پروتئینوری: تفاوت میان نسخه‌ها

۲) پروتئینوری دائم: به صورت دائمی بوده و می‌توانند تظاهری از بیماریهای کلیوی یا یک بیماری سیستمیک باشد . بسیاری از بیماریها می‌توانند باعث گلومرونفریت (التهاب گلومرول) شده و در نهایت به پروتئینوری تبدیل گردد. کهاز علل پروتئینوری می‌توان به [[دیابت]]، [[پرفشاری خون]]، سندرم برگر ، [[اکلامپسی]] ، [[پره‌اکلامپسی]] ، [[سارکوئیدوز]] ، [[نشانگان آلپورت]] و [[سندرم فانکونی]] اشاره کرد. شدت و نوع پروتئینوری می‌تواند وسعت آسیب به کلیه را مشخص نماید و همچنین پروتئینوری همراه با بیماری قلبی و عروقی نیز دیده شده است. بیماران دیابتی پرفشاری خون با سابقه خانوادگی در معرض خطر پروتئینوری می‌باشند و اولین علامت آن وجود مقادیر کم آلبومین (پروتئین) در ادرار است. از گروههای پرخطر دیگر می‌توان به افراد چاق و پیر اشاره کرد.