جانوران (آلبوم پینک فلوید): تفاوت میان نسخه‌ها

'''''جانوران''''' {{به انگلیسی|Animals}} نام دهمین [[آلبوم استودیویی]] گروه موسیقی [[پراگرسیوپینک راکفلوید]]، گروه بریتانیایی،[[پینکپراگرسیو فلویدراک]]، بریتانیایی است. این [[آلبوم مفهومی]] در ژانویه سال ۱۹۷۷ عرضه شد و نقدی سوزان از وضعیت سیاسی اجتماعی بریتانیا در دههٔ ۱۹۷۰ میلادی ارائه کرد.

گروه در این آلبوم سبکی متفاوت‌تر نسبت به کارهای قبلی خود ارائه کرد. این آلبوم در سال ۱۹۷۶ در استودیویی متعلق به خودِ گروه با نام [[استودیوهای بریتانیا رو|بریتانیا رو]]، در لندن ضبط شد. نشانه‌های اولیهٔ اختلاف در گروه با انتشار این آلبوم رقم خورد و اوج این اختلافات در سال‌های بعد با جداشدن نوازندهٔ کیبورد گروه، [[ریچارد رایت (نوازنده)|ریچارد رایت]] از گروهگروه، بیشتر بروز پیدا کرد.

آلبوم بعدپس از انتشارشمنتشر شدن آلبوم، نقدهای مناسبی را در بریتانیا دریافت کرد،کرد جاییو که توانسته بودتوانست در جایگاه دوم جدول فروش قرار بگیرد، همچنین آلبوم در ایالت متحده آمریکا موفقیت نسبی بدست آورد و به جایگاه سوم [[بیلبورد ۲۰۰]] رسید و گرچه تنها شش ماه در جدول فروش باقی‌ماندباقی‌ماند، اما توانست به طور پیاپی توسط [[گواهی‌نامه انجمن صنعت ضبط آمریکا|آرآی‌ای‌ای]] ۴بار گواهی [[گواهی‌نامه فروش موسیقی ضبط شده|پلاتین]] را شاملاز آن خود کند.

بعد از انتشار آلبوم؛آلبوم، گروه به برگزاری تورهایی باتحت نامعنوان ''[[به شخصه (تور)|به شخصه]]'' را در حمایت از آلبوم خود برگزار کرد. اندازهٔ مکان‌هایی که گروه اجراهایش را در آنآنجا انجامبه اجرا می‌دادمی‌پرداخت، به‌همراه حادثه‌ای که برای واترز با تعدادی از هواداران پیش آمد و باعث شد وی به سمت یکی از آنها آب‌دهان پرت کند، دست در دست هم داد تا وی مفهومی جدید را در ذهنش بپروراند و آلبوم ''[[دیوار (آلبوم)|دیوار]]'' را همراه با پینک فلوید منتشر کند.

به غیر از نقد از وضعیت جامعه، این آلبوم به جنبش [[پانک راک]] نیز واکنش نشان می‌دهد<ref>{{یادکرد|نام خانوادگی=Browne|نام=Pat|عنوان=The Guide to United States Popular Culture|سال=15 June 2001|شابک=۹۷۸-۰-۸۷۹۷۲-۸۲۱-۲|صفحات=۶۱۰|نشانی=http://books.google.co.uk/books?id=U3rJxPYT32MC&pg=PA610|فصل=Pink Floyd|زبان=en}}</ref> که در آن مقطع به عنوان یک بیان [[پوچ‌گرایی|پوچ‌گرا]] در برابرِ وضعیت‌های اجتماعی سیاسی غالب در جامعه، و همچنین یک واکنش به خودخوشنودی و نوستالژی عمومی که بر موسیقی [[راک]] ظاهر شده بود، سر بلند کرده بود. از این رو پینک فلوید یک هدف واضح و در تیررس موسیقی‌دانان پانک بود، نمونه‌ای از این دست موسیقیدانان نمونه‌اش [[جان لایدن|جانی روتن]] بودبود؛ ؛کسیکسی که بر روی تیشرت پینک فلوید جملهٔ «از پینک فلوید متنفرم» را نوشته بود. با این حال نوازندهٔ [[درام (ساز)|درامدرامز]] گروه، [[نیک میسن]]، از جنبش پانک راک استقبال کرد و به آن‌ها خوش‌آمد گفت و آن را یادآور روزهایی می‌دانست که پینک فلوید به صورت [[موسیقی زیرزمینی|زیرزمینی]] فعالیت می‌کرد، از همانجایی که پینک فلوید رشد کرده بود.<ref>{{Harvnb|Schaffner|۱۹۹۱|pp=۱۹۴–۱۹۶}}</ref> میسن در سال ۱۹۷۷ و در دومین آلبوم گروه پانک راک [[دامند]] در ''بریتانیا رو'' به عنوان تهیه کننده همکاری کرد.<ref>{{یادکرد|نام خانوادگی=Woodstra|نام=Chris|عنوان=Music for Pleasure|نشانی=http://www.allmusic.com/album/music-for-pleasure-mw0000200275|ناشر=[[آل‌میوزیک|Allmusic]]|تاریخ بازبینی=13 Feb 2013|زبان=en}}</ref>

[[مارک بلیک]] در کتاب ۲۰۰۸ خود با نام ''بی‌حسخلسه و راحتدلپذیر''؛ آهنگِ «[[سگ‌ها (ترانه پینک فلوید)|سگ‌ها]]» را شاملِ یک سِری از بهترین کارهای [[دیوید گیلمور]] می‌داند، او معتقد است که گرچه گیلمور در تنها آهنگِ آلبوم به عنوان خواننده اصلی حضور دارد؛امّادارد؛ امّا خوانندگی او «انفجاری» است.<ref name="Blakep243">{{Harvnb|Blake|۲۰۰۸|p=۲۴۳}}</ref> گیلمور در یک مصاحبه در سال ۲۰۰۸ گفته بود که نود درصد آهنگ «سگ‌ها» به او تعلق دارد و چون این آهنگ تقزیباًتقریباً نیمی از آلبوم را تشکیل می‌دهد از این رو مشارکت خود در آلبوم را ناچیز نمی‌دید.<ref>{{یادکرد|نام خانوادگی=Blake|نام=Mark|عنوان=Read David Gilmour Summer 2008 Interview for Mojo. Great Read!|نشانی=http://www.neptunepinkfloyd.co.uk/index.php/npf-mag/426-david-gilmour-mojo-interview|ناشر=neptunepinkfloyd.co.uk|تاریخ بازبینی=4 January 2013|زبان=en}}</ref>

در این آهنگ [[ریچارد رایت (نوازنده)|ریچارد رایت]] هم اشتراکمشارکت قابل ذکری دارد، وی از صداهای [[سینث‌سایزر]] که مانند آن در آلبوم ''[[کاش اینجا بودی]]'' استفاده شده بودبود، بهره جُست.

آهنگ «[[خوک‌ها (سه خوک جورواجور)]]» از لحاظ شنیداری مانند آهنگ «[[دودی بگیر]]» است؛ قطعه‌ای سرتاسر [[موسیقی بلوز|بلوزی]] که گیلمور در این آهنگ بیس نیز می‌نوازد. آهنگ «خوک‌ها (سه خوک جورواجور)» به صورت صریح خُلقیاتِ [[مری وایت‌هاوس]]، از فعالان اجتماعی انگلیسی، را مورد هدف قرار می‌دهد و او در متن آهنگ؛ همراه با چیزهای دیگر؛به یک موش تشبیه می‌شود که به خانه‌اش می‌نازد.<ref name="Blakepp243244">{{Harvnb|Blake|۲۰۰۸|pp=۲۴۳–۲۴۴}}</ref>

آهنگ «گوسفند» شامل یک ویرایش تغییریافته از کتاب [[مزمور ۲۳]] است که این تغییر؛ در ادامهٔ جملهٔ «خداوند چوپان من است» بدین صورت می‌آید: «او مرا بر قلاب‌های بلند آویزان می‌کند، مرا به کتلت گوشت گوسفند تبدیل می‌کند». با جلوتر رفتنِ آهنگ، گوسفندها برمی‌خیزند و سگ‌ها را می‌کُشند؛امامی‌کُشند؛ اما بعد از آن به خانه‌های خودشان برمی‌گردند. با وجود خشم در سه آهنگ دیگر؛ آلبوم با بخش دوم آهنگِ «[[خوک‌های بال‌دار]]»، یک ترانهٔ عاشقانه همراه با اندکی از امید، به پایان می‌رسد که از روابط عاشقانه میان واترز و دوست‌دخترش الهام می‌گیرد.<ref name="Blakepp243244"/><ref name="Mabbettpp7071">{{Harvnb|Mabbett|۱۹۹۵|pp=۷۰–۷۱}}</ref>

دو آهنگ «Raving and Drooling» و «You've Got to Be Crazy» که گروه به صورت زنده در تورهای ۱۹۷۴ خود اجرا می‌کرد و برای آلبوم ''کاش اینجا بودی'' درنظرگرفته شده بودند؛ به ترتیب با نام‌های «[[گوسفند (ترانه)|گوسفند]]» و «سگ‌ها» در این آلبوم به چشم می‌خورند.<ref name="Masonpp218220"/> این دو آهنگ برای تناسب با مفهومِ جدیدی که پایه‌ریزی شده بودبود، مورد بازبینی قرار گرفتند و با طرح‌ریزی واترز برای آلبومِ جدید؛ آهنگِ «خوک‌ها (سه خوک جورواجور)» مابین این دو آهنگ قرار گرفت. به غیر از آهنگ «سگ‌ها» که با همکاری واترز و گیلمور ساخته شد، باقی آهنگ‌ها توسط واترز سروده و ساخته شده‌استشده است. آهنگ «خوک‌های بال‌دار» به دو بخش تقسیم شد و از آنجایی که حق‌امتیازها برمبنای تعدادِ آهن‌هاآهنگ‌ها درنظرگرفته می‌شد؛ واترز در نیمهٔ اول آلبوم نیز سهم بیشتری نسبت به گیلمور داشت، این در حالی است که بیشتر طرف اول آلبوم را؛ آهنگ «سگ‌ها» پُر می‌کند. آهنگ «خوک‌های بال‌دار» اشاره‌هایی به زندگی خصوصی واترز و دلبستگی‌های عاشقانهٔ جدید او و کارولاین آنه کریستی (کسی که بعداً با [[راک اسکالی]] مدیر گرتفول دد ازدواج کرد).<ref>{{Harvnb|Blake|۲۰۰۸|pp=۲۴۴–۲۴۵}}</ref>

گیلمور در این دوره بیشتر به تولد اولین فرزندش معطوف بود و در مسیر حرکتِ آلبوم؛ کمتر مشارکت کرد. رایت و میسن نیز برخلاف آلبوم قبل؛قبلی؛ مشارکت کمتری در آلبوم ''جانوران'' داشتند، و ''جانوران'' نخستین آلبوم پینک فلوید بود که نام ریچارد رایت به عنوان ترانه‌سرا در آن دیده نمی‌شود.<ref>{{Harvnb|Blake|۲۰۰۸|pp=۲۴۲–۲۴۳}}</ref>

گروه برای تورهای آینده؛ استخدام یک گیتارنوازنوازنده گیتار دیگر را مورد بحث قرار داده بود. از این رو [[اسنوی وایت]] به استودیو دعوت شد. واترز و میسن یکی از سولوهای کامل‌شده توسط گیلمور را سهواً پاک کرده بودند، از وایت خواستند که یک سولو برای آهنگ «خوک‌های بال‌دار» ضبط کنند. هرچند که این اجرای وایت در عرضهٔ آلبوم در قالب وینیل کنارگذاشته شد؛ اما در ویرایش [[نوار ۸آهنگی]] قرار گرفت. وایت بعداً در تورها نیز با گروه به اجرا می‌پرداخت.<ref name="Masonpp218220"/>

پس ار انتشارانتشار، ممنتقدینمنتقدین به بررسی آلبوم پرداختند. [[ان‌ام‌ئی]] آلبوم را افراطی، بی‌گذشت و بی‌رحم و شمایل‌شکنِ مطلق می‌دانست.<ref name="Blakep247">{{Harvnb|Blake|۲۰۰۸|p=۲۴۷}}</ref>کارل دالاس، منتقد ''ملودی میکر''، آلبوم را «چشش عذاب‌آورِ حقایق در رسانه در چند سال اخیر دانست، به شکل فزاینده‌ای خواب‌آور...» توصیف کرد.<ref name="Blakep247"/>فرانک رُز از رولینگ استون آلبوم پینک فلوید در این سال را طعنه‌امیز و غم افزاغم‌افزا می‌دید و پیامشان را هم خسته‌کننده و بی‌معنی می‌پنداشت؛ در مجموع هم آلبوم را نامطلوب ارزیابی کرد.<ref name="rollrev"/>

نیک میسن در سال ۲۰۰۴ در کتاب اتوبیوگرافیخودزندگینامه خود ''[[پشت و رو: تاریخچه شخصی پینک فلوید|پشت و رو]]'' می‌گوید این آلبوم خشونت بسیار بیشتری نسبت به کارهای پیشین پینک فلوید دارد. او می‌گوید :" «ممکن است این ویژگی به دلیل شرایط کاری شبیه به کارگری درون استدیو به وجود آمده باشد"». او آلبوم را یک‌جور واکنش ناخودآگاه به اتهام‌هایی از سوی سبک [[پانک راک]] می‌دید که گروه‌هایی مانند پینک فلوید را با لقب «دایناسور راک» خطاب می‌کردند.<ref>{{Harvnb|Mason|۲۰۰۵|pp=۲۲۰–۲۲۱}}</ref>