'''جعفر ابن ابیطالب''' ملقب به '''ذوالجناحین''' و مشهور به ''' جعفر طیار''' یکی از [[صحابه]] پیامبر اسلام(ص) بود.
وی در سال پنجم [[بعثت]] که آزار و شکنجههایی ۱۳۶۲
وی در سال پنجم [[بعثت]] که آزار و شکنجههایی که کفار نسبت به مسلمانان روا میداشتند، به اوج خود رسیده و آنان را به ستوه آورده بود، سرکرده گروهی از مسلمانان بود که با اجازه رسول خدا به سرزمین [[حبشه]] هجرت کردند. چون مردم حبشه از [[اهل کتاب]] و به دین حضرت عیسی (ع) بودند و میشد حدس زد که نسبت به یکتاپرستان مهربان خواهند بود. داستان دفاع جعفر ابن ابی طالب از اسلام و مسلمین در برابر نجاشی پادشاه حبشه (هنگامی که عمروعاص برای برگرداندن آنها با هدایای بسیار به نزد پادشاه رفته و او را تحریک کرده بود) در تاریخ آمدهاست.
* اسلامشناسی (مشهد) علی شریعتی، تهران: چاپخش، ۱۳۸۰چا▼
جعفر بن ابی طالب پسری به نام عبدالله داشت که شوهر حضرت [[زینب]](س) بود.
وی در [[غزوه موته]] (سال هفت بعد از هجرت) رایت سپاه اسلام را داشت، تا آنکه دو دستش را بیفکندند و او با دو دست بریده سعی در برپا نگاه داشتن رایت اسلام داشت. حضرت [[محمد]](ص) در مورد وی فرمود: «خداوند به جای آن دو دست دو بال عطا فرمود که بدانها در بهشت پرواز کند بهر جای که خواهد». وی برادر امام اول شیعیان نیز هست. مزار ایشان در [[موته]] است.