فکتورینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فکتورینگ''' {{انگلیسی|Factoring}} رسمی‌ترین و متداول‌ترین روش سازمان داده شده [[شرخر|شرخری]]ی جهت «روان سازی» صندوق مالی شرکتها و تسریع داد و ستد در بازار تجارت است.

روش این عملیات مالی بدین منوال است که بانک یا هر سازمان دیگری که خدمات فکتورینگ عرضه می‌کند، طلب‌های جاری روزانه یا هر واحد زمانی دیگر مورد قرارداد شرکت‌های فروشنده (تولیدی یا بازرگانی و غیره) را در مدت زمان بسیار کوتاهی به ایشان مسترد داشته و خود بجای طلبکار اولیه می‌ایستد. این نوع پرداخت‌ها می‌توانند طی چند ساعت و در همان روز ایجاد وجه طلب (فروش) انجام بگیرند. در اغلب موارد شرکت فروشنده وظیفه دارد قبل از بستن قرارداد فروش از شرکت فکتورینگ از طریق تلفن یا روشهای جاری رایج مجوز فروش بگیرد (شرکت فکتورینگ در اینجا توانایی مالی خریدار/بدهکار آتی را از طریق بانکهای اطلاعاتی ارزیابی و کنترل می‌کند). شرکت فکتورینگ پس از اجرای قرارداد فروش دو وجه مستقل را از کل طلب کسر کرده و طلب فروشنده را می‌پردازد. کسری اول درصدی از کل مبلغ فروش است که به عنوان حق العملحق‌العمل محسوب می‌گردد و کسری دوم مبلغی است که به عنوان گرو نگهداشته می‌شود تا معلوم گردد که فروشنده وظایف وعده‌ای و قانونی خود را (از جمله رساندن خدمات یا اجناس مورد قرارداد بدست خریدار، رعایت قوانین و اصول رایج بازار و غیره) به نحو احسن انجام داده‌است.

فکتورینگ به صورت امروزی در [[ایالات متحد آمریکا]] شکل گرفته. نوع تاریخی آن در [[ایران باستان]] و بابل رایج بوده. سیستم‌های بانکی ساسانیان نه فقط [[چک بانکی]] را ابداع کردند بلکه مکانیزم‌های بسیار مدرن رتق و فتق بدهکاری / بستانکاری را نیز به جهانیان شناساندند (ر. ک. ویکی‌پدیای انگلیسی، مقالهCheque). اولین عملیات فکتورینگ اروپا را در [[قرن چهاردهم میلادی]] خانواده «فوگر» در جنوب آلمان رایج کرد.

* مقاله چک در [[ویکی‌پدیای فارسی]] و انگلیسی