قضا و قدر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Taranet (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Taranet (بحث | مشارکت‌ها)
ایجاد لید
خط ۱:
{{تمیزکاری}}
{{:''برای| سرنوشت در مفهوم کلی|کلی، مقالهٔ [[سرنوشت}}]] را ببینید و برای تقدیرگرایی و جبرگرایی مقاله‌های [[تقدیرگرایی]] و [[جبرگرایی]] را ببینید.''
'''قضا و قدر''' اشاره دارد به یک سری اتفاقات از پیش تعیین شده که معمولاً اشاره به [[آینده]] دارد، چه کلی و چه جزئی. اعتقاد به سرنوشت ریشه در این دارد که اتفاقات جهان نظم طبیعی را دنبال می‌کند.
 
'''قضا و قدر''' در [[الهیات]] بحث این است که حوادث جهان تا چه اندازه به خواست و قانون ثابت [[خدا]] هستند و تا چه اندازه به [[اختیار]] موجودات به ویژه اختیار انسان.
مسئله [[اختیار]] در سنت کلامی اسلامی، همواره مسئله‌ای بحث‌انگیز بوده‌است. صاحبنظران در این حوزه، به دو فرقه «جبریه» و «قدریه» تقسیم می‌شوند. در فرقه جبریه، تأکید بر قضا و قدر است و در فرقه «قدریه»، تأکید بر اختیار انسان.<ref>[http://www.hawzah.net/Per/E/do.asp?a=EDBH.htm فرقه قدریه]</ref>
 
== اسلام ==
 
[[سید محمد جواد غروی]] در کتاب چند گفتار به بررسی موضوع قضاء و قدر می‌پردازد. او می‌گوید:
قضاء به معنای حکم ازلی ثابت در قانون عالم است و معلولات و اسباب و مسبباتی است که تغییر نمی‌پذیرد. و قدر تعین قضاء ازلی در اندازه‌ای معین است که در اختیار انسان می‌باشد بناءبراین قضاء حتمی است و قدر به [[اختیار]] انسان موکول شده‌است. پس قضاء و قدر دو امر متلازم هم و از یکدیگر منفک نمی‌شوند زیرا قدر به منزلهٔ اساس، و قضاء به منزلهٔ بناء است. به عنوان مثال ربخداوند متعالقضاء نموده که آتش هر چیز قابل سوختنی را بسوزاند، حال اگر این حکم در معرض ظهور واقع شد قدر است و در اختیار انسان قرار گرفته و هرگاه بخواهد آن را به کار گیرد مکان و زمان و سایر شروطش را به حکم [[عقل]] و [[شرع]] معین می‌سازد<ref>چند گفتار، نشر نگارش،۱۳۷۹، گفتار پنجم:مثال‌های مورد نظر</ref>.
قضاء در لغت به چند وجه آمده که بازگشتش به انقطاع شی و تمام شدن آن است و هر چیزی که عملش به اتمام رسد یا حتمی شود قضاء شده‌است همچنین مراد از قدر تقدیر و تعیین اندازه کردن است و مقصود از قضاء خلق است چنان که خداوند در آیهٔ دوازدهم سورهٔ [[فصلت]] اشاره می‌کنند<ref>چند گفتار، نشر نگارش، ۱۳۷۹، گفتار پنجم:قضاء و قدر</ref>.
مسئله [[اختیار]] در سنت کلامی اسلامی، همواره مسئله‌ای بحث‌انگیز بوده‌است. صاحبنظران در این حوزه، به دو فرقه «جبریه» و «قدریه» تقسیم می‌شوند. در فرقه جبریه، تأکید بر قضا و قدر است و در فرقه «قدریه»، تأکید بر اختیار انسان.<ref>[http://www.hawzah.net/Per/E/do.asp?a=EDBH.htm فرقه قدریه]</ref>
قضاء به معنای حکم ازلی ثابت در قانون عالم است و معلولات و اسباب و مسبباتی است که تغییر نمی‌پذیرد. و قدر تعین قضاء ازلی در اندازه‌ای معین است که در اختیار انسان می‌باشد بناءبراین قضاء حتمی است و قدر به اختیار انسان موکول شده‌است. پس قضاء و قدر دو امر متلازم هم و از یکدیگر منفک نمی‌شوند زیرا قدر به منزلهٔ اساس، و قضاء به منزلهٔ بناء است. به عنوان مثال رب متعال
[[قضاء]] نموده که آتش هر چیز قابل سوختنی را بسوزاند، حال اگر این حکم در معرض ظهور واقع شد [[قدر]] است و در اختیار انسان قرار گرفته و هرگاه بخواهد آنرا بکار گیرد مکان و زمان و سایر شروطش را به حکم [[عقل]] و [[شرع]] معین می‌سازد<ref>چند گفتار، نشر نگارش،۱۳۷۹، گفتار پنجم:مثال‌های مورد نظر</ref>.
 
 
== جستارهای وابسته ==
* [[سرنوشت]]
* [[اختیار]]
* [[تقدیر]]
* [[جبرگرایی]]
 
== منابع ==