تجویزگرایی زبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

هنگامی که فرهنگ و تمدن، نظام ِ نوشتاری را توسعه می‌دهد، از لحاظ زبان‌شناسی استاندارد [[زبان گفتاری]] را تدوین می‌نماید سپس معیار (استاندارد) زبان نوشتاری را برای جوامع دارای زبان مبهم تدوین می‌نماید. فقدان یک مکالمه صحیح، سخنوری، گفتگو و زبان مشخص ابهام در زبان گفتاری را از بین می‌برد. تدوین قوانین گفتاری و نوشتاری یا گماردن [[دستور زبان]] در بخش های گفتاری، نگاشتن، بیان و انتخاب لغات و مانند آن بدست می آید . سواد خواندن و نوشتن، معمولاً به وسیله دین و مذهب انتشار و گسترش می یافت دین مسیحی غربی، [[الفبای لاتین]] را گسترش داد. یهودیت، الفبای عبری را توسعه داد نهاد، اسلام [[الفبای عربی]] را گسترش داد، هندوها خطّ [[دِواناگری|Devanagari|دِواناگری]] را به وجود آوردند. در چین، لغات و کلمات نوشتاری «هان» زبان‌های نوشتاری معیار می باشند و از نظام‌های نوشتاری ژاپنی و کره ای مشتق شده‌اند . از این گذشته، تدوین یک زبان تجویز شده (معیار) تجارت اقتصادی سیاسی در حال نشر حمایت می شود، که در کتاب ها دارای یک ارزش کمی است، بنابراین تغییرات در کاربرد زبان نوشتاری یک نوع خط اقتصادی قلمداد می شود که ممکن است آنها را از کار بیندازد. از این رو، پیشرفت نوشتاری از عادات قدیمی جلوگیری می‌نماید.