ایمنی هومورال: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ایمنی هومورال''' {{انگلیسی|Humoral immunity}} نوعی از دفاع اختصاصی است که در آن، [[پادتن|پادتن‌ها]]‌ها به عنوان ریزمولوکول‌های واسطه، وارد عمل می‌شوند. این نوع از ایمنی به دلیل ماهیت خود، که از طریق مایعات بدن انجام می‌گیرد، ایمنی هومورال، یا ایمنی مایعات بدن نام گرفته است. این سیستم که در بیشتر [[مهره‌داران]] وجود دارد، از اجزای مولوکو‌لیمولوکولی و سلولی تشکیل می‌شود که در فرایند ایمنی بدن نقش دارند و به صورت اختصاصی‌تر، به مقابله با خطرات احتمالی برای بدن می‌پردازند.

نقش اصلی در فرایند ایمنی هومورال برعهده [[لنفوسیت‌های بی]] است. این سلول‌ها پس از برخورد با [[آنتی‌ژن]] مختص به خود، فرایند رشد و تقسیم را می‌گذرانند. در جریان تقسیم این سلول‌ها، سلول‌های دیگری به نام [[پلاسموسیت]] و [[سلول B خاطره]] به وجود می‌آیند که به صورت مستقیم در جریان فرایند ایمنی قرار می‌گیرند. سلول‌های پلاسموسیتی که از پلاسموسیت B ساخته می‌شوند، توانایی ساخت پادتن اختصاصی آنتی‌ژن هدف را دارا هستند تا در برخوردهای آینده با این آنتی‌ژن، توانایی تولید پادتن و مقابله با آنتی‌زن هدف را داشته باشد. سلول‌های B خاطره نیز، سلول‌هایی همانند لنفوسیت‌های B هستند که در حالت آماده باش قرار دارد، توانایی مقابله سریع با آنتی‌ژن و همچنین تولید پلاسموسیت و سلول B خاطره را به منظور ادامه این چرخه دارد. به این ترتیب، یک دفاع اختصاصی در [[سیستم ایمنی]] شکل می‌گیرد که در آن، بدن همواره توانایی مقابله با نوعی خاص از آنتی‌ژن‌ها را دارا می‌باشد.