سید مرتضی علم‌الهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات شخصیت سیاسی مذهبی

|عنوان=سید مرتضیٰ

|وبگاه رسمی=

}}

'''ابوالقاسم علی بن حسین بن موسیٰ'''، مشهور به '''سید (شریف، شیخ) مرتضیٰ علم‌الهدیٰ'''، (۳۵۵ - ۴۳۶ ه. ق) از فقیهان برجستهٔ [[شیعه]] است. او برادر [[سید رضی]] -گردآور [[نهج‌البلاغه]]- و از شاگردان [[شیخ مفید]] و [[شیخ صدوق]] بوده‌است<ref>آشنایی با علوم اسلامی، ص 299.</ref>. او در بغداد متولد شد و در همان جا فوت کرد. پیکر او در [[کربلا]] در جوار مزار [[حسین بن علی]] دفن است.<ref>ریحانة الادب، ج ۴، ص ۱۹۰- رجال نجاشی، ص ۲۶۱، کد معرفی ۶۴۸. علاوه بر منابع فوق می‌توان به «ادب المرتضی» تالیف دکتر عبدالرزاق، و معجم‌المؤلفین، تالیف عمر رضاکحاله، ج ۷ مراجعه نمود. ایشان در یکی از خانواده‌های محترم سادات بغداد به دنیا آمد که از جانب پدر و مادر نسبی شریف داشت.

 

 

== داستان آغاز تحصیل ==

گویند [[شیخ مفید]] در رویا دید که [[فاطمه زهرا]] حسنین را پیش او آورده است و می‌فرماید: «یا شَیخ عَلِّمهُما الفقه» (به ایشان فقه آموز). فرداصبحِ همان شب، فاطمه مادر سید مرتضی و [[سید رضی]]، دو پسر خود را که در آن موقع خردسال بوده‌اند پیش شیخ آورده. فاطمه مادر کودکان، همان عبارت مذکور در رویا را به زبان آورده گفت:

 

 

== لقب علم‌الهدیٰ(پرچم هدایت) ==

[[ابوسعید محمد بن حسین]] وزیر [[القادر بالله]] (خلافت ۳۸۱-۴۲۲) در سال ۴۲۰ بیمار شد. شبی در خواب دید که [[امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]] به او می‌فرماید:«به علم‌الهدی بگو برای تو دعا کند تا از بیماری بهبود یابی.» وزیر گفت:«ای امیرالمؤمنین، علم‌الهدیٰ کیست؟» فرمود: «علی بن حسین موسوی است.» چون از خواب برخاست، نامه‌ای به سید مرتضیٰ نوشت که برای او دعا کند و در آن نامه او را علم‌الهدیٰ خواند.

 

 

== پی‌نوشت‌ها و منبع‌ها ==

{{پانویس}}

 

== پیوند به بیرون ==