بنی‌اسرائیل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بنی اسرائیل''' (عبری:בני ישראל) به فرزندان و نوادگان [[یعقوب]] گفته می‌شود. این قوم ریشه و پایه قومی هستند که بعدها یهود نامیده شد.

در [[عهد عتیق]] لغت اسرائیلی به معنی دوازده قبیله بنی اسرائیل و همچنین به معنی مردم کشور [[اسرائیل]] قدیم است. در حدود قرن ۵ قبل از میلاد، بازماندگان دوازده قبیله بنی اسرائیل یهود(قبیله های جودا،شیمون، و بعضی از بنیامین و لوی) نامیده شدند.

اشکناز لغت عبری برای سرزمین [[آلمان]] است. از این رو به یهودیانی که در [[قرون وسطی]] در آنجا زندگی میکردند «اشکنازی» میگویند. این گروه از یهودیان احتمال زیاد در زمان امپراتوری روم به آنجا کوچ داده شده اند. این کوچ احتمالااحتمالاً در حدود سال ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ بعد از میلاد بوده است.

یهودیان میزراهی یهودیان [[خاورمیانه]]، [[آسیای مرکزی]] و [[قفقاز]] هستند. معمولامعمولاً این یهودیان در کشورهای دارای جمعیت اکثریت مسلمان زندگی میکردند. یهودیان ایرانی، عراقی، سوری، افغانی، بخارایی، کردی، گرچی و غیره جزو این گروه هستند. <ref>Albertz, Rainer (1994) [Vanderhoek & Ruprecht 1992]. A History of Israelite Religion, Volume I: From the Beginnings to the End of the Monarchy. Westminster John Knox Press. ISBN 978-0-664-22719-7.</ref>