کشتار ارمنی-تاتار ۱۹۰۵–۱۹۰۷: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
[[پرونده:Churchplunderda.jpg|بندانگشتی|200px|چپ|کلیسای ارمنی در روستای گیاز در نخجوان توسط تاتارها ویران شده است]]
'''کشتار ارمنی – تاتار'''، کشتاری است که [[تاتارها]] به تحریک و با حمایت [[روسیه تزاری]] بین سالهای ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۷ بر علیه ارمنیان صورت گرفت.
 
دولت تزاری که براثر جنگ با [[ژاپن]] و در نتیجه هیجانهای انقلابی که پس از شکستهای منچوری ([[جنگ روسیه و ژاپن (۱۹۰۴ میلادی)]])در سرتاسر کشور احساس می‌شد ضعیف شده بود، تصمیم گرفت به کشتار دست بزند. آنهم به کشتار با واسطه تا مقاومت ارمنیان را درهم بشکند.
خط ۲۰:
حملات علیه ارمنیان باکو در ۱۹ فوریه ۱۹۰۵ آغاز یافت و در روزهای ۲۰و۲۱ فوریه صورت یک کشتار واقعی به خود گرفت. ارمنیان خواستار حمایت مقامات روسی شدند، لیکن مقامات مذکور که در واقع همدست تاتارها بودند از دخالت در این امر خودداری کردند.
 
آنگاه ارامنه باکو به ناچار سرنوشت خود را، خود به دست گرفتند. در ۲۱ فوریه جوانان ارمنی مسلح به طپانچه و [[تفنگ]] که به شتاب گردآورده بودند به کوچه‌ها و خیابانهایی که دسته‌های مسلح تاتار در آن بودند سرازیر شدند. نظامیان روسی فقط ناظر صحنه بودند، درپایان روز، تاتارها از همه کوچه‌های اطراف [[کلیسای ارامنه]] و اطراف [[ایستگاه راه آهن]] [[رانده شده]] بودند. صبح روز بعد، ارمنیان به سمت محلات دیگر شهر پیش رفتند و برسر راه خود دسته‌های تاتار را پراکنده کردند. انتقامجویی خونین بود و هر دم بر نعش تاتارها در کوچه‌ها افزوده می‌شد. در آن دم بود که سران تاتارها به نزد حاکم شهر شتافتند و به التماس از او خواستند که به مبارزه پایان دهد.
 
پلیس و نظامیان روسی که تا به آن لحظه به عنوان تماشاچیان بی طرف ناظر صحنه نبرد بودند به پیروی از نقش محرکی که نقش مقامات دولت تزاری بود، و تا وقتی که به نظر می‌رسید تاتارها برنده‌اند حالت بی طرف به خود گرفته بودند، از آن حالت بدرآمدند، با پیشرفت حمله متقابل ارامنه ناچار به دخالت شدند و قبول کردند که دوباره نظم را برقرار سازند.<ref>ل. ویلاری، آتش و شمشیر در قفقاز، چاپ 1906 لندن</ref>
 
حزب داشناک عمل دفاعی و انتقامجویی خود را با کشتن ''ناکشیدزه'' حاکم باکو، که معلوم شد یکی از عوامل اجرای سیاست شوم [[سن پترزبورگ]] است تکمیل نمود. در تفلیس که پایتخت قفقاز جنوبی بود دفاع ارامنه به رهبری آرمن گارو پاسدرماجیان به پیروزی کامل انجامید. در ظرف مدت هفت روز نبرد، پانصد فدایی ارمنی، ۱۵۰۰ تاتار مسلح را به عقب نشینی واداشتند و تلفات سنگینی بر آنان وارد آوردند.<ref>آرمن گارو پاسدرماجیان، قفقاز در 1905، مجله ماهانه هایره نیک، چاپ 1923 و آ. گلخندانیان، اغتشاشات ارمنی-تاتار در باکو، چاپ 1923</ref>
 
چنین بود داستان کشتارهای ۱۹۰۵ این کشتارها با شکست پر سروصدایی برای دسته‌های ارتجاعی روس به پایان رسید، و آنان خود را نه تنها در چشم ارمنیان بلکه در نظر ملت خودشان و در برابر افکار عمومی اروپایی نیز بی آبرو کردند.
خط ۴۴:
{{پانویس}}
* هراند پاسدرماجیان. تاریخ ارمنستان. تهران: انتشارات زرین، ۱۳۷۷. ISBN ۹۶۴-۴۰۷-۰۱۳-۵
* FIRE AND SWORD IN THE CAUCASUS [[http://armenianhouse.org/villari/caucasus/nakhitchevan-massacres.html]]
 
[[رده:کشتار جمعیارمنستان در ۱۹۰۵سده ۲۰ (میلادی)]]
[[رده:تاریخ ارمنستان]]
[[رده:تاریخ جمهوری آذربایجان]]
[[رده:تاریخ گرجستان]]
[[رده:روسیه تزاری]]
[[رده:کشتار جمعی در ۱۹۰۵ (میلادی)]]
[[رده:روسیه در ۱۹۰۵ (میلادی)]]
[[رده:روسیه در ۱۹۰۷ (میلادی)]]
[[رده:ارمنستانکشتار درجمعی سدهدر ۲۰۱۹۰۵ (میلادی)]]
[[رده:کشتارها در جمهوری آذربایجان]]