'''عمرو لیث صفاری''' دومین فرمانروای سلسله [[صفاری]] بود که در شرق و جنوب [[ایران]] حکومت می‌کرد (۸۷۹-۹۰۱ میلادی).
او و برادرانش [[یعقوب|یعقوب لیث|یعقوب]]، طاهر و علی فرزندان رویگری به نام لیث و اهل سیستان بودند. او برادر کوچک [[یعقوب لیث]] بود و پا به پای برادر بزرگترش جنگید. پس از مرگ یعقوب در جندی شاپور [[خوزستان]] عمرو جانشین برادرش و پادشاه صفاریان شد . در دوران ۲۲ساله فرمانرواییش درگیریهای فراوانی با خلیفه معتمد و برادرش موفق داشت که گاهی به دشمنی منجر میشد اما عموما با سازش به پایان می رسید. در خراسان نیز با احمد ابن عبدالله خجستانی و رافع ابن هرثمه جنگهای بسیار کرد و سرانجام بر آنها چیره شد. در سال ۹۰۱ میلادی نبردی میان او و [[سامانیان]] که بر [[فرارود]] فرمانروایی می‌کردند درگرفت . در این نبرد عمرو لیث از [[امیر اسماعیل سامانی]] شکست خورد و اسیر شد. امیر اسماعیل وی را به [[بغداد]] نزد معتضد [[عباسیان|خلیفه عباسی]] فرستاد . عمرو لیث پس از مدتی اسارت در سال ۹۰۲ میلادی به فرمان خلیفه کشته شد.
درباره اسارت او گفته اند که وقتی او را به بغداد بردند، لباسی فاخر به او پوشانده و سپس بر شتری لنگ وگوژپشت و بلندقامت سوار کردند ودر شهر به خواری تمام گرداندند. پس از شکست و اسارت او نوه اش به نام طاهر ابن محمد ابن عمرو به جانشینی او برگزیده شد. انحطاط و ضعف صفاریان از همین زمان آغاز شد.
درباره بزرگواری، بلند همتی و جوانمردی عمرو حکایتهای زیادی گفته شده است.
