خشکه‌چین: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Sanam saffari (بحث | مشارکت‌ها)
ترجمه از ويكي انگليسي
Sanam saffari (بحث | مشارکت‌ها)
ترجمه از ويكي انگليسي
خط ۱۲:
دیوار سنگی خشک همچنین به عنوان یک دایک(سد)، چینه ی سنگی،پرچین سنگ خشک، حصار صخره ای یا حصار سنگی، یک دیوار ساخته شده از سنگ و بدون اینکه ملاتی آن هارا به هم پیوند داده باشد شناخته شده است. همانطور که در هر ساخت و ساز سنگ خشک،فراگشتی ساختاری از نیروهای همفشاری و هم چفتی از سنگ ناشی می شود. چنین دیوارهایی به طور سنتی در ساخت و ساز ساختمان به عنوان مرزهای کشتزارها ، دیوار باغ و یا دیوار حیاط کلیسا و در دامنه های شیب دار در جهت دیوارهای حایل برای تراس بندى و کرت بندی مورد استفاده بوده است.
 
*ساختار
 
چندین روش برای ساخت دیوارهای سنگی خشک با توجه به میزان و نوع سنگ های قابل دسترس وجود دارد. بیشتر دیواره های قدیمی تر از سنگ وتخته سنگ هایی ساخته می شد که از پاک سازی مزارع در طول آماده سازی برای کشاورزی جمع آوری می شد اما بسیاری از معدن استخراج سنگ نزدیک محل فراهم می آمد. برای دیوارهای امروزی، تقریباً همگی از سنگ استخراجی استفاده می شود. نوع دیوار ساخته شده به طبیعت سنگ های موجود بستگی دارد.
نوعی از این دیوار به نام دیوار دو پشته است و با قرار دادن دو ردیف سنگ در امتداد مرز دیواری ساخته می شود. سنگ های پی به وضع مطلوب در زمین نصب می گردند به نحوی که پایداری ایستش در خاک را دارا باشد. ردیف ها از سنگ های بزرگ مسطح تشکیل شده است، هرچه دیوار بالا میرود سایز دیوار کاهش می یابد. سنگ های کوچکتر ممکن است به عنوان پرکُنَک یا گوه در محل های سنگ کاری که در آن سنگ به شکل طبیعی گرد است، استفاده شود. دیوارها لایه به لایه(دوره دوره) تا ارتفاع مورد نظر ساخته شده است، و در فواصل، سنگ های همبند( تيرافقي) یا سنگ های سراسری هر دو نمای دیوار و برخی اوقات طرح قرار می گیرد. این مساله بر پیوند سازه و تا حد زیادی افزایش قدرت دیوار تاثیر دارد، در غیر این صورت دو دیوار باریک بر یکدیگر خمش پیدا می کنند. در بریتانیا عرض دیوار همچنانکه دیوار بالاتر می رود همواره کاهش می یابد. فضاهای خالی بین سنگ های نما و روکار به دقت با سنگ های کوچکتر بسته بندی شده است.
سطر ۲۱ ⟵ ۲۲:
نوع دیگر "پرچین کرنیشی یا کرنوالی"( ایالت کرن وال انگلیس) و یا پرچین کلاود ویلزی(منطقه ای در انگلستان) است که یک توده زمین پوشیده از سنگ است که توسط چمن و بوته زارها و درختان احاطه شده است و با یک برآمدگی درونی شیب دار مشخص می گردد(شیب پرچین). همانطور که در بسیاری از گونه های دیگر از دیوار، ارتفاع به اندازه ی عرض شالوده است و در راس به اندازه ی نصف عرض پی است.
در مناطق مختلف دگر دیسی وتغییرات جزئی در روش معمول ساخت و ساز داده اند که برخی اوقات به دلیل محدودیت های بوده است که برای تهیه ی مواد و مصالح ساختمانی در دسترس وجود داشته است.
 
*نشانه گذاری های خشک سنگ
 
در انگلستان و سوئیس، ممکن است برای پیدا کردن سازه های سنگ خشک و بدون هر گونه عملکرد آشکار است. بزرگترین و قدیمی ترین آنها، مانند استون هنج، به احتمال زیاد به مراسم بت پرست باستان مرتبط است. با این حال، ساختارهای کوچکترسنگی ممکن است تنها به عنوان نشانه برای نشان دان مسیرهای کوه و یا مرزهای صاحبان زمین ساخته شده باشند. در بسیاری از کشورها، سنگ چین ها به عنوان نشانگر راه به سوی بالای کوه استفاده می شود.
ساختمان های سنگی خشک (خشکه چین)
همچمانچه تکنیک دیوار خشکه چین عموما برای حصارکشی دشت ها مورد استفاده قرار می گیرد، در ساختمان ها نیز کاربرد دارد. بلاک هاوس های دارای سقف علفی مناطق کوهستانی با استفاده از روش دیوار خشکه چینی مضاعف ساخته می شود. هنگامیکه این ساختمان ها بدین روش ساخته می شوند وسط دیوار بمنظور مقابله با خشکی عموماً با خاک و شن پر می شود. در عصر آهن و شاید زودتر این تکنیک نیز در ایجاد ساختمان های محافظ مانند دیوار قلعه Eketorp (سوئد)، قلعه Maiden و قلعه های North Yorkshire, Reeth, Dunlough در جنوب غربی ایرلند و در خندق Long Scar Dyke مورد استفاده قرار گرفته است. اکثر این خشکه چین ها که امروزه وجود دارند متعلق به قرن 14 و قبل از آن هستند که بمنظور تقسیم نمودن زمین ها و نگهداری حیوانات استفاده می شدند. نمونه بی نظیر آن را می شود در سرزمین Muchalls Castle یافت