حزب اراده ملی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حزب اراده ملی''' نام یکی از احزابی است که در پی [[آزادی‌های سیاسی]] نسبی پس از [[شهریور ۱۳۲۰]] در ایران پدید آمد. [[مرکز ثقل]] و رهبر عملی این حزب، [[سید ضیاءالدین طباطبایی]] بود و افراد مشهوری چون مظفر فیروز و [[نیرالملک]] نیز در آن عضویت داشتند. عمده فعالیت‌های این حزب در رقابت با حزب توده بود و از خود ایدئولوژی سیاسی مستقلی نداشت. حزب اراده ملی کمتر از دوسال دوام داشت و با روی کار آمدن [[احمد قوام،قوام]]، منحل گردید.

در دوره [[رضا شاه،شاه]]، هیچگونه فعالیت حزبی مجاز نبود. در فضای باز سیاسی پس از شهریور ۱۳۲۰، و طی سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۲ دوران شکوفایی احزابی با گرایش‌های گوناگون در ایران بود. بسیاری از احزاب همچون احزاب ملی(بعدها [[جبهه ملی]])، [[حزب توده]]، حزب اراده ملی و [[سازمان فدائیان اسلام]] در این دوره شکل گرفتند.<ref>{{یادکرد وب

به غیر از [[روزنامه رعد امروز]] و پس از آن نشریه هور که به ارگان رسمی حزب مشهور بودند، نشریات روستا، سرگذشت، کاروان، کشور، نسیم صبا، [[نسیم شمال،شمال]]، صدای ایران، ندای آسمان، صدای وطن، وظیفه، کانون، کوشش و اقدام نیز به عنوان جراید وابسته به حزب شناخته می‌شدند. علاوه بر این، ائتلافهای مطبوعاتی متعددی از جمله اتحاد جراید ملی، جبهه مطبوعات متفق و جبهه استقلال نیز به این حزب تمایل داشتند.<ref>{{یادکرد وب

اگرچه [[رضاقلی‌خان هدایت]](نیرالملک) سمت ریاست تشریفاتی حزب را داشت، ولی عملاً سید ضیاء با عنوان منشی کل حزب، رهبری حزب را در دست داشت. سایر اعضای مشهور حزب عبارت بودند از [[مظفر فیروز]]، [[صادق سرمد]]، [[حبیب‌الله رشیدیان]]، [[بهاءالدین حسام‌زاده،حسام‌زاده]]، کلنل کاظم خان سیاح(فرمانده کلانتری‌های تهران در [[کودتای سوم اسفند]])،<ref>{{یادکرد وب