گز (درخت): تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
ویرایش جزئی |
|||
خط ۸:
درختی است زیبا دارای برگهایی باریک، نوک تیز و فشرده به هم دارد. از شاخههای این درخت مادهای به خارج ترشح میشود که به گز انگبین موسوم است و دارای ساکارز، موسیلاپ و پراکسیداز است. و به علت شور بودن برگهای آن فقط [[شتر]] و [[شترسانان]] از آن استفاده میکنند، اما برای تغذیهٔ سایر حیوانات دیگر نا مرغوب است.
در ایران پنج گونه از درخت گز میروید: ''گز شاهی'' که گاهی از ۱۵ متر هم فراتر میرود، ''گز [[خوانسار]]'' یا ''گز انگبین'' که از آن [[انگبین]] تهیه میشود، ''یلقون'' (با اسم علمی ''تاماریکس پالازی'') که در حوالی کرج یافت میشود، ''تاماریکس تتراندر'' که در حوالی [[شیراز]] میروید و ''تمیس'' که در جنگلهای شمالی ایران دیده میشود.<ref>ساعی، کریم. ''جنگل شناسی''. ج۱، ص {{چر}}۱۹۸-۲۰۰{{رچ}}. به نقل از: دهخدا، علیاکبر. ''لغتنامه دهخدا''. مدخل گز.</ref>
== شیرینی گز ==
|