خوانسار: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخچه شهرستان خوانسار به قبل از اسلام می‌رسد وجود آثاری از آتشکده تیر و معبدی بنام هیکل در کوه تیر در حوالی روستای تیدجان و سنگ قبری به خط پهلوی در قریهروستای قودجان دلیلی بر این مدعاست.

مدارکی که از سابقه تاریخی خوانسار در دست است تاریخ مهاجرت دسته‌ای از اقوام [[یهود]] به خوانسار و سرگذشت آنها است که به زمان سلطنت کوروش کبیر می‌رسد.

جمعیت ساکن در این شهرستان بالغ بر 40 هزار نفر بوده که با توجه به برآوردهای بعمل آمده این رقم رو به افزایشکاهش است. لازم به توضیح است که جمعیت غیرساکن این شهرستان در نیمه دوم سال به ۵۰ هزار نفر بالغ می‌گردد. این شهرستان دارای یک بخش مرکزی و سه دهستان به نام‌های چشمه سار، کوهسار و پشت کوه و دارای ۱۸ روستا می‌باشد.

مردم خوانسار دارای لهجه خاصی نبوده ولیکن دارای گویش مستقل خوانساری می‌باشند که این گویش ریشه در زبان فارسی قدیم داشته و از قبل از اسلام در این شهرستان رایج بوده است.طبق مطالعات به عمل آمده گویش خوانساری ریشه در زبان پهلوی دارد و در برخی شهرستان ها مانند دلیجان و میمه نیز با اندکی تفاوت دیده می شود. در کتب تاریخ نقل است شهربانو همسر امام حسین (ع) – دختر یزدگرد سوم- در هنگام اسارت در مجلس عمر خطبه‌ای به زبان و گویش خوانساری ایراد نموده است که این جمله معروف از اوست: اف بر ابرویزبو که نامه پیغمبرش بدرا. (یعنی اف بر خسروپرویز باد که نامه پیغمبر را پاره کرد)