تهمینه: تفاوت میان نسخه‌ها

در ''[[شاهنامه]]''، '''تَهمینه''' دختر شاه سمنگان (از سرزمین‌های توران)، همسر [[جهان پهلوان]] [[رستم]] و مادر [[سهراب]] است. حکیم حماسه سرا، [[فردوسی]]، دربارۀ این بانو چنین می سراید، که روزی رستم برای نخجیر و شکار به نزدیک شهر سمنگان به صید می پردازد و چند گورخر شکار و کباب می نماید و پس از صرف و تناول آن، برای رفع خستگی زین از پشت [[رخش]] گرفته و رخش را به چرا در صحرا رها می کند و در همان شکارگاه به خواب می رود. عده ای از سربازان و مردم شهر سمنگان که در آن حوالی بودند برای آن که از رخش رستم کره ای به دست آورند، رخش را به هر زحمتی با کمند می گیرند و می برند. رستم که از خواب بر می خیزد به اطراف نظر می افکند، رخش را نمی‌بیند و از این رو بسیار دلگیر می شود. به ناچار از جای برخاسته، زین اسب بر پشت خود گذاشته و خود را به نزدیک شهر سمنگان می رساند. در اینجا حکیم [[فردوسی]] می فرماید:

{{شعر}}

{{پایان شعر}}

چند تن از بزرگان سمنگان ورود تهمتن دوران، رستم دستان را به شاه سمنگان خبر می دهند. پادشاه سمنگان به محض آگهی با چند تن از خاصان و بزرگان به استقبال رستم می شتابد و رستم را با عزت و احترام تمام به کاخ خود می برد و بزم شاهانه برپا می کند. رستم از گم شدن رخش اظهار نگرانی می کند. پادشاه سمنگان و اعیان آن شهرستان به رستم وعده یافتن رخش را اطمینان می دهند. تهمتن شاد گردیده، به می خوردن می نشیند تا پاسی از شب می گذرد و رستم آماده خواب می شود و در مکانی مناسب به خواب می رود: