غزوه بنی‌قریظه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۶:
'''اشغال بنی‌قریظه''' یا '''کشتار بنی‌قریظه''' در ذوالقعده در فوریه و مارس ۶۲۷ پس از میلاد (۵ هجری) رخ داد.
در سال پنجم هجرت، متعاقب جنگ‌های بدر و احد، [[ابوسفیان]] به کمک قبایل تبعید شده [[بنی نضیر]] و [[بنی قینقاع]]، شهر مدینه را با هدف تخریب جامعه مسلمانان محاصره کرد. <ref>Watt, W. Montgomery (۱۹۵۶). Muhammad at Medina. Oxford University Press, p. 36, 37, 39 </ref> مسلمانان به پیشنهاد [[سلمان فارسی]] برای مقابله با مهاجمان، خندقی در شمال و غرب مدینه کنده بودند. در طول دو هفته‌ای که مدینه تحت محاصره بود، لشکر احزاب با بنی قُریْظه که در جنوب مدینه ساکن بودند وارد مذاکره شدند و آنان برخلاف پیمانی که با محمد بسته بودند، جانب دشمنان او را گرفتند..<ref name="WattPS">Watt, W. Montgomery (New edition 1974),''Muhammad: Prophet and Statesman'', Oxford University Press, p. 170-172 </ref> محمد از این موضوع آشفته شده و برخی از رهبران مسلمانان را برای صحبت با آنها فرستاد که نتیجه آن برایش مضطرب کننده بود.<ref name="WattEoI"> Watt, W. Montgomery. "Ḳurayẓa , Banū." Encyclopaedia of Islam, Second Edition. </ref> محمد سعی کرد که از به نتیجه رسیدن مذاکرات بین بنی قُریْظه و احزاب جلوگیری کند. مذاکرات نهایتاً بی نتیجه ماند.<ref name="WattPS"/> در مورد میزان حمایت بنی قُریْظه از احزاب در هنگام جنگ اختلاف نظر وجود دارد.<ref> مقایسه کنید:
* Schöller, Marco. "Qurayẓa (Banū al-)." Encyclopaedia of the Qurʾān.
* William Mongomery Watt in ''The Cambridge history of Islam'', Volume 1, p. 49
* Stillman, Norman, ''The Jews of Arab Lands: A History and Source Book. '', p. 15, 1979 </ref>
[[محمد]] پیامبر [[اسلام]]، [[بنی‌قریظه]] را به مدت ۲۵ روز محاصره کرد تا آن که تسلیم شدند. یکی از [[صحابه]] تصمیم گرفت که مردان باید کشته شوند، مایملک باید تقسیم شود، و زنان و کودکان باید به اسیری گرفته شوند. پیغمبر با این حکم موافقت کرد، آن را چون حکم خدا دانست، سپس همه اعضای مرد قبیله سر زده شدند. بنا بر دنیل سی. پیترسن و [[مارتین لینگز]]، این تصمیم در تطابق با قانون موسی در [[سفر تثنیه]] ۲۰:۱۰-۱۴ بود. [[طبری]] فقیه مسلمان، اعدام ۶۰۰-۹۰۰ نفر را ذکر کرده‌است<ref>Lings, Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources, p. 229-233</ref><ref name="Peterson">Peterson, ''Muhammad: the prophet of God'', p. 125-127.</ref><ref group="پانویس">[http://kelisaonline.com/pdf/tarjomeaslienjil/Old/05_deuteronomy.pdf ﮐﺘﺎب ﺗﺜﻨﯿﻪ] / ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺘﻢ: 10 ﭼﻮن ﺑﻪ ﺷﻬﺮی ﻧﺰدﯾﮏ آﯾﯽ ﺗﺎ ﺑﺎ آن ﺟﻨﮓ ﻧﻤﺎﯾﯽ، آن را ﺑﺮای ﺻﻠﺢ ﻧﺪا ﺑﮑﻦ. 11 و اﮔﺮ ﺗﻮ را ﺟﻮاب ﺻﻠﺢ ﺑﺪﻫﺪ، و دروازه ﻫﺎ را ﺑﺮای ﺗﻮ ﺑﮕﺸﺎﯾﺪ، آﻧﮕﺎه ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻗﻮﻣﯽ ﮐﻪ در آن ﯾﺎﻓﺖ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﺟﺰﯾﻪ دﻫﻨﺪ و ﺗﻮ را ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.12 و اﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﻠﺢ ﻧﮑﺮده، ﺑﺎ ﺗﻮ ﺟﻨﮓ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ، ﭘﺲ آن را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﻦ.13 و ﭼﻮن ﯾﻬﻮه، ﺧﺪاﯾﺖ، آن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺴﭙﺎرد، ﺟﻤﯿﻊ ذﮐﻮراﻧﺶ را ﺑﻪ دم ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﮑﺶ. 14 ﻟﯿﮑﻦ زﻧﺎن و اﻃﻔﺎل و ﺑﻬﺎﯾﻢ و آﻧﭽﻪ در ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻏﻨﯿﻤﺘﺶ را ﺑﺮای ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﺎراج ﺑﺒﺮ، و ﻏﻨﺎﯾﻢ دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد را ﮐﻪ ﯾﻬﻮه ﺧﺪاﯾﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ دﻫﺪ، ﺑﺨﻮر.</ref>. [[حدیث|احادیث]] سنی عدد اعلام نمی‌کند ولی بیان می‌کند که مردان و ۱ زن کشته شدند (۱ زن بنا بر سنن ابوداود). بنا بر منابع اسلامی بقیه زنان و کودکان، در ازای مبادله اسب و سلاح فروخته شدند.
| |||