پروتئینوری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Paiamshadi (بحث | مشارکتها) |
Paiamshadi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۷:
از علل پروتئینوری پاتولوژیک میتوان به [[دیابت]]، [[پرفشاری خون]]، سندرم برگر ، [[اکلامپسی]] ، [[پرهاکلامپسی]] ،[[گلومرولونفریت]] ، [[بیماریهای خودایمنی]] مانند[[لوپوس منتشر]] ، [[آمیلوئیدوز]] ، [[سارکوئیدوز]] ، [[نشانگان آلپورت]] برخی داروها و [[سندرم فانکونی]] اشاره کرد. شدت و نوع پروتئینوری میتواند وسعت آسیب به کلیه را مشخص نماید و همچنین پروتئینوری همراه با بیماری قلبی و عروقی نیز دیده شده است. اولین علامت بروز پروتئینوری در بیماران دیابتی و پرفشاری خون وجود مقادیر کم پروتئین آلبومین در ادرار (میکروآلبومینوری) است.
ميزان دفع پروتئين بیش از ۳ گرم در روز پروتئينورى نفروتيک نام دارد و همراه با هيپوآلبومينوری، هيپرکلسترولمی و ادم است (سندرم نفروتيک) . پروتئينورى شدیدتر (بیش از ۱۰ گرم در روز) در بيمارىهای تغيير اندک (Minimal change diseas)، اسکلروز سگمنتال فوکال اوليه، نفروپاتى مامبرانو، گلومرولوپاتى ريزشى (Collapsing glumerulopathy)، و نفروپاتى همراه با HIV ديده مىشود .
== علائم پروتئینوری ==
وجود مقدار زیاد پروتئین دفعی در ادرار ممکن است باعث کفآلود شدن ادرار شود و به علت خروج آب از عروق و احتباس آن در بافتها موجب تورم دستها، پاها و شکم میشود و در مواردی ممکن است فرد بدون علامت پروتئینوری باشد.
== تشخیص ==
آزمایش ادرار تنها راه یافتن پروتئین در ادرار است. با نوارهای دیپ استیک میتوان بطور نسبی پروتئینوری را بررسی کرد ولی گاه جمع آوری ادرار 24 ساعته ضروری است.
== پیشگیری و درمان ==
با مشاهده اولین علامت مراجعه به پزشک و درمان علت زمینهای ضروری است. برای افراد مبتلا به فشارخون و دیابت و یا هردو اولین اقدام کنترل فشارخون و دیابت میباشد و در این راستا اندازهگیری قندخون، رعایت رژیم غذایی، مصرف داروها، تمرینات ورزشی و محدودیت مصرف نمک و مواد پروتئین توصیه میشود. این بیماری در سنین پایین قابل درمان است. برخی داروهای فشارخون مانند مهارکننده های ACEو ARBها می توانند به مراقبت از کلیه ها کمک کنند.
== منابع ==
|