نخست‌وزیر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴:
این مقام را در گذشته در [[ایران]] '''وزیر'''، '''صدر اعظم''' و '''رئیس‌الوزرا''' می‌گفتند. در دورهٔ قاجار تا پیش از انقلاب مشروطه (۱۲۱۰-۱۳۱۳ ه. ق) در هیأت دولت، «صدراعظم» به جای عنوان اعتمادالدوله به کار گرفته می‌شد. عزل و نصب صدراعظم منحصراً به تصمیم شاه و عزل و نصب سایر وزرا به حکم شاه و تعیین صدراعظم بود. اجرای اوامر شاه و اداره کل امور دولت برعهده نه وزارتخانه قرار داشت که وزرا زیرنظر شخص صدراعظم انجام وظیفه می‌کردند. بعد از انقلاب مشروطه و تصویب قانون اساسی و متمم آن (۱۳۱۳-۱۳۴۴ ه. ق)، رئیس‌الوزرا یا همان نخست وزیر جای صدراعظم را گرفت.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=تنکابنی |نام=حمید |کتاب=درآمدی بر دیوان‌سالاری در ایران | ناشر=انتشارات علمی و فرهنگی |سال=۱۳۸۳}}</ref>
در [[نظام جمهوری اسلامی ایران]] پنج نفر به نخست‌وزیری رسیدند؛ [[مهدی بازرگان]] ، [[محمدعلی رجایی]] ، [[محمدجواد باهنر]] ، [[محمدرضا مهدوی کنی]] و نهایتا [[میرحسین
اولین نخست‌وزیر پس از مشروطیت ایران [[نصرالله مشیرالدوله]] بود که در ۱۴ مرداد ۱۲۸۵ هم‌زمان با فرمان مشروطیت به مقام نخست وزیری رسید و در ۲۶ اسفند ۱۲۸۵ پس از ۷ ماه و دوازده روز استعفاء کرد.{{مدرک}}
| |||