سمت پیدای ماه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سمت پیدای ماه''' نیم‌کره‌ای از سطح کرهٔ [[ماه]] است که به طور دائمی رو به سوی کرهٔ زمین قرار دارد.

نیمه پنهان ماه برای زمینیان را [[سمت پنهان ماه]] می‌نامند.

این‌که یک سمت از ماه همیشه رو به زمین می‌ماند به این خاطر است که این نیمه سنگین‌تر از نیمه دیگر است و [[گرانش]] زمین آن را رو به خود نگه می‌دارد.

 

 

 

بر روی سمت پیدای ماه (که نیمه نزدیک‌تر ماه هم نامیده شده) لکه‌های بزرگ تیره‌رنگی دیده می‌شود که ستاره‌شناسان قدیم می‌پنداشتند که باید دریاهایی بزرگ باشند. برای این لکه‌ها نخستین بار در سده هفدهم میلادی نقشه‌هایی تهیه شد که به‌ویژه [[جووانی باتیستا ریکیولی]] و [[فرانچسکو ماریا گریمالدی]] اقدام اصلی در این زمینه را انجام دادند و برای این لکه‌ها نام‌هایی برگزیدند. از آنجا که پنداشته می‌شد که این لکه‌ها باید دریا باشند بیشتر این نام‌ها با واژه [[دریاوار]]<ref>maria</ref> همراه هستند و اکنون با وجود این‌که دانشمندان می‌دانند که این سطوح تیره‌رنگ زمین‌های پوشیده از [[بازالت]] است هم‌چنان همان نام‌های قدیمی را برای این پدیده‌ها به‌کار می‌برند.

 

{{-}}

== منابع ==

{{پانویس}}</small>

{{پایان چپ‌چین}}

 

 

[[رده:ماه‌شناسی]]