مریخ‌نورد کاوشگر: تفاوت میان نسخه‌ها

در ۱۹ مهٔ ۲۰۱۰، سازمان JPL در ناسا مریخ‌نوردها را به بیشترین رکورد مدت ماموریت روی مریخ، اعلام کرد. قبل از آن وایکینگ1 در سال 1975 اولین سفینه ای که سالم روی مریخ نشست و به ماموریتش پرداخت، با رکورد ۲۲۴۵ سُل (روز مریخی) برابر با ۲۳۰۶ روز زمینی، رکورد داشت.

یکی از تغییراتی که اخیرااخیراً در روند پروژه صورت گرفت، کاهش فعالیت مریخ نوردها از ۷ روز به ۵ روز در هفته است. بدین ترتیب، حدود ۲۰درصد از متخصصان گروه پشتیبانی که تقریباً ۱۰۰ نفر می‌شوند، مریخ نوردها را رها می‌کنند و سراغ پروژه‌های دیگر می‌روند. مریخ نوردان می بایست دو روز در هفته را فقط صرف جذب انرژی و شارژ کردن باتری‌های خود کنند.

در ۱ مهٔ ۲۰۰۹ [[روح (بهرام‌نورد)|روح]] در ماسه‌های نرم گیر کرد دانشمندان به تجزیه و تحلیل ماسه‌ها پرداختند و سپس روی زمین به آزمایشاتیآزمایش‌هایی پرداختند تا بتوانند [[روح (بهرام‌نورد)|روح]] را از آنجا نجات دهند و به ادامه کار در بیاورند. آزمایشاتیآزمایش‌هایی از قبیل شبیه سازی در جعبه ماسه با همان شیبی که [[روح (بهرام‌نورد)|روح]] در ماسه‌های مریخ گیر کرده است.

کارهای ارزشمند مدارگرد [[اودیسه]] در هیاهوی اکتشافات روح و فرصت کم رنگ شده است، اما تصاویر و نقشه‌های ارزشمند این سفینه نیز ویژگی‌های منحصر به فردمنحصربه‌فرد خود را داشت. اودیسه برای انجام سه کار طراحی شده بود:

۲- جست وجوجستجو برای یافتن آب در زیر لایه‌هایی نازک از سطح.

اودیسه در سال ۱۳۸۰ پرتاب شد و از اواخر سال ۱۳۸۱ کار نقشه برداری خود را آغاز کرد. داده‌هایی که اودیسه از سطح مریخ فرستاده است، نیازمند سال‌ها مطالعه و تحقیق است. مریخ نشین انگلیسی بیگل۲ که همراه با مدارگرد سریع السیرسریع‌السیر مریخ، (Mars Express) متعلق به [[سازمان فضایی اروپا]] عازم سیاره سرخ شده بود، از کار افتاد. در نتیجه، امیدهای بی شمار محققانی که به دنبال داده‌های این مریخ نورد درباره شرایط زیستی مریخ بودند، نقش بر آب شد. در گزارشی که کمیته تحقیق ناسا در مورد این حادثه ارائه داد، مدیریت ضعیف، یکی از عوامل مؤثر در این شکست عنوان شده است.

این کاوشگر قصد دارد برای اولین بار، روش‌های دقیق فرود را بر روی سطح مریخ به کار ببرد. یعنی پاسخ به این سؤال که آیا کاوشگرمی تواند خودش را بر روی سطح مریخ هدایت کند و فضاپیما قبل از باز شدنبازشدن چتر نجات می‌تواند به بالای نقطه مورد نظر در مریخ پرواز کند و سپس فرود بیاید؟ قبل از فرود، فضاپیما باید چتر نجات و موشک‌های پس ران خود را آماده کند. این روش فرود، باعث می‌شود که کاوشگر در یک سطح۲۰ در۴۰ کیلومتری فرود بیاید. این مساحت، سه تا پنج برابر کوچک تر از منطقه فرود بر مریخ در مأموریت‌های گذشته است. آزمایشگاه علمی مریخ با شش چرخ و یک دوربین به کاوش خواهد پرداخت. این کاوشگر برخلاف کاوشگرهای دوقلو، یک دستگاه لیزر را برای تبخیر لایه نازکی از سطح صخره و تحلیل ترکیب عناصر مواد زیرین آن حمل خواهد کرد. سپس قادر خواهد بود تا نمونه‌های صخره و خاک این سیاره را جمع آوری و خرد کند و آن‌ها را برای تحلیل شیمیایی به محفظه آزمایش همراه کاوشگر منتقل کند.