قضیه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fa3z1373 (بحث | مشارکت‌ها)
Fa3z1373 (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۵۵:
بعضی از قوانین استنتاج و زبان های صوری بر آن شده بودند که استدلال ریاضیاتی به دست آورند؛رایج ترین مثال مورد استفاده منطق مرتبه اول می باشد.سایر روش های استنتاجی مدت و شرایط بازنویسی را توضیح می دهد.مانند قوانین کاهش برای حساب لاندا.
تعریف قضیه ها به عنوان عناصر زبان صوری نتایج اثبات قضیه را قادر می سازد که ساختار اثبات های صوری و فرمول های قابل اثبات را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد. معروف ترین دست آورد،قضیه ناتمامیت گودل می باشد؛با نشان دادن قضایا درباره تئوری اعداد اساسی به عنوان بیانی در زبان صوری،و سپس نشان دادن این زبان همراه باخود نظریه اعداد،گودل مثال هایی از گزاره هایی پدید آورد که با توجه به اصل موضوعه نظریه اعداد نه قابل اثبات هستند نه غیرقابل اثبات.
یک قضیه ممکن است در زبان صوری بیان شود. یک قضیه صوری،به طور محض،نظیر صوری قضیه است.در کل،یک قضیه صوری نوعی از فرمول خوش فرم هست که شرایط نحوی و معین منطقی را راضی می کند. مفهوم <tee}} <math>S</math}}اغلب استفاده می شود برای آنکه نشان بدهد <math>S</math> یک قضیه است.
قضایای صوری از فرمول های زبان صوری و قوانین ترکیب روش صوری تشکیل شده است.به خصوص،یک قضیه صوری همیشه آخرین فرمول یک استنتاج در بعضی روش های صوری است که هر کدام از فرمول ها یک گزاره منطقی است از فرمول هایی که قبلا در استنتاج آمده اند.به فرمول های پذیرفته شده اولیه در استنتاج،اصل موضوعه آن می گویند و بر پایه ای هستند که قضیه استنتاج شده است. به مجموعه ای از قضایا،نظریه می گویند.
آنچه که قضایا را مفید و جالب ساخته آن است که آنها می توانند به عنوان یک گزاره حقیقی مطرح بشوند و مشتقات (استنتاج های) آن ها ممکن است به عنوان اثبات درستی گزاره پایانی باشد. مجموعه ای از قضایای صوری ممکن است به عنوان نظریه صوری ارجاع داده شوند.قضیه ای که تفسیر آن گزاره ای درست درباره روش (سیستم) صوری است را قضیه متا می گویند.
===صرف و نحو===
مقالات اصلی: صرف (منطق) و معناشناسی صوری (منطق)
 
مفهوم قضیه صوری اساساً نحوی است و در تضاد با مفهوم گزاره حقیقی است که معناشناسی را معرفی می¬ کند.روش¬های روشهای استقرایی متفاوت می¬ تواند سایر تفاسیر و تعابیر را با توجه به فرضیات قوانین استنتاج ثمر ببخشد (باور،توجیه و سایر شروط). خوش¬ فکری یک روش صوری بستگی به این دارد که تمامی قضایای آن اعتبار دارد یا خیر. اعتبار فرمولی است که تحت هر تفسیر درست می¬ باشد؛مثلا در گزاره¬ های کلاسیک منطق،اعتبارها حشو و زائد هستند.یک روش (سیستم) صوری هنگامی به صورت معنایی کامل به حساب¬ می¬ آید که تمام حشوهای آن،خود نیز قضایایی هستند.
استنتاج یک قضیه
مقاله اصلی: اثبات صوری
مفهوم قضیه به اثبات صوری آن،به طور خیلی نزدیک به آن مربوط شده است (استنتاج نیز ¬می¬ نامند). برای اینکه نشان بدهند استنتاج¬ ها چگونه انجام می¬ شوند،ما در یک روش (سیستم) صوری بسیار ساده شده عمل خواهیم کرد. فرض کنیم که حروف <math>\mathcal{FS}</math> از دو نماد A و B تشکیل شده است و قانون ترکیب آن برای فرمول برابر است با:
"هر رشته از نماد <math>\mathcal{FS}</math> که حداقل طول آن رشته سه است و دارای طول بینهایت نمی¬ باشد"، یک فرمول است. هیچ چیز دیگری فرمول نیست.
 
تنها اصل موضوعه برابر است با: ABBA
تنها قاعده استنتاج ( قانون دگرگونی یا تبدیل) برای برابر است با: هر رخداد A در قضیه،ممکن اس با رخداد رشته AB جایگزین شود و پی¬ آمد آن یک قضیه می¬ باشد.
قضایا در طوری تعریف شده¬ اند که با توجه به ان قواعد،یک پایان استنتاجی همراه با آن قاعده داشته باشند. برای مثال:
ABBA (به عنوان اصل موضوعه)
ABBBA (با اعمال قانون دگرگونی یا تبدیل)
ABBBAB (با اعمال قانون دگرگونی یا تبدیل)
یک استناج است. بنابراین "ABBBAB" یک قضیه <math>\mathcal{FS}</math> است. مفهوم حقیقت و درستی ( یا نادرستی) نمی¬ تواند به قاعده و فرمول "ABBBAB" اعمال شود مگر اینکه یک تفسیر و تعبیر برای نمادهای آن تعریف شود.در نتیجه در این مثال،قاعده و فرمول هنوز یک گزاره را ارائه و مطرح نمی¬ کند اما صرفا یک انتزاع پوچ می¬ باشد.
دو اشتراک موجود در قضایای <math>\mathcal{FS}</math> عبارتند از:
هر قضیه با A شروع می¬ شود
هر قضیه دقیقا دارای دو A می باشد.