مک‌دانل داگلاس اف/ای-۱۸ هورنت: تفاوت میان نسخه‌ها

|هزینه اجرا=۲۹-۵۷ میلیون دلار آمریکا (سال ۲۰۰۶)

'''مک دانل داگلاس اف/ای-۱۸ هورنت''' {{انگلیسی|McDonnell Douglas F/A-18 Hornet}} جت [[جنگنده چندمنظوره]] [[سرعت فراصوت|فراصوت]] دوموتوره و تک سرنشینه‌ای است که در اواخر دهه ۱۹۷۰ بر اساس جنگنده آزمایشی [[وای‌اف-۱۷]] توسط شرکت [[مک‌دانل داگلاس]] و [[نورتروپ]] برای استفاده در [[نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا|نیروی دریایی]] و [[تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا|تفنگداران دریایی]] آمریکا طراحی شد. این هواپیما هم توانایی نبردهای هوایی و هم قابلیت حمله به اهداف سطحی را دارد و مهمترین ماموریت‌هایی که برای آن تعریف شده شامل [[دفاع هوایی]] از ناوگان‌های دریایی، اسکورت جنگنده‌های دیگر، سرکوب [[پدافند هوایی]] دشمن، حملات ضربتی و بمباران اهداف زمینی و دریایی، ماموریت‌های [[برتری هوایی]]، [[هواپیمای رهگیر|رهگیری]] جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌ها و موشک‌های دشمن، [[پشتیبانی نزدیک هوایی]]، و [[هواپیمای شناسایی|شناسایی هوایی]] می‌شود. اف-۱۸ برای انجام ماموریت شبانه‌روزی در هر نوع شرایط آب‌وهوایی طراحی شده و قابلیت [[سوخت‌گیری در هوا]] و فرود و پرواز از [[ناو هواپیمابر|ناوهای هواپیمابر]] را دارد.

این [[جنگنده]] به سفارش نیروی دریایی آمریکا به عنوان جایگزینی برای جنگنده [[اف-۴ فانتوم]]، و [[هواپیمای تهاجمی|هواپیماهای تهاجمی]] ِ [[آ-۴ اسکای‌هاوک]] و [[آ-۷ کرسر]] و به عنوان مکملی برای جنگنده رهگیر [[اف-۱۴]] ساخته شد. اولین پرواز آزمایشی اف-۱۸ در سال ۱۹۷۸ انجام شد و از سال ۱۹۸۳ وارد فعالیت رسمی در نیروی دریایی آمریکا شد. در مجموع ۱۴۸۰ فروند از این هواپیما در مدل‌های آ، بی، سی و دی ساخته شده و به کشورهای کانادا، استرالیا، کویت، فنلاند، اسپانیا و سوئیس هم صادر شده است. همه‌کارگی و توانایی انجام ماموریت‌های متنوع و اعتمادپذیری بالا از امتیازات این جنگنده است اما به دلیل برد عملیاتی و ظرفیت حمل مهمات کم در مقایسه با جنگنده‌های دیگر مورد انتقاد قرار گرفته‌است . ابتدا نام اف-۱۸ هورنت (''Hornet'' به معنی [[زنبور سرخ]]) برای این جنگنده انتخاب شده بود اما پس از مدتی برای تاکید بر قابلیت‌های تهاجمی (حمله به اهداف سطحی) این هواپیما کد ''اف/ای'' (اف مخفف فایتر به معنی جنگنده و ای مخفف اتک به معنی تهاجمی) است برای نام‌گذاری این هواپیما انتخاب شد.

حداکثر سرعت اف-۱۸ در ارتفاع ۱۲۱۹۰ متری به ۱.۸۱٫۸ ماخ معادل ۱۹۱۵ کیلومتر در ساعت می‌رسد. برد عملیاتی آن با دو موشک هوابه‌هوای کوتاه‌برد [[ایم-۹]] حدود ۲ هزار کیلومتر و شعاع عملیاتی آن در ماموریت‌های هوا به هوا ۷۴۰ کیلومتر است. نیروی محرکه هواپیما را دو [[موتور توربوفن]] ساخت شرکت [[جنرال الکتریک]] تامین می‌کنند. حداکثر ظرفیت حمل مهمات اف-۱۸ هم ۶۲۱۵ کیلوگرم است که می‌تواند شامل انواع موشک‌ها، راکت‌ها و بمب‌ها و یا مخزن سوخت اضافی باشد.

اف/ای-۱۸ به وسیله سیستم دیجیتالی پرواز با سیم <ref>Fly Bye Wire or FBW</ref> کنترل می‌شود که این امر کیفیت بسیار خوبی را در هدایت هواپیما سبب می‌شود و موجب می‌شود خلبان با سهولت بیشتری به هدایت جنگنده بپردازد. این سیستم به هنگام مانورهای سنگین، به خلبان اجازه می‌دهد تا تمرکز خود را بر روی عملیات و استفاده از تسلیحات از دست ندهد.

=== مدل ای و بی ===

در این مدل، عمده مشخصات و ریزه‌کاری‌های جنگندهٔ وای‌اف-۱۷ حفظ شده‌است، با این حال از دل این هواپیما، جنگندهٔ جدید اف-۱۸ سربرآورده است؛ جنگنده‌ای یک نفره، با قابلیت تهاجمی که انبوهی از تکنولوژی‌های جدید و سیستم‌های دیجیتالی کامپیوتری در آن به کار رفته‌است. در کابین این جنگنده، از یک جفت سیستم لولهٔ اشعهٔ کاتد به عنوان نمایشگر اطلاعات استفاده شده‌است و سیستم کنترل بر پایهٔ ارزیابی دستور خلبان، کنترل پرواز را شبیه‌سازی می‌کند. سیستم‌های تعبیه شده در این جنگنده هم برای دو ماموریت‌های هوابه‌هوا و هم ماموریت‌های زمینی - ضد کشتی در نظر گرفته شده‌اند.

اولین پرواز اف/ای-۱۸ در نوامبر ۱۹۷۸ انجام شد. F/A-۱۸ و نوع دوسرنشینه نیز مورد آزمونهای گوناگون پروازی در مرکز آزمون نیروی دریایی <ref>Naval Air Test Center</ref> قرار گرفت.

اف/ای-۱۸ ای (یک نفره) و اف/ای-۱۸ بی (دو نفره) از سال ۱۹۸۳ به تدریج جایگزین جنگنده‌های اف-۴بی و ای-۷ در ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی و [[تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا|نیروی تفنگداران دریایی]] شدند.

این جنگنده‌ها به دلیل قابلیتهایشان (قابلیت انجام ماموریتهای متنوع و میزان آمادگی بالا)، به سرعت نقش اصلی را در ماموریتهای نظامی برعهده گرفتند. قابلیت اطمینان و سهولت تعمیر و نگهداری، از مواردی بودند که به هنگام طراحی این جنگنده، مورد توجه قرار گرفتند. برای مثال اف/ای-۱۸ها، برای آزمایش از اطمینان سیستم‌ها، سه بار و هر بار ساعتها پرواز کردند در حالی که نیمی از زمان مورد نیاز برای تعمیر اساسی‌شان گذشته بود. هورنت، بارها در میدان نبرد واقعی مورد آزمایش قرار گرفت .

=== اف/ای-۱۸ سی و دی ===

به دنبال موفقیت در استفاده از ۴۰۰ فروند مدل ای و بی ،بی، نیروی دریایی ایالات متحده، به تاریخ سپتامبر ۱۹۸۷، نوع پیشرفته‌تر هورنت را به نام اف/ای-س۱۸ سی (یک نفره) واف/ای-۱۸ دی (دو نفره) مورد آزمایش قرار داد. این هورنت‌ها می‌توانستند موشکهای میان‌برد هوابه‌هوای جدید [[آمرام]] و انواع جدید موشکهای هوا به زمین حرارت‌یاب هدایت تلویزیونی [[ماوریک]] را حمل و پرتاب کنند.

دو سال بعد، مدلهای سی و دی به قابلیت عملیات در شب مجهز شدند. ضمنن اجزاء جدیدی نیز اضافه شدند: غلاف ناوبری حرارت‌یاب حرارت‌یاب،<ref>([url=http://www.thales-optronics.com/dos/products/air/details/navflir.shtml]NAVFLIR[/url])</ref>، تعبیهٔ جایگاهی برای [[نمایشگر سربالا]]، عینک ویژهٔ دید در شب، چراغ‌های مخصوص درون آلات دقیق جهت عدم تداخل با عینک دید در شب، یک نقشهٔ دیجیتالی از منطقهٔ نبرد به همراه نمایشگر رنگی مخصوص آن.

رادار اف/ای-۱۸سی مجهز به سنسوری جهت شبیه‌سازی زمین است که این امر توسط امواج [[رادار داپلر]] از سطح زمین انجام می‌شود. این نقشهٔ تهیه شده، به خلبان این امکان را می‌دهد تا به اهداف زمینی در شرائط نامساعد جوی یا در حالتی که دید ضعیفی وجود دارد، حمله کند. ضمن اینکه با توجه به نقشه و اهداف مشخص شناسایی شده روی آن، موقعیت دقیق هواپیما در آسمان مشخص میشود،می‌شود، همچنین این نقشه، قابلیت بمباران دقیق و موثر را بیشتر می‌کند.

انواع جدیدتر ساخته شدهٔ اف/ای-۱۸سی از سال ۱۹۹۴ به بعد، به رادار ارتقاء یافتهٔ <ref>[url=https://wrc.navair-rdte.navy.mil/warfighter_enc/weapons/SensElec/RADAR/anapg73.htm]APG-73[/url]</ref> مجهز شدند که این رادار دقت بیشتری داشت و تصاویر بسیار تمیزتری در صفحهٔ اسکن خود به نمایش می‌گذاشت.

=== مدل ئی و اف: سوپر هورنت ===

* اف-۱۸ ای به تاریخ ۱۸ نوامبر ۱۹۷۸

* اف-۱۸ سی به تاریخ ۳ سپتامبر ۱۹۸۶

* اف-۱۸ دی به تاریخ ۶ می۱۹۸۸

* اف-۱۸ ای به تاریخ ۷ ژانویه ۱۹۸۳

* اف-۱۸ دی به تاریخ نوامبر ۱۹۸۹

* اف/ای-۱۸ سی و ای = یک نفر

* اف-۱۸دی و بی = دو نفر (یک خلبان و یک افسر تسلیحات)

* طول: ۱۷٫۰۷ متر

* فاصلهٔ دو سر بالها: ۱۱٫۴۳ متر

* ارتفاع: ۴٫۶۶ متر

* مساحت بالها: ۳۷٫۱۶ متر مربع

;'''وزن'''

* وزن خالی: ۱۰٫۴۵۵ کیلوگرم

* وزن عادی برای برخاستن: ۱۶٫۶۵۰ کیلوگرم (جهت ماموریت نبرد هوایی)

* ۲۲٫۳۳۰ کیلوگرم (جهت عملیات تهاجمی)

* حداکثر وزن قابل برخاست: ۲۵٫۴۰۰ کیلوگرم

* مخزن داخلی: ۴٫۹۲۵ کیلوگرم

* مخزن خارجی اضافی: ۳٫۰۵۵ کیلوگرم

* حداکثر سوخت و مهمات قابل بارگیری= ۷۰۳۰ کیلوگرم

* دو [[موتور توربوفن]] ساخت [[جنرال الکتریک]] از نوع اف-۴۰۴-۴۰۰ با قابلیت [[پس‌سوز]]

* قدرت هر موتور: ۱۱ هزار پاوند نیرو (۴۹.۸۴۹٫۸ کیلونیوتن) در حالت خشک - ۱۷۷۵۰ پاوند نیرو (۷۹.۲۷۹٫۲ کیلونیوتن) با پس‌سوز

* حداکثر سرعت: ۱۹۱۵ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۱۲۱۹۰ متری = ۱٫۸ [[ماخ]]

* نرخ اوج‌گیری: ۱۳۷۱۵ متر بر دقیقه

* سقف پرواز خدمتی:۱۵۲۴۰ متر

* در حالت شکاری: ۱۴۸۰ کیلومتر (رفت و برگشت)

* در حالت تهاجمی: ۲۱۳۰ کیلومتر (رفت و برگشت)

* برد عبوری: ۳۳۳۵ کیلومتر (با سه مخزن سوخت خارجی)

* حد تحمل شتاب ثقل: نامعلوم (بنا بر گزارشی حدود ۷٫۵ برابر [[فشار جی|جی]])

* توپ مسلسل ۲۰ میلی‌متری [[ام۶۱ والکان]] با ۵۷۰ تیر فشنگ

* ۷ جایگاه حمل بار در زیر بدنه و بالها و دو جایگاه در نوک بالها

* موشک میان‌برد [[ایم-۷ اسپارو]]

* موشک کوتاه‌برد حرارت‌یاب [[ایم-۹ سایدوایندر]]

* موشک میان‌برد [[ایم-۱۲۰ آمرام]]

* موشک کوتاه‌برد [[ایم-۱۳۲ آمرام]]

* [[موشک ضد رادار]] [[ای‌جی‌ام-۴۵ شرایک]]

* [[ای‌جی‌ام-۶۲ وال‌آی]]

* [[ای‌جی‌ام-۶۵ ماوریک]]

* [[موشک ضد کشتی]] [[هارپون]]

* [[ای‌جی‌ام-۸۴ اسلم]]

* [[ای‌جی‌ام-۸۴ اسلم-ار]]

* موشک ضد رادار [[ای‌جی‌ام-۸۸ هارم]]

* [[ای‌جی‌ام-۱۲۳ اسکیپر]]

* [[ای‌جی‌ام-۱۵۴ ]]

* [[موشک کروز]] دوربرد توروس KEPD 350 (اسپانیا)

* [[جی‌بی‌یو-۱۲|جی‌بی‌یو-۱۰/۱۲/۲۴]] پیووی ([[هدایت لیزری]])

* [[جی‌بی‌یو-۱۵]] (هدایت الکترواپتیکالی)

* [[مهمات تهاجم مستقیم مشترک]] جی‌بی‌یو-۲۹/۳۰/۳۱/۳۲/۳۵ ([[هدایت ماهواره‌ای]])

* [[بمب چندمنظوره|بمب هسته‌ای]] بی-۵۷ و بی-۶۱ (استحکام‌شکن)

* [[بمب‌های چندمنظوره]] [[ام‌کی-۸۲]]، [[ام‌کی-۸۳]] و [[ام‌کی-۸۴]]

* ام‌کی ۲۰ راک‌آی

* بی‌ال‌یو-۱۰۷ بیوراندال

* [[بمب خوشه‌ای]] سی‌بی‌یو-۵۹

* غلافهای [[جنگ الکترونیکی|اغتشاش‌گر الکترونیکی]]

* غلافهای [[راکت|راکت‌انداز]] (راکت‌های هوابه‌سطح ۷۰ میلی‌متری [[هیدرا ۷۰]] و ۱۲۷ م‌م [[زونی (راکت)|زونی]])

* [[نیروی هوایی کویت]]: ۳۹ جنگنده از سال ۱۹۹۲ به بعد خردیاری شده و جایگزین [[میراژ اف-۱|میراژهای اف-۱]] و [[ای-۴ اسکای هاوک|ای-۴ داگلاس‌ها]] شدند. <ref>[http://www.milaviapress.com/orbat/kuwait/index.php OrBat Kuwait - MilAvia Press.com: Military Aviation Publications<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>

* [[میراژ-۲۰۰۰]]