در رایشور ( نیروی نظامی امپراتوری المان و بعد ها [[جمهوری وایمار]] ) او ترقی کرد و ۱۹۲۳ او در ستاد لشکر چهارم [[درسدن]] با مقام سرگردی قرار گرفت. در ۱۹۲۸ فرمانده گردان در هنگ ششم پیاده شد. سال بعد به مقام سرهنگ دومی رسید. در در ۱۹۳۱ به سرهنگ تمام ارتقا یافت و فرمانده هنگ هشتم پیاده [[پروس]] در منطقه نظامی [[فرانکفورت]] شد. در ۱۹۳۳ او فرماندهی سپاه ششم پیشرو در [[هانوفر]] انتقال یافت. در اول فوریه ۱۹۳۴ به سرتیپی ارتقا پیدا کرد و به عنوان فرمانده جدید لشکر سوم پیاده به [[پوتسدام]] رفت. او جانشین سرلشکر [[ورنر فون فریچ]] به عنوان فرمانده منطقه نظامی برلین شد و در این مقام به سر لشکری ارتقا یافت و در [[ورماخت]] که تازه بنیان گذاشته شده بوده فرمانده سپاه سوم ارتش در [[برلین]] در سپتامبر ۱۹۳۵ شد. در ۱۹۳۶ به مقام سپهبدی رسید.
حتی در همان اوایل در ۱۹۳۴ ویتزلبن علنا مخالفت خود را با رژیم نازی ها نشان می داد. بعد از شب دشنه های بلند و ماجرای بلمبرگ-فریچ او موقتا به بازنشستگی زود هنگام فرستاده شد اما این بازنشستگی طولانی نشد زیرا [[هیتلر]] به او برای ایجاد مقدمات برای اغاز [[جنگ جهانی دوم]] احتیاج داشت.
