مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲:
'''مهارکنندههای بازجذب سروتونین''' با نام مخفف '''اساسآرآیها''' ''(SSRIs)'' دستهای از [[داروهای ضد افسردگی]] هستند که در درمان [[افسردگی]] و برخی از انواع [[اختلالات اضطرابی]] و [[اختلالات شخصیتی|شخصیتی]] کاربرد دارند. اساسآرآیها پرتجویزترین گروه از داروهای ضدافسردگی در ایالات متحده و برخی کشورهای دیگر هستند و تمام آنها به جز فلووکسامین برای درمان اختلال افسردگی اساسی پذیرفته شده اند. اختلال هراس، اختلال وسواسی جبری، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب منتشر و [[اختلال تنشزای پس از رویداد]] از دیگر بیماری هاییست که اداره دارو و غذای ایالات متحده یک یا چند نوع از این داروها را برای درمان آن ها تایید کرده است.<ref>Preskorn SH, Ross R, Stanga CY (2004). "[http://books.google.com/books?id=sO_hArhCxwMC&pg=PA241#v=onepage&q&f=false Selective Serotonin Reuptake Inhibitors]". In Sheldon H. Preskorn, Hohn P. Feighner, Christina Y. Stanga and Ruth Ross. Antidepressants: Past, Present and Future. Berlin: Springer. pp. 241–43. ISBN 978-3-540-43054-4.
</ref>
بر این باورند که این داروها
== کاربرد پزشکی ==
کاربرد اصلی اساسآرآیها در درمان افسردگی بالینی است. اساسآرآیها غالبا برای اختلالات اضطرابی تجویز می شوند، مانند اضطراب اجتماعی، اختلالات هراس، اختلال وسواس، اختلالات خوردن، درد مزمن و گاهی اوقات، اختلال [[اختلال تنشزای پس از رویداد|استرس پس از سانحه]] است. آنها همچنین اغلب برای درمان اختلال مسخ شخصیت استفاده می شوند. هر چند به طور کلی با نتایجی ضعیف همراه است.
|