دهیدراتاسیون: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۹:
در موارد شدیدتر، کم‌آبی با بازیابی آب و الکترولیت بدن رفع می‌شود، از طریق روش [[درمان خوراکی کم‌آبی]] (ORT) یا [[سرم‌درمانی]]. روش ORT کم‌دردتر، کم‌هزینه‌تر، و در دسترس‌تر است. محلولی که در روش سرم‌درمانی به کار می‌رود باید ایزوتونیک (هم‌فشار) یا هیپوتونیک (کم‌فشار) باشد؛ تزریق آب خالی به درون رگ‌ها سبب تخریب [[گلبول‌های قرمز]] می‌شود.
اگر [[آب تازه]] در دسترس نباشد، خوردن [[آب دریا]]
برخی متخصصان مصرف [[ادرار]] در شرایط اضطراری را تجویز کرده‌اند، اما برخی دیگر نه. طبق کتابچهٔ راهنمای زنده‌ماندن در [[آیین‌نامه رزمی ارتش ایالات متحده]] ادرار در هیچ شرایطی نباید مصرف شود. مقدار کم سموم [[اوره]] و [[آمونیاک]] موجود در ادرار اندکی بر عملکرد کلی بدن تأثیر منفی می‌گذارد، که خود می‌تواند شانس زنده‌ماندن را در شرایط اضطراری کمتر کند. همچنین مقدار نمک موجود در ادرار نسبتاً زیاد است (بستگی به رژیم غذایی و میزان دهیدراسیون دارد) و درواقع ترکیبی مشابه آب دریا دارد که خود سبب دهیدراسیون بیشتر می‌شود. بحث دیگر تأثیر روانی و استرس انجام این عمل نامطبوع است، که خود سبب می‌شود بدن انرژی‌اش را صرف تولید [[آدرنالین]] و افزایش ضربان قلب کند که همهٔ این‌ها در شرایطی که شخص دنبال زنده ماندن است نامطلوب‌اند. همچنین ممکن است شخص استفراغ کند، که خود سبب از دست رفتن بیشتر آب بدن می‌شود.<ref name=Peterson>{{cite web|last=Peterson|first=Devin|title=Effects of Urine Consumption|url=http://www.survivalcampingstore.com/Should-You-Drink-Urine-in-a-Survival-Situation_b_64.html|work=SCS|publisher=DNM International|accessdate=6 August 2013|pages=1|year=2013}}</ref>
در صورت عدم تامین آب بدن از طریق تزریق یا آشامیدن، بیمار به [[کم‌حجمی خون|شوک کم‌حجمی خون]] دچار می‌شود.
| |||