دارجلینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دارجلینگ''' ([[زبان نپالی| نپالی]]: {{IPAudio|Darjeeling.ogg|दार्जीलिङ}}، [[زبان بنگالی| بنگالی]]: <big><big>দার্জিলিং</big></big>) یکی از شهرهای کشور [[هندوستان]] و در ایالت [[بنگال غربی]] است. این شهر مرکز فرماندهی [[منطقه دارجلینگ]]، در [[تپه‌های سیوالیک| تپه‌های شیوالیک]] در پایینقسمت‌های کم‌ارتفاع‌تر رشته کوههای [[هیمالیا]] است که در ارتفاع تقریبی ۲۱۳۴ [[متر|مربع]] (۶۹۸۲ [[پا (واحد اندازه گیری)| پا]] قرار گرفته. نام »'دارجلینگ«'دارجلینگ» ترکیبی ازواژگاناز واژگان [[زبان تبتی| تبتی]] «Dorje»Dorje« (»به معنی تندر«تندر») و »Ling«Ling» (»مکانبه معنی «مکان») می‌باشد که به »«سرزمین تندر"» ترجمه شده‌است.

در طول [[حکومیتحکومت بریتانیا در هند]] دمای هوای دارجیلینگ باعث شد این منطقه به عنوان [[ایستگاه تپه‌ای]] ( شهر تپه‌ای) برای انگلیسی‌ها تبدیل شود تا با سکنی گزیدن در آنجا از گرمای دشتهای سوزان در طول تابستانها رهایی یابند.

دارجلینگ در عرصهعرصهٔ بین المللی به خاطر صنعت [[چای]] و [[راه آهن دارجلینگ هیمالیا]] که یکی از [[بناهای میراث فرهنگی جهانی]] [[یونسکو]] است، شهرت دارد. قدمت مزارع چای متعلق به نیمه‌های قرن نوزدهم میلادی می‌باشدمی‌رسد که آن هم درنتیجهدر نتیجهٔ توسعه صنعت چای توسط انگلیسانگلستان پدید آمد. پرورش دهندگانپرورش‌دهندگان چای منطقهمنطقه، گیاه‌هایگونه‌های پیوندی خاصی را برای چای سیاه و نیز روشهای خاصی برای جوشاندنعمل آوردن آن ترتیبایجاد دادندکردند و ترکیباتیترکیبات گوناگونی به دست آوردند که در میان مطلوبترین تر ترکیبهای چای جهان قرار داشت.

راه آهنراه‌آهن دارجیلینگ هیمالیا که این شهر را به دشت‌های متصل می‌سازد، در سال ۱۹۹۹ به عنوان یکی ازبناهایاز بناهای میراث فرهنگی جهان ثبت شد و این راه آهنراه‌آهن یکی از معدود مراکز ماشین‌هایلوکوموتیوهای بخار بخاراستاست که کماکان در هندوستان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دردارجیلینگدر دارجیلینگ چندین مدرسهمدرسهٔ خصوصی به سبک مدارس انگلیسی وجود دارد که دانش آموزان را از نقاط مختلف هندوستان و کشورهای همجوار جذب خود می‌کند. این شهر، در کنار شهر همجوار آن [[کالیمپونگ]] مرکز اصلی استقلال طلبی و تشکیل ایالت خود مختار [[گورخالند]] در دههدههٔ هشتاد قرن بیستم بود. هر چند که جنبش [[تجزیه طلبی| تجزیه طلب]] به تدریج طی سالهای دههدههٔ اخیر به سبب تشکیل شورای تپه‌ای خودمختار فروکش کرده‌است. در سالهای اخیر، بوم شناسیبوم‌شناسی شکننده و ضعیف شهر توسط تقاضای روزافزون برای [[منابع زیست محیطی،طبیعی]]، که خود از آمد وشدو فزایندهشد فزایندهٔ گردشگران و [[ شهر سازیشهرسازی]] با برنامه ریزیبرنامه‌ریزی ضعیف نشاتنشأت گرفته‌است، مورد تهدید قرار گرفته‌است.

تاریخ دارجلینگ با تاریخ [[نپال]]، [[بوتان]]، [[سیکیم]] و [[بنگال]] با هم عجین دشه‌استشده‌است. تا اوائل قرن نوزدهم میلادی منطقهمنطقهٔ دور دارجلینگ به طور ادواری توسط شاهان نپال و سیکیم حکوتحکومت و اداره می‌شد.

با آبادی ایآبادی‌ای که متشکل از چند روستای [[لپچای]] جنگل نشین می‌باشد.

در سال ۱۸۲۸ یک هیاتیهیأتی از نمایندگان و مقامات شرکت شرق هند و بریتانیا در مسیر خود به طرف سیکیم توقف کردند و به این نتیجه رسیدند که این منطقه محل مناسبی برای احداث آسایشگاه سربازان بریتانیایی است.

شرکت در سال ۱۸۵۳ در مورد اجاره کردن منطقه از [[چوگیال]] سیکیم به مذاکره پرداخت.[[British East India Company)|آرتور کمپبل]]؛ یک جراح از شرکت و قائم مقام ناپی یر (بعدها [[رابرت ناپی یر، اولین ناپی یر بارون ماگ دالا| لرد ناپی یر ماگ دالا]]) مسئولیت یافتند تا یک ایستگاه تپه‌ای در آنجا تاسیس کنند.