عده: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش به وسیلهٔ ابزار خودکار ابرابزار |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲:
در صورتی که زن در هنگام عده با مردی ازدواج کند ازدواج آنان باطل است و در صورت آگاهی از حکم عده ازدواج آن مرد و زن با یکدیگر برای همیشه [[حرام]] است. همچنین شوهر در هنگام عده [[طلاق رجعی]] حق دارد از طلاق [[رجوع]] کند. بطور کلی در عدهِٔ طلاق رجعی حقوق و تکالیف زن و شوهر نسبت به یکدیگر همچنان برقرار است؛<ref>بند ۲ ماده ۸ [[قانون امور حسبی ایران]] (مصوب ۱۳۱۹): زوجه که در عدهٔ طلاق رجعی است در حکم زوجه است.»</ref> مثلاً شوهر باید به زن [[نفقه]] بدهد، در صورت مرگ یکی دیگری از او [[ارث]] می‌برد و اگر در زمان عده طلاق رجعی [[رابطه جنسی|رابطهٔ جنسی]] خارج از چارچوب ازدواج با شخصی از جنس مخالف برقرار کنند به [[حد (کیفر)|حد]] [[زنای محصنه]] یعنی [[سنگسار]] محکوم خواهند شد.<ref>ماده ۸۵ [[قانون مجازات اسلامی ایران]] (مصوب ۱۳۷۰): «طلاق رجعی قبل از سپری شدن ایام عده، مرد یا زن را از احصان خارج نمی‌کند ولی طلاق بائن آن‌ها را از احصان خارج می‌نماید.»</ref>
== در لغت ==
عده یا عدت در لغت به معنی شمار و جماعت و گروه است و از ''العدة'' [[عربی]] گرفته شده که از رِیشه ''عَدَّ'' به معنی شمردن می‌آید. از نظر دستوری مصدر سماعی است و در اصطلاح [[فقه]] به مدتی گفته می‌شود که زن باید برای ازدواج مجدد صبر کند. «عده گرفتن» [[کنایه]] از خانه‌نشینی و «عدهٔ غم» به معنای دوران اندوه و افسردگی است. «عده‌دار بکر» هم کنایه از خم [[شراب]] و شرابی است که هنوز از آن نخورده‌اند. [[خاقانی]] در این دو بیت به این معانی اشاره دارد:<ref>[http://www.mibosearch.com/word.aspx?wName=عدت سرواژهٔ عدت] [[لغت‌نامه دهخدا|لغت‌نامهٔ دهخدا]]</ref>▼
{{شعر}}▼
{{ب|آن عده‌دار بکر طلب کن که روح را|آبستنی به مریم عذرا برافکند}}▼
{{پایان شعر}}▼
{{شعر}}▼
{{ب|صاحب حالت شدن حله تن دوختن|خارج عادت شدن عدهٔ غم داشتن}}▼
{{پایان شعر}}▼
== عدهٔ وفات ==
سطر ۴۹ ⟵ ۵۹:
ماده ۱۱۵۷ - زنی که به شبهه با کسی نزدیکی کند باید عده طلاق نگاه دارد.
▲عده یا عدت در لغت به معنی شمار و جماعت و گروه است و از ''العدة'' [[عربی]] گرفته شده که از رِیشه ''عَدَّ'' به معنی شمردن می‌آید. از نظر دستوری مصدر سماعی است و در اصطلاح [[فقه]] به مدتی گفته می‌شود که زن باید برای ازدواج مجدد صبر کند. «عده گرفتن» [[کنایه]] از خانه‌نشینی و «عدهٔ غم» به معنای دوران اندوه و افسردگی است. «عده‌دار بکر» هم کنایه از خم [[شراب]] و شرابی است که هنوز از آن نخورده‌اند. [[خاقانی]] در این دو بیت به این معانی اشاره دارد:<ref>[http://www.mibosearch.com/word.aspx?wName=عدت سرواژهٔ عدت] [[لغت‌نامه دهخدا|لغت‌نامهٔ دهخدا]]</ref>
▲{{شعر}}
▲{{ب|آن عده‌دار بکر طلب کن که روح را|آبستنی به مریم عذرا برافکند}}
▲{{پایان شعر}}
▲{{شعر}}
▲{{ب|صاحب حالت شدن حله تن دوختن|خارج عادت شدن عدهٔ غم داشتن}}
▲{{پایان شعر}}
== پانویس ==
| |||