بی‌خیال: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Lounge_Act&oldid=586077148
MahdiBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +املا+مرتب+تمیز (۸.۸): + ۷ رده
خط ۴۴:
 
== ضبط و تهیه‌کنندگی ==
در اوایل ۱۹۹۰، نیروانا شروع به برنامه‌ریزی برای دومین آلبومش برای ساب پاپ کرد که نام موقت آن را گوسفند انتخاب کرده بودند. بروس پاویت، رئیس ساب پاپ، بوچ ویگ را به عنوان یکی از کاندیدها برای تهیه‌کنندگی آلبوم پیشنهاد کرد. نیروانا خصوصاخصوصاً از کار ویچ با کیلدوزر راضی بود و به ویگ گفتند «ما می‌خواهیم به اندازه آن اثر سنگین بنوازیم.» در آوریل ۱۹۹۰، باند به اسمارت استودیوز در مدیسون، ویسکانسین رفت تا کار بر روی آلبوم را آغاز کند. بیشتر کارهای مقدماتی آهنگ‌ها در همان زمان به اتمام رسید، اما کوبین هنوز مشغول کار بروی متن آهنگ‌ها بود و گروه هنوز تصمیم نگرفته بود که چه آهنگ‌هایی را برای ضبط شدن انتخاب کند. سرانجام، هشت آهنگ ضبط شدند: Immodium که بعدها به Breed تغییر نام یافت، Dive که بعدها به عنوان آهنگ پشت صفحه Sliver منتشر شد، In Bloom، Pay to Play" که در نهایت با اشعاری جدید به Stay Away تغییر نام یافت، Sappy، Lithium، Here She Comes Now (در ''آلبوم یادبود ولوت آندرگراند: جلد اول بهشت و جهنم'' منتشر شد) و Polly. گروه قصد داشت تا ترانه‌های بیشتری را هم ضبط کند، اما صدای کوبین بر سر ترانه Lithium گرفته بود و نیروانا مجبور شد ضبط را تعطیل کند. آنها به ویگ گفتند که گروه برای ضبط کردن آهنگ‌های بیشر خواهد برگشت. ، اما برای مدتی خبری نشد. در عوض، نیروانا از این جلسات ضبط به عنوان یک نوار دمو برای پیدا کردن یک ناشر جدید استفاده کرد. در عرض چند ماه، این نوار بین ناشرهای سطح بالا می‌چرخید و آوازهٔ گروه را پیچانده بود.
 
پس از عقد قرارداد با دی‌جی‌سی، چندین نفر برای تهیه‌کنندگی آلبوم پیشنهاد شدند، از جمله Scott Litt، David Briggs و Don Dixon، اما نیروانا همچنین قصد داشت با بوچ ویگ همکاری کند. ناواسلیک در سال ۲۰۰۱ گفت که گروه هنوز از همکاری با یک ناشر سطح بالا دست‌پاچه بود و تهیه‌کننده‌هایی که دی‌جی‌سی پیشنهاد کرده بود برای کار بر روی آلبوم دستمزدشان را به صورت درصدی می‌خواستند. در عوض، گروه بر روی کار با ویگ اصرار داشت، چرا که از همکاری با او احساس راحتی می‌کردند. نیروانا در می و ژوئن ۱۹۹۱ در استودیوهای Sound City در Van Nuys کالیفرنیا به ضبط آلبوم بی‌خیال پرداخت که بودجه‌ای برابر با ۶۵ هزار دلار هزینه داشت. نیرونا در ابتدا در مار و آوریل ۲۰۰۱ برای ضبط آلبوم آماده شد، اما با وجود مشتاق بودن گروه برای شروع جلسات ضبط، این جلسات مرتب به عقب می‌افتادند. برای فراهم شدن هزینه سفر به لس آنجلس، نیروانا یک کنسرت زنده اجرا کرد که ترانه Smells Like Teen Spirit را هم برای اولین بار در این کنسرت اجرا کرد. گروه قبل از شروع شدن جلسات ضبط، تعدادی نوار تمرینی که حاوی ترانه‌های ضبط شده در Smart Studios و همینطور ترانه‌های تازه ضبط شده Smells Like Teen Spirit و Come as You Are بود را برای ویگ فرستادند.
 
وقتی که گروه به کالیفرنیا رسید، قبل از شروع شدن جلسات ضبط، چند روز اول را به ویگ مشغول تنظیم کردن ترانه‌ها کردند. از بین آهنگ‌هایی که در Smart Studios ضبط شده بود، تنها آهنگی که استفاده شد، آهنگ Polly بود که چاد چنینگ در آن cymbal crashe را نواخته بود. وقتی که جلسات ضبط آغاز شد، گروه روزی هشت تا ده ساعت کار می‌کرد. اعضای گروه تمایل داشتند تنها دو یا سه بار برای برداشت کردن هر آهنگ تلاش کنند، اگر برداشتی راضی‌کننده نبود، آنها برداشت قسمت دیگری را امتحان می‌کردند. گروه پیش از شروع جلسات آنقدر آهنگ‌ها را تمرین کرده بودند که اغلب تنها به دو یا سه برداشت نیاز بود. ناواسلیک و گروه در عرض چند روز برداشت‌های خود را به اتمام رساندند، ما کوبین مجبور بود بیشتر بر روی overdubsهای گیتار، آواز و خصوصاخصوصاً اشعار کار می‌کرد (که گاهی اوقات نوشتن اشعار ترانه‌ها تنها چند دقیقه قبل شروع ضبط به اتمام می‌رسید.) کوبین در برخی از برداشت‌ها کلمات را آنقدر یکسان و مشابه ادا می‌کرد که ویگ برداشت‌ها را با هم میکس می‌کرد تا overdubs (فارسی؟) ایجاد کند. ویگ گفته است که او اغلب مجبور بوده کوبین را برای ضبط کردن برداشت‌های اضافه گول بزند، چرا که کوبین از تلاش مجدد برای ضبط آهنگ‌ها بیزار بوده است. از جمله اینکه ویگ کوبین را به این شکل قانع کرده بود تا برای آهنگ In Bloom صدای دوترکه قرار دهد که به او گفته بود «جان لنون هم این کار رو کرده». با اینکه جلسات ضبط عموماعموماً به خوبی پیش می‌رفت. ویگ اظهار داشته که کوبین گاهی اوقات اخمو و سخت‌گیر می‌شده. «برای یک ساعت خوب بود، و بعدش یه گوشه می‌نشست و تا یک ساعت هیچ چیز نمی‌گفت».
 
پس از به پایان رسیدن جلسات ضبط، ویگ و اعضای گروه شروع به میکس کردن آلبوم کردند. با این حال، پس از گذشت چند ورز، هم و ویگ و هم اعضای گروه دریافتند که از نتیجه میکس‌ها راضی نیستند. در نتیجه، آنها تصمیم گرفتند که یک نفر دیگر را برای نظارت بر روی میکس ترانه‌ها بکار بگیرند و دی‌جی‌سی لیستی از گزینه‌های پیشنهادی را در اختیار آنها قرار داد. این لیست حاوی اشخاص نام‌آشنایی بود، از جمله Scott Litt (که به خاطر همکاری با R.E.M. شناخته می‌شود) و Ed Stasium (که به خاطر همکاری با The Smithereens شناخته می‌شود). با این حال، کوبین از این می‌ترسید که استفاده کردن از ایت اشخاص باعث می‌شود تا آهنگ‌هایشان شبیه به آهنگ‌های این گروه‌ها شوند. در عوض، کوبین از انتهای لیست Andy Wallace را انتخاب کرد که در تهیه‌کنندگی آلبوم سال ۱۹۹۰ گروه Slayer's به نام Seasons in the Abyss هم نقش داشته است. ناواسلیک به یاد می‌آورد که «ما گفتیم، خودشه، چون آن آثار Slayer بسیار سنگین بودند.» والاس تعدادی جلوه ویژه گوناگون بر روی آهنگ‌ها قرار داد و صدای درامز را هم بالاتر برد، هر روز میکس یک ترانه به اتمام می‌رسید. هم والاس و هم ویگ سال‌ها بعد اشاره‌کرده‌اند که روه به محض شنیدن آثار والاس، از آنها خوششان آمده بود. با این حال پس از منشتر شدن آلبوم، اعضای نیروانا از صدای صیقل‌داده شده آلبوم ابراز ناخرسندی کردند. کوبین بعدها گفت که «با یادآوری روزهای تهیه کردن آلبوم بی‌خیال، خجالت‌زده می‌شوم، بیشتر شبیه آثار Mötley Crüe می‌مونه تا یه اثر پانک راک»
 
آلبوم بیخیال در بعدازظهر دوم اوت در آزمایشگاه مسترینگ در هالیوود، کالیفرنیا، مستر شد. Howie Weinberg، وقتی که کسی در استودیو نبود، به تنهایی شروع به کار کردن بر روی آلبوم کرد، در همین اوقات، نیروانا، اندی والاس و Gary Gersh از راه رسیدند که Weinberg بیشتر قسمت‌های آلبوم را مستر کرده بود. یکی از ترانه‌هایی که در این جلسه مستر شده بود، یک ترانه مخفی به نام Endless, Nameless بود و قرار بر این بود که در انتهای ترانه Something in the Way قرار داده شود، اما اشتباهااشتباهاً در اولین نسخه‌های آلبوم جا افتاد. Weinberg به یاد می‌آورد که «در ابتدا، قرار دادن این ترانه در انتهای آلبوم فقط در حد یه حرف بود، شاید من گفته‌های اون‌ها رو بد تعبیر کردم، می‌تونید این رو اشتباه من بدونیم اگه اینطور می‌خواید. شاید وقتی که نیروانا و شرکت بهم در این مورد گفتند، اون رو روی جایی ننوشتم [تا یادم بمونه]. خب، وقتی که اون‌ها بیست‌هزار یا بیشتر سی‌دی، آلبوم، نوار کاست اولی رو تولید کردند، این ترانه توی اون‌ها قرار نداشت. وقتی که گروه پس از گوش کردن به یک نسخه از آلبوم متوجه شد این ترانه در انتهای آن قرار ندارد، کوبین با Weinberg تماس گرفتو درخواست کرد این اشتباه را جبران کند. Weinberg برای نسخه‌های آینده آلبوم، بین نقطه‌ای که ترانه Something in the Way تمام می‌شد تا نقطه شروع این ترک مخفی، ۱۰ دقیقه سکوت قرار داد.
 
== اشعار ==
گرول گفته است که یک بار کوبین به او گفته است «اول موسیقی، بعد شعر» و گرول معتقد بود که کوبین بیشتر از همه‌چیز، بر روی ملودیهای ترانه‌هایش تمرکز کرده بود. کوبین در حین ضبط آلبوم، هنوز هم در حال کردن بر روی اشعار آلبوم بود. بعلاوه، فهمیدن عباراتی که کوبین در متن اشعار استفاده کرده اغلب مشکل هستند. ویگ در این باره گفته است که واضح بودن آواز کوبین خیلی اهمیت نداشته. ویگ گفته است که «حتی اگر شما شما نتوانید بخوبی تشخیص دهید که اشعار در چه موردی است، اما می‌دانید که بشدت رنج‌آور هستند». بعدها وقتی که روزنامه‌نگاران راک تلاش کردند اشعار آهنگ را رمزگشایی کنند و معانی‌ای از آن استخراج کنند، کوبین اظهار داشت که «چرا ژورنالیست‌ها اصرار دارن یه ارزیابی فرویدی درجه‌دوم از اشعار آهنگ‌های من انجام بدن، در حالیکه توی ۹۰٪ موارد اون‌ها رو به اشتباه نقل می‌کنند؟»
 
چارلز کراس که در سال ۲۰۰۱ یک بیوگرافی از نیروانا تحت عنوان «قوی‌تر از خدا» نوشته بود، اظهار داشت که بسیاری از ترانه‌هایی که برای آلبوم بی‌خیال نوشته شده، درباره رابطه ناسالم کوبین با Tobi Vail بوده است. پس از اینکه این رابطه تمام شد، کوبین شروع به نوشتن و نقاشی کردن در مورد صحنه‌های خشونت‌آمیز کرد، که بسیاری از آنها نشان‌دهنده نفرتش از خود و دیگران بودند. آهنگ‌هایی که طی این دوره نوشته شده بود کمتر خشونت‌آمیز بود، اما هنوز منعکس‌کننده عصبانیتی بود که در آثار اولیه کوبین وجود نداشت. کراس نوشته است که «در چهار ماه بعد از جدایی آنها، کورت نیمی از آهنگ‌های خاطره‌انگیزش را نوشت، که همه انها در مورد Tobi Vail بودند. Drain You با جمله «یه بچه به یکی دیگه می‌گه از دیدنت خوشحالم» که همان چیزی است که یک بار Vail با کوبین گفته بود، و همینطور جمله «حالا وظیفه من هست که تو را کاملاکاملاً تخلیه کنم» اشاره به تسلط Vail بر کوبین در رابطه دارد. بر طبق گفته ناواسلیک، «Lounge Act درباره Tobi بود» و آهنگ جمله «خودم را محبوس می‌کنم، سپری می‌پوشم» اشاره به خارکوبی کردن لوگو K Records بر روی دستانش به منظور تحت تاثیر قرار دادن Vail دارد. هرچند که Lithium قبل از آشنایی کوبین و Vail نوشته شده بود، اشعار این ترانه هم طوری تغییر یافتند که او را مورد هدف قرار دهند.
 
== بسته‌بندی ==
جلد آلبوم بی‌خیال یک نوزاد پسر را تنها در زیر آب نشان می‌دهد که سعی می‌کند یک اسکنال دلار آمریکایی بسته شده به قلاب ماهی‌گیری را بگیرد، اما اسکناس خارج از دسترس او قرار دارد. بر طبق گفته کوبین، وقتی که با گرول مشغول تماشای یک برنامه تلوزیونیتلویزیونی در مورد زایمان در آب بودند، ایده این تصویر به ذهن او خطور کرده بود. کوبین این ایده را با کارگردان هنری گفن، رابرت فیشر در میان گذاشت. فیشر تعدادی تصویر کتابخانه‌ای از زایمان در زیر آب پیدا کرد، اما آنها برای کمپانی ناشر بیش از حد واضح و تکان‌دهنده بودند. همینطور شرکت کارگذاری که صاحب تصویری که انها انتخاب کرده بودند، بود، سالی $۷٬۵۰۰ دلار برای استفاده از آن می‌خواست، بنابراین فیشر عکاسی را به یک استخر بچه‌گانه فرستاد تا عکس‌هایی تهیه کند. پنج عکس گرفته شد و اعضای باند تصویری که متعلق به یک بچه سه‌ماهه به نام Spencer Elden بود را انتخاب کردند، Spencer Elden بچه دوست عکاس بود. با این حال، نگرانی‌هایی در مورد نمایان بودن کیر نوزاد وجود داشت. گفن نسخه‌ای از تصویر آماده کرد که کیر نوزاد در آن نمایان نبود، چرا که انها می‌ترسیدند باعث رنجاندن مردم شود، اما وقتی که کوبین به آنها گفت تنها حاضر به قبول کردن نسخه‌ایست که برچسبی بر روی کیر نوزاد چسبیده باشد و بر روی آن نوشته شده باشد که «اگر این شما رو ناراحت می‌کنه، پس شما باید در خفا یک بچه‌باز باشید»، آنها کوتاه آمدند.
 
در پشت جلد آلبوم، تصویری از یک میمون پلاستیکی در کولاژی که کوبین طراحی کرده بود، قرار داشت. کولاژ تصاویری از گوشت خام گاو که از تبلیغات یک سوپرمارکت گرفته شده بود، تصاویری از دوزخ دانته، و تصاویری از واژن‌های بیمار که از کلکسیون تصاویر پزشکی کوبین گرفته شده بود را به تصویر می‌کشید. کوبین گفته است که «اگر از نزدیک نگاه کنید، تصویری از گروه [[کیس (گروه موسیقی)|کیس]] بر روی گوشت گاو خواهید دید». دفترچه‌ای که به همراه آلبوم بود متن کامل اشعار ترانه‌ها را در بر نداشت، در عوض به صورت تصادفی حاوی اشعاری از بعضی از آهنگ‌ها و همچنین حاوی تکه‌شعرهایی استفاده نشده در آلبوم بود که کوبین آنها را مانند یک شعر مرتب کرده بود.
خط ۶۷:
بی‌خیال در ۲۴ سپتامبر ۱۹۹۱ منتشر شد. فروشگاه‌های موسیقی آمریکایی در ابتدا حدود ۴۶٬۲۵۱ کپی دریافت کردند، این در حالی بود که ۳۵٫۰۰۰ نسخه هم در بریتانیا که آلبوم ضدعفونی با موفقیت روبرو شده بود، روانه بازار شد. اولین تک‌آهنگ آلبوم Smells Like Teen Spirit در ۱۰ سپتامبر منتشر شد تا در بین طرفداران alternative rock کمی زمینه‌سازی کند، در حالیکه تک‌آهنگ بعدی، Come as You Are، قرار بود توجهات بیشتری را به خود جلب کند. گروه قبل از انتشار آلبوم خود را برای یک تور آمریکایی کوتاه چهار روزه آماده کرد تا از آلبوم حمایت و پشتیبانی کند. Geffen Records امیدوار بود که حدود ۲۵۰٬۰۰۰ نسخه از آلبوم بی‌خیال بفروش برود که در همان حدی بود که اولین آلبوم سانیک یوث، Goo، فروخته بود. بهترین تخمینی که از آلبوم زده می‌شد این بود که اگر همه‌چیز بخوبی پیش برود، آلبوم یک گواهی‌نامه Gld در سپتامبر ۱۹۹۲ کسب کند.
 
آلبوم در ابتدا در جدول بیلبورد ۲۰۰ در جایگاه ۱۴۴ ایستاد. گفن حدود نیمی از نسخه‌های اولیه آلبوم را در آمریکای شمالی روانه بازار کرد که به سرعت به فروش رفت و برای چند روز غیرقابل تهیه شد. گفن به منظور برآورده کردن درخواست‌ها در این ناحیه، مجبور شد تولید کردن دیگر آلبوم‌ها را برای مدتی متوقف کند. بی‌خیال از همان ابتدا خوب می‌فروخت اما، در چند ماه بعد، همانطور که محبوبیت ترانه Smells Like Teen Spiri بیشتر می‌شد، فروش آلبوم هم شتاب بیشتری به خود می‌گرفت. شبکه MTV ویدیوی این ترانه را برای اولین بار به صورت جهانی در نمایش آلترنیتیو آخر شب که 120 Minutes نام داشت، پخش کرد، اما به زودی موفقیت آن بحدی رسید که این شبکه تصمیم گرفت این ویدیو را در طول روز هم پخش کند. ترانه خیلی زود یک گواهی‌نامه طلا دریافت کرد، اما نیروانا نسبتانسبتاً از این موفقیت چندان خوشحال نبود.
 
در حالیکه باند مشغول آماده‌شدن برای تور اروپایی‌شان در ابتدای نوامبر ۱۹۹۱ بود، بی‌خیال برای اولین بار در جمع چهل ترانه برتر بیلبورد قرار گرفت و در جایگاه ۳۵ ایستاد. در این موقع، Smells Like Teen Spirit یک موفقیت واقعی برای آلبوم شده بود و آلبوم آنقدر سریع به فروش می‌رفت که هیچکدام از پیش‌بینی‌های گفن در مورد فروش آلبوم درست از آب درنمی‌آمد. مدیر گفن Ed Rosenblatt، به نیویورک تایمز گفت که «ما هیچ کاری نکردیم. این فقط یکی از اون موردهایی بود که ما فکر نمی‌کردیم موفق بشه، اما داشت می‌شد».
خط ۱۶۲:
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
[[رده:آثار ثبت‌شده در فهرست ملی ضبط اصوات آمریکا]]
[[رده:آلبوم‌های ۱۹۹۱ (میلادی)]]
[[رده:آلبوم‌های انگلیسی‌زبان]]
[[رده:آلبوم‌های تهیه‌شده توسط بوچ ویگ]]
[[رده:آلبوم‌های دارنده گواهی‌نامه الماس انجمن صنعت ضبط موسیقی آمریکا]]
[[رده:آلبوم‌های زنده ۲۰۱۱ (میلادی)]]
[[رده:آلبوم‌های زنده انگلیسی‌زبان]]
[[رده:آلبوم‌های زنده نیروانا (گروه موسیقی)]]
[[رده:آلبوم‌های گفن رکوردز]]
[[رده:آلبوم‌های نیروانا]]
[[رده:آلبوم‌های ویدئویی ۲۰۱۱ (میلادی)]]
[[رده:آلبوم‌های ویدئویی انگلیسی‌زبان]]
[[رده:آلبوم‌های ویدئویی نیروانا (گروه موسیقی)]]
[[رده:مجموعه‌های جعبه‌ای]]
 
{{Link FA|fr}}
{{Link FA|sv}}
{{Link GA|en}}
{{Link GA|es}}
{{Link FA|fr}}