شورش ظفار: تفاوت میان نسخه‌ها

|جنگنده۱=[[جبهه آزادی‌بخش ظفار]]{{سخ}}[[جبهه مردمی برای آزادی خلیج فارسعربی اشغالی]]{{سخ}}[[جبهه مردمی برای آزادی عمان]]

در کنگره دوم سازمان در شهر [[حمرین]]، [[یمن]] (سپتامبر ۱۹۶۸) بیشتر پست‌های کلیدی در اختیار رادیکال‌ها قرار گرفت و نام آن نیز به «جبهه مردمی برای آزادی خلیج فارسعربی اشغالی» تغییر کرد. سازمان با گرایش به [[مارکسیسم لنینیسم]] از کمک‌های گسترده یمن جنوبی و [[چین]] برخوردار شد. کمک چین به‌ویژه از آن جهت بود که آن‌ها سازمانی با پایگاه دهقانی و باورهای [[مائوئیسم|مائوئیستی]] قوی بودند. چین بی‌درنگ سفارت خود را در [[عدن]] تأسیس کرد و از یمن جنوبی به عنوان محل انتقال [[سلاح]] به عمان استفاده می‌کرد. اعضای سازمان همچنین از آموزش جنگ‌های نامنظم و تعلیمات مکتبی چین و [[شوروی]] بهره می‌بردند.

[[محمدرضا شاه پهلوی]] در سال ۱۹۷۳ میلادی (پائیز ۱۳۵۲) واحدهای واکنش سریع '''[[ارتش شاهنشاهی ایران''']] را با مدرن‌ترین سلاح‌ها و ۲۰ فروند [[بال‌گرد]] به ظفار اعزام کرد. اهداف [[عملیات نظامی ارتش شاهنشاهی ایران در ظفار]] شامل تامین ثبات منطقه و مقابله با جریان‌های انقلابی، تجربه جنگ واقعی برای نیروهای نظامی ایران -به همین دلیل هر چهار ماه یک بار افسران و سربازان ایرانی تعویض می‌شدند- و ضربه به رادیکال‌ترین حکومت منطقه یعنی یمن جنوبی می‌شد.