این اثر تاریخی در ۱۷ کیلومتری جنوب شهر [[بردسکن]] و در [[بخش شهرآباد]] در میان روستای [[فیروزآباد (بردسکن)|فیروزآباد]] و بر روی ویرانه‌های بست دروازه [[ترشیز|ترشیز قدیم]] قرار دارد. شواهد [[باستان شناسی]] مؤید آثار زیستگاهی از صدر اسلام تا سده هفتم هجری در اطراف بنا است که بنا بر اقوال عبور [[امام رضا]] از این مسیر بوده‌است. مناره مزبور با ظاهری استوانه‌ای شکل و با ارتفاع فعلی ۱۸ متر با وجود عناصر تزئینی و نحوه آجرچینی نشان دهنده معماری به سبک و [[شیوه رازی]] است.
مناره فیروزآباد دارای دو کتیبه در بالا و پایین به [[خط کوفی]] است همچنین در داخل مناره نیز پلکانی به طور مارپیچ تعبیه شده‌است که روی هم رفته شواهد معماری انتساب این اثر را به عصر سلجوقی نشان می‌دهد.
این اثر در تاریخ {{جلالی حروف|۱۵|۱۰|۱۳۱۰|پیوند=نه}} با [[شماره ثبت|شمارهٔ ثبت]] ۹۱ به‌عنوان یکی از [[فهرست آثار ملی ایران|آثار ملی ایران]] به ثبت رسیده‌است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.ketabkhaneh.org/get/10667_5479.document |عنوان=پرونده ثبتی اثر برج فیروزآباد در فهرست آثار ملی ایران | ناشر =دانشنامهٔ تاریخ معماری ایران‌شهر |تاریخ = |تاریخ بازبینی= ۳۰ خرداد ۱۳۹۱}}</ref>
=== محوطه فیروزآباد ===
خط ۵۵:
{{اصلی|محوطه فیروزآباد}}
'''محوطه فیروز آباد''' مربوط به دوران تاریخی پیش از اسلام تا [[دوره تیموریان]] است و در [[شهرستان بردسکن]]، [[بخش مرکزی،مرکزی]]، [[فیروزآباد (بردسکن)|روستای فیروز آباد]] واقع شده و این اثر در تاریخ {{جلالی حروف|۲۷|۱۱|۱۳۸۲|پیوند=نه}} با [[شماره ثبت|شمارهٔ ثبت]] ۱۰۹۱۹ به‌عنوان یکی از [[فهرست آثار ملی ایران|آثار ملی ایران]] به ثبت رسیده‌است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی =http://iranshahrpedia.ir/fa/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1_%D8%AB%D8%A8%D8%AA%E2%80%8C%D8%B4%D8%AF%DB%80_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D8%AF%D8%B1_%D9%81%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA_%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1_%D9%85%D9%84%DB%8Cپرونده‌های_آثار_ثبت‌شدۀ_ایران_در_فهرست_آثار_ملی |عنوان = دانشنامهٔ تاریخ معماری ایران‌شهر | ناشر = سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران |تاریخ = |تاریخ بازدید =۱۹/۵/۲۰۱۱}}</ref>
در جنوب و جنوب‌غربی [[فیروزآباد (بردسکن)|روستای فیروزآباد]] ومنتهی‌الیه ساختمان‌های مسکونی، محوطه‌ای بزرگ باستانی وجود دارد که تنها بنای پابرجا و سالم آن مناره استوانه‌ای آجری است ([[برج فیروزآباد]]). محوطه مزبور شامل تپه‌ای مدور به ارتفاع ۱۲ متر و شعاع ۷۰ متر و با پیرامونی حدود ۴۰۰ متر، یک حصار گلی مستطیل شکل و بقایای ساختمان‌های داخل حصار می‌باشد که اکثرااکثراً تخریب شده و در حال حاضر به صورت تپه ماهورهایی در داخل حصار خودنمایی می‌کند. سالم ترین بخش معماری شهر سمت جنوب‌غربی و حدفاصل بارو و تپه مرکزی(بقایای ارگ)است. بقایای ساختمانی شامل دیوار‍‌هایدیوار‍های قطور خشتی و گلی و آجری و متعلق به اطاق‌هایاتاق‌های مربع و مستطیل باطاق‌هایباتاق‌های ورودی جناغی شکل می‌باشد. باروی شهر، گلی و در حال حاضر مرتفع‌ترین بخش آن بیش از ۳ متر ارتفاع ندارد ولی مسلمامسلماً ارتفاع آن بیشتر از این بوده‌است. سرتاسر بارو برج‌هایی مدور به فاصله ۱۰ متر از یکدیگر ایجاد شده‌است.
