درهم‌تنیدگی کوانتومی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Hr-nahavandi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Hr-nahavandi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸:
"بنابراین مجبوریم چنین نتیجه گیری کنیم که توصیف مکانیک کوانتومی از واقعیت فیزیکی توسط توابع موج، کامل نمی باشد.<ref>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی = ااینشتین | نام = آلبرت | پیوند نویسنده = آلبرت اینشتین | نام خانوادگی۲ = پودولسکی | نام۲ = بوریس | نام خانوادگی۳ = روزن | نام۳ = نیتان | عنوان = ?Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete | ژورنال = فیزیکال ریویو | شماره = 47 | تاریخ = می 1935 | صفحه = 777–780 | پیوند = http://journals.aps.org/pr/abstract/10.1103/PhysRev.47.777 | پیوند بایگانی | تاریخ بایگانی = | پیوند مرده = نه }}</ref>
 
با این حال طی آن مقاله نه تنها واژه درهم تنیدگی توسط این سه ساخته و پیشنهاد نشده بود بلکه ایشان خواص ویژه این وضعیت را نیز تعمیم نداده بودند. پس از انتشار مقاله EPR، [[اروین شرودینگر]] برای نخستین بار در نامه‌ای که برای اینشتین می نویسد از واژه درهم‌تنیدگی ({{lang|de|Verschränkung}}) برای توصیف بستگی دو ذره که موقتا با یکدیگر در اندرکنش بوده و سپس جدا شده اند استفاده کرد. [[شرودینگر]] اهمیت EPR را در آن میدید که انحراف مکانیک کوانتومی از موازین ذهن کلاسیک نشان می داد. وی همچون اینشتین با مفهوم درهم تنیدگی مخالف بود چرا که آشکارا [[نظریه نسبیت]] را که در آن [[سرعت نور]]، بیشینه سرعت انتقال اطلاعات بود را به چالش می کشید. اینشتین بعدها درهم تنیدگی را تاثیر از فاصله شبح وار نامید و به این ترتیب آن را به سخره گرفت.
 
مقاله EPR چنان برای فیزیکدانان جذاب بود که موجب بحثی دامنه دار درباره اصول مکانیک کوانتومی شد، تاثیری که تا به حال کمتر دیده شده است. با این حال برخلاف جذابیت EPR، نقطه ضعف استدلال آن تا سال 1346 (1964 میلادی) آشکار نشد. در آن سال [[جان استوارت بل]] اثبات کرد که یکی از فرضیات کلیدی موجود در EPR، یعنی [[اصل جایگزیدگی]]، با نظریه کوانتوم در تضاد بوده است.