کشتار ارمنی-تاتار ۱۹۰۵–۱۹۰۷: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ویکیسازی رباتیک(۷.۵) >ایستگاه راه آهن، کلیسای ارامنه، رانده شده+املا+مرتب (۸.۸) |
||
خط ۱:
[[پرونده:Churchplunderda.jpg|بندانگشتی|200px|چپ|کلیسای ارمنی در روستای گیاز در نخجوان توسط تاتارها ویران شده است]]
'''کشتار ارمنی – تاتار'''، کشتاری است که [[تاتارها]] به تحریک و با حمایت [[روسیه تزاری]] بین سالهای ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۷
دولت تزاری که براثر جنگ با [[ژاپن]] و در نتیجه هیجانهای انقلابی که پس از شکستهای منچوری ([[جنگ روسیه و ژاپن (۱۹۰۴ میلادی)]])در سرتاسر کشور احساس میشد ضعیف شده بود، تصمیم گرفت به کشتار دست بزند. آنهم به کشتار با واسطه تا مقاومت ارمنیان را درهم بشکند.
خط ۲۰:
حملات علیه ارمنیان باکو در ۱۹ فوریه ۱۹۰۵ آغاز یافت و در روزهای ۲۰و۲۱ فوریه صورت یک کشتار واقعی به خود گرفت. ارمنیان خواستار حمایت مقامات روسی شدند، لیکن مقامات مذکور که در واقع همدست تاتارها بودند از دخالت در این امر خودداری کردند.
آنگاه ارامنه باکو به ناچار سرنوشت خود را، خود به دست گرفتند. در ۲۱ فوریه جوانان ارمنی مسلح به طپانچه و [[تفنگ]] که به شتاب گردآورده بودند به کوچهها و خیابانهایی که دستههای مسلح تاتار در آن بودند سرازیر شدند. نظامیان روسی فقط ناظر صحنه بودند، درپایان روز، تاتارها از همه کوچههای اطراف [[کلیسای ارامنه]] و اطراف [[ایستگاه راه آهن]] [[رانده شده]] بودند. صبح روز بعد، ارمنیان به سمت محلات دیگر شهر پیش رفتند و برسر راه خود دستههای تاتار را پراکنده کردند. انتقامجویی خونین بود و هر دم بر نعش تاتارها در کوچهها افزوده میشد. در آن دم بود که سران تاتارها به نزد حاکم شهر شتافتند و به التماس از او خواستند که به مبارزه پایان دهد.
پلیس و نظامیان روسی که تا به آن لحظه به عنوان تماشاچیان بی طرف ناظر صحنه نبرد بودند به پیروی از نقش محرکی که نقش مقامات دولت تزاری بود، و تا وقتی که به نظر میرسید تاتارها برندهاند حالت بی طرف به خود گرفته بودند، از آن حالت بدرآمدند، با پیشرفت حمله متقابل ارامنه ناچار به دخالت شدند و قبول کردند که دوباره نظم را برقرار سازند.<ref>ل. ویلاری، آتش و شمشیر در قفقاز، چاپ 1906 لندن</ref>
حزب داشناک عمل دفاعی و انتقامجویی خود را با کشتن ''ناکشیدزه'' حاکم باکو، که معلوم شد یکی از عوامل اجرای سیاست شوم
چنین بود داستان کشتارهای ۱۹۰۵ این کشتارها با شکست پر سروصدایی برای دستههای ارتجاعی روس به پایان رسید، و آنان خود را نه تنها در چشم ارمنیان بلکه در نظر ملت خودشان و در برابر افکار عمومی اروپایی نیز بی آبرو کردند.
خط ۴۴:
{{پانویس}}
* هراند پاسدرماجیان. تاریخ ارمنستان. تهران: انتشارات زرین، ۱۳۷۷. ISBN ۹۶۴-۴۰۷-۰۱۳-۵
* FIRE AND SWORD IN THE CAUCASUS
[[رده:تاریخ ارمنستان]]
[[رده:تاریخ جمهوری آذربایجان]]
[[رده:تاریخ گرجستان]]
[[رده:روسیه تزاری]]
▲[[رده:کشتار جمعی در ۱۹۰۵ (میلادی)]]
[[رده:روسیه در ۱۹۰۵ (میلادی)]]
[[رده:روسیه در ۱۹۰۷ (میلادی)]]
[[رده:
[[رده:کشتارها در جمهوری آذربایجان]]
|