ور: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: حذف میان‌ویکی موجود در ویکی‌داده: ۲۷ میان‌ویکی
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +تمیز (۸.۸): + رده:ور
خط ۲:
 
== در میان زرتشتیان ==
[[پرونده:Siyavush StPetersburg Dorn333 f265v.jpg|thumbبندانگشتی|210px|گذر سیاوش از آتش، اثر رضای مصور، موزهٔ سنت پترزبورگور]] در میان زتشتیان بر دو گونه بوده‌است، ور سرد و ور گرم.
 
ور گرم با آتش یا روی گداخته به انجام می‌رسیده است، برای نمونه گذر [[سیاوش]] از آتش برای نشان دادن بی‌گناهی گونه‌ای ور گرم با آتش بود. و نیز ریختن روی گداخته بر سینهٔ [[آذرپاد مهرسپندان]] برای اثبات ادعایش هم ور گرم بود. برپایهٔ متن‌های زرتشتی خود [[زرتشت]] نیز برای نشان دادن درستی ادعایش فرمان داد تا بر سینه‌اش روی گداخته بریزند. ور سرد نیز عبارت از غوط، ور شدن در آب و خفه شدن و نوشیدن زهر و چون آن است. دیگر شیوه‌های ور شامل بریدن اندام‌ها، سوراخ کردن تن و دریدن شکم بوده‌است. می‌بایست پس از انجام این آزمون آن کس تندرستیش را بازیابد تا ادعایش ثابت گردد.
خط ۱۶:
 
== در اروپا ==
[[پرونده:Ordeal by red-hot iron.jpg|thumbبندانگشتی|210px|آزمون گذر از گاوآهنِ گداخته؛ در این نقش‌برجسته در کلیسای بامبرگ کونیگونده همسر هاینریش دوم امپراتور مقدس روم که به زنا متهم‌شده بود برای اثبات بی‌گناهی بر روی گاواهن داغ گام برمی‌دارد. اثر مربوط به ۱۰۱۰ میلادیور]] ویژه زرتشتیان نبوده و در میان [[اروپا|اروپاییان]] [[مسیحی]] نیز رواج داشته‌است. در [[زبان انگلیسی]] بدان اُردیل{{انگلیسی|Ordeal}} می‌گویند که معنای آزمون دشوار می‌دهد. در میان ایشان این آزمون برای نشان دادن گناه‌کاری یا بی‌گناهی کسی انجام می‌شد. اگر در روند این آزمون دردناک آن کس زخمی می‌شد یا پس از آزمون زخمش به تندی بهبود می‌یافت او را بی‌گناه می‌شمردند. جانشین آن در آینده سوگند خوردن در دادگاه گردیده‌است.
 
این آزمون در [[انگلستان]] میان [[نرمن‌ها]] و [[آنگلوساکسون|آنگلوساکسون‌ها]] رواج داشته‌است. نجیب‌زادگان برای این آزمون از آتش و مردمان فروطبقه‌تر از آب بهره می‌بردند. در ۱۲۱۵ [[پاپ اینوسنت سوم]] این آزمون را ممنوع اعلام کرد و جای آن را به سوگند خوردن برای برائت سپرد. روی هم رفته در پایان سده‌های میانه این سنت بسیار کم‌یاب شد و جای خود را به گرفتن اعتراف به زور [[شکنجه]] داد. البته گونه‌ای از آن که عبارت از آزمون بلعیدن چیزها بود بی‌حضور کلیسا و به گونه‌ای شخصی تا چندی برجا ماند.
خط ۲۷:
 
== منابع ==
{{پانویس}}
* هاشم رضی، متون شرقی و سنتی زرتشتی، جلد یکم، چاپ یکم، نشر بهجت، ۱۳۸۴، ISBN 964-6671-65-9
{{چپ‌چین}}
سطر ۳۲ ⟵ ۳۳:
{{پایان چپ‌چین}}
{{مزدیسنا}}
{{انبارویکی‌انبار-رده|Ordeal}}
 
[[رده:ور]]
[[رده:تاریخ حقوق]]
[[رده:دادرسی]]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/ور»