رستاخیز: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:BLRoyal2BXVFol086vLazarus2.jpg|بندانگشتی|350px|برخاستن ایلعاذر از مرگ کتاب ساعات<ref>کتاب ساعات، [[راینر ماریا ریلکه]]، ص ۸۶</ref>]]

 

روح، بخش الهی و فناناپذیر ذهن (ضمیر) انسان است و بعضی معتقدند که همان وسیله اصلی است که مردم از طریق آن زنده می‌شوند.<ref>{{پک|Christian Classics Ethereal Library|۲۰۰۵|ک=گرگوری از نیسا، درباره روح و رستاخیز|کد زبان=en}}</ref>

مباحث دینی به دنبال دانستن این هستند که کدامیک از انواع رستاخیز واقعیت دارد؛ یک رستاخیز روحانی به همراه جسم روحانی مانند بهشت یا یک رستاخیز جسمانی به همراه جسم بازسازی شده انسان.<ref>{{کوچک}}''همانطور که در آیین رسولان آمده: «من به [[روح القدس]]، [[کلیسای کاتولیک|کلیسای مقدس کاتولیک]]، آیین عشاء ربّانی قدیسین، آمرزش گناهان، دوباره زنده شدن جسم، و زندگی ابدی اعتقاد دارم.»؛ دانشنامه کاتولیک: رستاخیز عمومی: « رستاخیز برخاستن مجدد از مرگ است و از سرگیری زندگی» شورای چهارم لاتران{{به انگلیسی|Lateran}} {{کوچک}}''تشکیل در ۱۲۱۵ می‌آموزد که همه انسانها، اعم از منتخب یا فاسد، «دوباره با همان بدن خود که اکنون در اختیار دارند بر خواهند خواست» (فصل فرمیتر). به زبان آیین‌ها و متخصصان مذهبی این بازگشت به زندگی رستاخیز جسمانی نامیده می‌شود. به دو دلیل، اول از آنجاییکه روح نمی‌تواند بمیرد، نمی‌توان گفت که روح به زندگی بازمی گردد. دوم درگیری کفرآمیز هیمنوس {{به انگلیسی|Hymeneus}} و فیلیتوس {{به انگلیسی|Philitus}} است که در کتب آسمانی به رستاخیز دلالت دارند و نه بازگشت به زندگی با جسم. اما برخاستن روح از مرگ با [[گناه]] به زندگی با برکت، باید مستثنی شود''{{پایان کوچک}}</ref>

== دین یونان باستان ==

در دین [[یونان باستان]]، شماری از مردان و زنان جسمی جاودان داشتند درنتیجه آنها پس از مردن زنده می‌شدند. اسکلاپیوس توسط [[زئوس]] کشته شد تنها برای اینکه مجدد زنده شده و تبدیل به یک خدای بزرگ تر شود.

آلکمینی، کستور، [[هرکول]] و ملیسرت هم ازجمله اشخاصی بودند که گاهی اوقات در نظر گرفته شده که به شکل جسمانی جاوادانه زنده شده‌اند. مطابق [[تاریخ هرودوت]]، قرن هفتم پیش از میلاد حکیم آریستیس از پروکونسوس جزیره مرمر در دریای مرمر کنونی ابتدا مرده پیدا شد بعد از آن که بدنش در یک اتاق درب بسته ناپدید گشت. پس از آن نه تنها او زنده پیدا شد بلکه جاودانگی هم یافته بود.

بسیاری دیگر از شخصیت‌ها، مانند تعداد زیادی از کسانی که در جنگ‌های تروا و تیبان بودند؛ منلائوس و [[مشت زن]] تاریخی کلئومد از آستوپالیا که معتقدند با جسم خود جاودان شده بودند بی آنکه مرگی را در مرحله اول تجربه کرده باشند. درواقع، در آیین یونان همواره جاودانگی به طور طبیعی شامل یک اتحاد ابدی میان جسم و روح بوده‌است. انگاره فلسفی یک روح جاویدان اختراع بعدی بود که هرچند با نفوذ اما در دنیای یونان هرگز موفقیتی نداشت.

 

[[پرونده:Lazarus Bethany.JPG|بندانگشتی|راست|300px|آرامگاه مشهور لازاروس در [[العیزریه|العیزریهدر]]]] زمان ماموریت عیسی مسیح بر روی زمین پیش از [[مصلوب]] شدنش، او به دوازده حواری خود در میان دیگر چیزها زنده کردن مردگان را نشان داد.<ref>متی باب ۱۰ آیه ۸، عیسی در ماموریت بزرگ رستاخیز نیافته</ref>

مشابه این زنده کردن‌ها به حواریون و قدیسان مسیحی هم نسبت داده شده‌است. در کتاب [[اعمال رسولان]] آمده که پیتر زنی به نام دورکاس را زنده کرد، و پولس مردی به نام اوتیچاس را زنده کرد که در زمان خواب از پنجره به پایین افتاده و مرده بود. بطوریکه در شرح زندگی رسولان [[مسیحی ارتدوکس]] ثبت شده با ورود به دوره روسلان، بسیاری از قدیسان مسیحی مردگانی را زنده کردند.