ویلیام جونز (واژه‌شناس): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خنثی‌سازی ویرایش 11954255 توسط Oyakmohsen (بحث) با سلام و عرض احترام لطفا دلیل خود را براب خنثی سازی اعلام کنید.
Hamid Hassani (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
[[پرونده:Sir William Jones.jpg|بندانگشتی|200px|سر ویلیام جونز]]
[[پرونده:W.jones.jpg|بندانگشتی|170px|آرامگاه ویلیام جونز در [[کلکته]] [[هند]]]]
'''سِر ویلیام جونز''' {{انگلیسی|WillianWilliam Jones}} (زاده ۶ مهر ۱۱۲۵ - مرگ ۷ اردیبهشت ۱۱۷۳/۲۸ سپتامبر ۱۷۴۶ - ۲۷ آوریل ۱۷۹۴) زبان‌شناس، ادیب و خاورشناس [[انگلستان|انگلیسی]] بود. جونز نخستین کسی بود که خانوادهٔ [[زبان‌های هندواروپایی]] را کشف کرد و متوجهٔ خویشاوندی [[زبان سانسکریت]] با زبان‌های [[زبان یونانی|یونانی]] و [[زبان لاتین|لاتین]] شد. او به زبان‌های انگلیسی، یونانی، لاتینی، چینی، سانسکریت، عربی، فارسی، پرتغالی، اسپانیایی، ایتالیایی و ... تسلط داشت و این موضوع علاقهٔ شدید او را به فراگیری زبان‌های گوناگون و کشف رابطهٔ میان آنها نشان می‌دهد. او به دلیل علاقهٔ فراوانش به ادبیات و شاعران ایران، به '''جونز ایرانی''' ملقب شده بود.<ref> ابولقاسمی، محسن، تاریخ زبان فارسی، سازمان سمت، ۱۳۷۳. (ص ۷-۶) </ref>
 
او در ۲۳ سپتامبر ۱۷۴۶ در لندن‌، در خانواده‌ای‌ اهل‌ [[ولز]]، به‌ دنیا آمد. پدرش‌ ویلیام‌ جونز (۱۶۷۵ـ۱۷۴۹) ریاضی‌دان‌، نایب‌ رئیس‌ انجمن‌ سلطنتی‌، از دوستان‌ [[اسحاق نیوتن|نیوتن‌]] و مفسر آثار او، و مادرش‌ اشراف‌زاده‌ای‌ بود كه‌ در یكی‌ از مدارس‌ لندن‌ ریاضی‌ تدریس‌ می‌كرد. ویلیام‌ پیش‌ از سه‌ سالگی‌ پدرش‌ را از دست‌ داد در ۱۷۵۳ به‌ مدرسه هرو رفت‌ كه‌ بسیاری‌ از شخصیتهای‌ مهم‌ انگلیسی‌ در آنجا پرورش‌ یافته‌اند. در مدرسه‌ دیری‌ نگذشت‌ كه‌ به‌خواندن‌ اشعار قدیم‌ و سرودن‌ به‌ شیوه آنها پرداخت‌. لاتینی‌ و یونانی‌ را هم‌زمان‌ آموخت‌ و از راه‌ تحصیل‌ زبان‌ عبری‌، كه‌ در مدرسه هرو به‌ آن‌ پرداخته‌ بود، با مشرق‌ زمین‌ آشنا شد. در ۱۷۶۴ به‌ قصد تحصیل‌ حقوق‌ وارد دانشگاه‌ آكسفورد شد و از همان‌ زمان‌ عربی را نزد شخصی‌ از اهالی‌ حلب‌ آموخت‌ و در همان‌ دوره‌ نزد فردی‌ ایرانی‌،از مردم‌ كرمان‌ و مقیم‌ لندن‌،فارسی‌ فراگرفت‌ و با كمك‌ كتاب‌ اصول‌ زبان‌ فارسی اثر جان‌ گریوز و [[گلستان سعدی]]، به‌ یادگیری‌ زبان‌ فارسی‌ ادامه‌ داد. در ۱۷۶۸ با كنت‌ رویتسكی، سفیر لهستان‌ در انگلیس‌، كه‌ فارسی‌ و تركی‌ می‌دانست‌، آشنا شد. اظهارات‌ رویتسكی‌ در باره ادبیات‌ فارسی‌ و شرق‌ و به‌خصوص‌ غزلیات‌ حافظ‌ تأثیر مهمی‌ بر جونز داشت‌. در مكاتبات‌ این‌ دو، مباحث‌ بسیاری‌ در باره ادبیات‌ فارسی‌ مطرح‌ شده‌ است<ref>http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=5222</ref>. ویلیام جونز در ۲۵ سالگی در خواندن و نوشتن و سخن گفتن به [[فارسی]] مهارت پیدا کرد. کشف خویشاوندی میان زبان‌های ایرانی و زبان‌های ژرمنی سبب شد تا تصور اشتباه سامی بودن زبان فارسی، آن هم به دلیل شباهت در [[رسم‌الخط]] به یک سو نهاده شود و فارسی و آلمانی دو زبان خویشاوند محسوب گردند. او همچنین با همراهی چند تن از خاورشناسان انگلیسی، [[انجمن آسیایی بنگاله]] را که یکی از بزرگترین انجمن‌های علمی و ادبی جهان است بنیان نهاد. کتابخانه آن دارای هزاران کتاب چاپی و خطی به زبان‌های فارسی، عربی، هندی، سانسکریت و انگلیسی است.<ref> [http://database-aryana-encyclopaedia.blogspot.com/2009/05/blog-post_2781.html دانشنامهٔ آریانا]</ref>