همایون خرم: تفاوت میان نسخه‌ها

خرم در سن ۱۰-۱۱ سالگی به مکتب [[استاد صبا]] راه یافت و چند سال بعد به عنوان نوازندهٔ ۱۴ ساله، در رادیو به تنهایی به اجرا پرداخت. بعدها در بسیاری از برنامه‌های موسیقی رادیو، خصوصاً در [[برنامه گلها]]، به عنوان آهنگساز، تکنواز ویولن و رهبر ارکستر آثاری ارزشمند ارائه داد.<ref name="Khorram"/>

 

ساز همایون خرم سازی پر صلابت، سنگین و عاری از هر نوع خودنمایی بود. گر چه در شیرین نوازی خرم را نمی‌توان با پرویز یاحقی و حبیب الله بدیعی هم تراز دانست با این حال توانایی او در آفرینش آنی ملودی­های جاندار و جذاب، بافت تکنوازیهای او را به مراتب از کارهای دیگران خوش ساخت­تر و پرمایه ­تر می‌سازد. از این بابت خرم و [[علی تجویدی]] را می‌توان در یک گروه قرار داد چون قابلیت آهنگسازی این دو بر نوازندگیشان چیره بود، درست عکس آنچه در مورد بدیعی و یاحقی می‌توان گفت. نباید از قلم انداخت که خرم، همانگونه که تجویدی، آهنگسازی تجربی و منحصرا ذوقی نبود. وی بنیادهای علمی آهنگسازی را آموخته بود و بر آنها تسلط داشت. از جمله اینکه هارمونی را با فریدون فرزانه و با شیوه " سارلی " فراگرفته و در سازبندی از کورساکف متأثر بود. خوش سلیقگی و نوآوریهای خرم در تنظیم کارهایش جدا شنیدنی است. شیوه تقسیم ملودی و همراهی سازها نزد خرم بسیار حساب شده و پرداخت کار بی­خدشه و نقص است. قدر مسلم اینکه بخش گسترده‌ای از آثار خرم حافظه موسیقایی حداقل سه نسل از ایرانیان را در سیطره خود دارد. دشوار می‌شود ایرانی­ای را یافت که نتواند ترانه "[[غوغای ستارگان|امشب در سر شوری دارم]] " را زمزمه کند. گر چه باید تاکید کرد که اعتبار خرم هرگز در ترانه‌های ساده و همه پسندش خلاصه نمی‌شد و نمی‌شود. کارهای ارکستری او که غالبا جمله بندیهایی مرکب و پیچیده توام با ضرب آهنگهای بسیار متنوع دارند نمونه­ های گاه سمفونی گونه­ ایی از موسیقی ایرانی به دست می­دهند که کمتر آهنگسازی یارای برابری با آن‌ها را داشته است.

خرم با تواناترین و حرفه ­ای ترین خوانندگان دوران دو دهه طلایی موسیقی ایران همکاری نزدیک داشته است. [[حسین قوامی]]، [[الهه]]، [[مرضیه]]،[[گلوریا روحانی]]، [[دلکش]]، [[شجریان]]، [[گلپا]] و [[ایرج]] از آنانند. با این حال نباید از یاد برد که " [[پروین زهرایی منفرد]]" تا چندین سال خواننده انحصاری آثار خرم محسوب می­شد. سنگینی و بی­پیرایگی صدای پروین قرینه سنگینی و بی­پیرایگی ساز و نغمه خرم بود. علیرغم آن­ که برخی از کارهای خرم با صدای خوانندگان دیگر بازخوانی شده است، مشکل می­توان گفت که درخشش و ظرافت بازخوانیها به پای اجراهای گذشته می‌رسد.