برخی نیز این لغت را برگرفته از گور یا گبر می‌دانند که [[خود آیینی]] قبل از اسلام را در منطقه معرفی می‌نماید.
«[[خُور]] به معنای [[خورشید]] است: در سراسر ایران شهر ،روستا و مکان های جغرافیایی زیادی با این نام وجود دارد<ref>لغت نامه دهخدا http://www.loghatnaameh.org/dehkhodasearchresult-fa.html?searchtype=0&word=2K7ZiNix</ref> که در بیشتر آنها هنوز جایگاه مقدس - امامراده ی- مهمی وجود دارد.<ref>لغت نامه دهخدا http://www.loghatnaameh.org/dehkhodasearchresult-fa.html?searchtype=0&word=2K7ZiNix</ref>...
با توجه به پژوهش [[مهرداد بهار]] <ref> بهار،مهرداد. پژوهشی در اساطیر ایران،تهران، ۱۳۸۱</ref> و همچنین اجماع دیگر پژوهشگران [[خور ]] با ریشه ی [[اوستا]]یی xvar ، hvar به معنای [[خورشید]] است.<ref>عسگری، لیلا. ریشه‌شناسی واژة خورشید (خراسان)، انسان شناسی و فرهنگ، قابل دسترسی در http://anthropology.ir/node/10993 </ref> از آنجا که بر بنیاد [[خداشناسی]] [[زرتشتی]]، [[خور]] ( خورشید ) زمین و آنچه در آن است را پاکیزه نگه می‌دارد و اگر او نبود [[دیوان]] جهان را می آلودند و ویران می کردند، هر که او را بستاید [[هرمزد]] - [[خرد ]] بزرگ ( خدا) - را ستوده، بنابراین، احتمالا، [[زرتشتیان]] برخی از مکانهای جغرافیایی را [[خور]] می نامیدند که مکانی پاک ( مقدس ) و منتسب به [[خورشید ]]([[آتشکده]]) در آن قرار می داشته و محل نیایش می بوده است. خُور /khowr/ پهلوی سپس در فارسی به خَفر تبدیل شد.(تبدیل «اُو» به «ف» همچون اُوزار به افزار، اُوگار به اَفگار، اُوکندن به افکندن<ref>لغت نامه دهخدا http://www.loghatnaameh.org/dehkhodaworddetail-966478a76cd94a06814fe87eaed88382-fa.html</ref> و خُوسیدن به خفتن...). »<ref>ویکی پدیا: [[روستای نقل]]</ref>
