نظام ملی نوآوری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نظام ملی نوآوری'''({{ به انگلیسی|National System of Innovation - NSI )}} یک '''نظام مدیریت نوآوری فرا سازمانی''' و در مقیاس کلان و کشوری است که به نقش مجموعه سازمان ها مانند دانشگاهها ، موسسات پژوهشی ، پارک های فناوری ، مراکز تحقیق و توسعه ، مراکز صنعتی و غیره در فرایندهای نوآوری و رابطه ی تعاملی آنها در این خصوص می پردازد . نظام ملی نوآوری زیر نظام های متعددی مانند نظام ملی پژوهش ، نظام ملی خلاقیت ، نظام ملی مالکیت فکری ، نظام ملی مدیریت فناوری و همچنین نظام های محلی یا منظقه ای نوآوری را شامل می گردد( گلستان هاشمی ، 1386،1384 ).

هر چند تعریف کاملا واحدی برای نظام ملی نوآوری وجود ندارد ولی اکثر تعاریف دارای نکات مشترک مشخصی هستند و همه آنها بر ارتباطات و اتصالات درونی کنش ها میان عوامل ملی مختلف موثر در فرایند نوآوری تاکید دارند . لاندوال ( 1992) « '''نظام ملی نوآوری''' » را عبارت از عناصر و ارتباطات متقابلی می دانند که در تولید ، گسترش و کاربرد دانش مفید و اقتصادی ایفای نقش می کند و درون مرزهای یک کشور قرار دارد ( گلستان هاشمی ، 13861384 به نقل از لاندوال ،1992 ). ادکوئیست ( 1997 ) بیان می دارد '''نظام ملی نوآوری''' عبارت از همه عوامل اصلی اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی ، سازمانی و دیگر عوامل موثر بر توسعه ، گسترش و کاربرد نوآوری ها می باشد ( گلستان هاشمی ، 13861384 به نقل از ادکوئیست ،1997 )<ref>{{یادکرد |کتاب = نظام ملی نوآوری ، نظام ملی مدیریت نوآوری. فصلنامه علوم خلاقیت شناسی و حل مسئله ابداعی( تریز) | نویسنده = دکتر سید مهدی گلستان هاشمی |ترجمه = |فصل = |صفحه = | = | چاپ = | 1384 = |شابک =}}</ref> .

'''نظام ملی نوآوری''' بر این فرض است که جریان فناوری و اطلاعات در میان افراد ، شرکت ها و موسسات برای فرایند نوآوری ضروری می باشد . در سطح ملی ، نوآوری و توسعه فناورانه نتیجه مجموعه تعاملات پیچیده ای میان عوامل تولید کننده ، توزیع کننده و به کاربرنده انواع دانش ها است . بنابراین عملکرد نوآورانه یک کشور به میزان زیادی بستگی به ترتیب ویژه این عوامل در درون نظام دانش جمعی و فناوری هائی که به کار می گیرند می باشد . این عوامل عبارت از کسب و کارهای خصوصی ، دانشگاهها ، موسسات پژوهشی و افراد هستند . ارتباطات و تعاملات میان این عوامل می تواند پژوهش ها ، ثبت اختراعات ، انتشارات ،تامین امکانات و تجهیزات و سایر موارد مشابه را شکل دهد ( گلستان هاشمی ، 13861384 به نقل از OESD ).

یکی از مدل های مشهور برای نظام ملی نوآوری ، مدل مارپیچ سه گانه نوآوری دو (THMI)است که توسط اتکوویتز و لیدسدورف (2000 ) طراحی شده است . در این مدل انواعی از آرایش ها ، ارتباطات و تعاملات میان دانشگاه ، صنعت و دولت و پویائی ها و نتایج آنها ارائه می شود . کشورهای زیادی نظام ملی نوآوری خود را با مدل THMI هماهنگ کرده اند و به تدریج بر اساس عوامل و شرایط محیطی و نیاز و ضرورت آن را توسعه داده اند ( گلستان هاشمی ، 13861384 )<ref>{{یادکرد |کتاب = نظام ملی نوآوری ، نظام ملی مدیریت نوآوری. فصلنامه علوم خلاقیت شناسی و حل مسئله ابداعی( تریز) | نویسنده = دکتر سید مهدی گلستان هاشمی |ترجمه = |فصل = |صفحه = | = | چاپ = | 1384 = |شابک =}}</ref> .

نظام ملی نوآوری ژاپن به سمت مدل مبتنی بر رویکرد « '''زیست نظام (اکوسیستم) ملی نوآوری''' » NIES حرکت نموده است ( آریموتو 2006 ، واتانابه و فوکادا 2006 ) . این مدل با توجه به تغییرات فزاینده محیطی و شرایط جهانی شدن و شکل گیری مدل های جدید نوآوری جهانی شکل گرفته است و نظام نوآوری را متحول شده و پویا می داند ( گلستان هاشمی ، 1387 ).