باب (عنوان): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Godisnowhere (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Sadegh50ir (بحث | مشارکت‌ها) چراخودزنی می‌کنید،مدعیان‌بابیت‌رامیبرید‌ذیل‌باب‌الائمه‌که‌علی‌محمد‌باب‌راحذف‌کنید؟!بحث کنید |
||
خط ۲۳:
[[ابن اثیر]] درباره [[حسین بن روح نوبختی]]، یکی از [[نواب اربعه]]، می‌گوید که امامیه او را ''باب'' می‌نامیدند<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ: ۸/۲۹۰</ref>
علاوه بر اینها، در همان زمان امامان، کسانی خود را بدروغ باب امامان معرفی نموده‌اند و بدین سبب به تکذیب و نفرین ایشان گرفتار شده‌اند. مثلاً کشی <ref>(رجال کشی؛ ص ۱۰۴۸-۹۹۹،۹۹۷)</ref>، از علی بن حسکه و قاسم یقطینی و محمّد بن فرات و ابن بابا نام برده که ضمن نشر افکار انحرافی ، مدعی بابیت [[امام عسکری]] و [[امام رضا]] بوده‌اند ولی امامان، آنان را بشدت انتقاد کرده‌اند و شیعیان را از تماس با ایشان بر حذر داشته‌اند.<ref>علی‌اصغر رضوانی، ''غیبت صغری''</ref></br>
خط ۳۲:
</ref>
عموم شیعیان در ادعای سفارت و وکالت [[نواب اربعه]] هیچ تردیدی نداشتند و ایشان را مورد تایید از امام خویش می‌دانستند، برخی از شیعیان نیز ایشان را باب امام نام برده‌اند. این نايبان، بنظر قاطع علمای شیعه تنها ۴ نفر ذیل هستند:
*ابو عمرو [[عثمان بن سعيد]] عَمری
*ابو جعفر [[محمد بن عثمان]] بن سعيد
*ابوالقاسم [[حسين بن روح]] نوبختی
*ابوالحسن [[علی بن محمد سمری]]
البته برخی براین باورند که ایشان لزوما مرتبه علمی و [[فقاهت|فقاهتی]] نداشته‌اند و صرفا وکیل امام در امور مالی و واسطه‌ای برای حل مشکلات شیعیان بدست شخص امام بوده‌اند.
*[[ابومحمد شریعی؛]] وی که از اصحاب [[امام حسن عسکری]] بود، نخستین شخصی است که بابیت را به مدعی گردید و این مقام را به خود نسبت داد<ref>بحارالانوار: ۵۱/۳۶۷</ref>.▼
*[[محمد بن نصیر نمیری]]؛ پایه گذار فرقه [[نصیریه]] که پس از ابومحمد شریعی ادعای بابیت نمود و از [[غلات]] است و [[حجت بن حسن]] او را لعن کرد<ref>معجم رجال الحدیث، ابوالقاسم خوئی: ۱۷/۳۳۶-۳۳۸</ref>▼
*ابوجعفر، [[محمد بن علی شلمغانی]] معروف به ابن ابی العزاقر از مدعیان بابیت<ref>[[بحارالانوار]]: ۵۱/۳۷۱؛ معجم رجال الحدیث: ۱۷/۵۳</ref>▼
*ابوبکر، [[محمد بن احمد بن عثمان بغدادی]]، برادرزاده ابوجعفر [[محمد بن عثمان بن سعید عمری]] سفیر دوم [[حجت بن حسن]] از مدعیان بابیت<ref>معجم رجال الحدیث: ۱۷/۲۹۷</ref>▼
گروهی نیز از همان آغاز غیبت، با ترفندهای ویژه ادعای بابیت و سفارت نمودند و پیروانی نیز در میان شیعیان یافتند. با وجود ارتباط غیرمستقیم با [[ناحیه مقدسه]]<ref>شیعیان از زمان آمام جواد، امامان خود را با این عنوان یاد میکردند</ref> و [[توقیع|توقیعات]] از [[حجت بن حسن]] و نامه‌های [[نواب خاص]] مبنی بر [[برائت]] و [[لعن]] مدعیان و حتی پیروان آنها . بزودی کذب و افترای ادعای آنان بر جامعه شیعیان آشکار گردید. برخی از آنها عبارتند از:
;در عصر غیبت کبری▼
▲*
*عباس فاطمی؛ در اواخر قرن هفتم می‌زیسته ادعای بابیت خاصه و مهدویت نمود. وی دارای پیروانی بوده و دولتی تشکیل داد و شهر [[فارس]] را تصرف کرد و در پایان به قتل رسید و دولت وی منقرض شد<ref>مدعیان نبوت و مهدویت، ص ۲۶۵</ref>.▼
▲*'''[[محمد بن نصیر نمیری]]'''؛ پایه گذار فرقه [[نصیریه]] که پس از ابومحمد شریعی ادعای بابیت نمود و از [[غلات]] است و [[حجت بن حسن]] او را لعن کرد<ref>معجم رجال الحدیث، ابوالقاسم خوئی: ۱۷/۳۳۶-۳۳۸</ref>
*[[محمد نوربخش]]، رئیس و مؤ‌سس فرقه [[نوربخشیه]] (۷۹۵ - ۸۹۶ هجری فمری)؛ در سال [[۸۲۶ (هجری قمری)]] مدّعی نیابت و باب امام شد و سپس مهدویت خود را اعلام نمود.▼
▲*ابوجعفر، '''[[محمد بن علی شلمغانی]]''' معروف به ابن ابی العزاقر از مدعیان بابیت<ref>[[بحارالانوار]]: ۵۱/۳۷۱؛ معجم رجال الحدیث: ۱۷/۵۳</ref>
▲*ابوبکر، '''[[محمد بن احمد بن عثمان بغدادی]]'''، برادرزاده ابوجعفر [[محمد بن عثمان بن سعید عمری]] سفیر دوم [[حجت بن حسن]] از مدعیان بابیت<ref>معجم رجال الحدیث: ۱۷/۲۹۷</ref>
▲*'''عباس
▲*'''[[محمد نوربخش]]'''، رئیس و مؤ‌سس فرقه [[نوربخشیه]] (۷۹۵ - ۸۹۶ هجری فمری)؛ در سال [[۸۲۶ (
*'''[[علی‌محمد باب]]'''<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=7 |عنوان=باب ||نویسنده=مصطفی حسینی طباطبائی |ناشر= دانشنامه جهان اسلام |زبان= }}</ref>
== پانویس ==
| |||