه این اقدام بسیار شایع شده و بیشتر رخ میدهد. بزرگترین نمونه امروزی آن را میتوان [[حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱]] آمریکا دانست که طی آن ۱۹ حملهگر انتحاری کنترل چهار فروند هواپیمای مسافربری را در اختیار گرفتند و آنها را به برجهای دو قلوی [[مرکز تجارت جهانی]] [[نیویورک]] و ساختمان [[وزارت دفاع آمریکا]] ([[پنتاگون]]) کوبیدند و جان ۲۹۷۳ نفر را گرفتند. حمله انتحاری [[مترو لندن]]، [[حملات انتحاری فلسطینیها علیه اسرائیلیها
حملات انتحاری را میتوان به دو دسته کلی تقسیم کرد: حمله انتحاری با هدف حمله انتحاری بی هدف. هر دو شکل حمله انتحاری در یک بستر شهری به وقوع میپیوندد. نوع با هدف به قصد آسیب زدن به فرد یا افرادی معین به انجام میرسد و ممکن است افراد دیگر حاضر در محل نیز کشته شوند یا آسیب ببینند. نوع بی هدف برای نا امن کردن فضای اجتماعی و سیاسی مورد نظر و برانگیختن ترس و وحشت عمومی طراحی میشود. در اقدام انتحاری، به دلیل وقوع حادثه در یک بستر شهری احتمال زیادی وجود دارد که هر فرد بیگناهی کشته یا زخمی شوند.
|