نوچه: تفاوت میان نسخه‌ها

در ایران قدیم لات‌ها و محله گردان‌هایی که اسم و رسمی برای خودشان به هم زده بودند، دیگر خود مستقیماً در دعواها شرکت نمی‌کردند، در نتیجه نوچه‌های فراوانی داشتند و غیرمستقیم و از طریق هدایت آن‌ها وارد دعواها می‌شدند. به عنوان مثال [[حسین بنکدار تهرانی]] در اظهارات و خاطره‌گویی‌هایی از لات‌ها و محله گردان‌های آن زمان تعریف می‌کند:<ref>http://www.tarikhirani.ir/fa/news/4/bodyView/2511/%D8%A8%D9%86%DA%A9%D8%AF%D8%A7%D8%B1.%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C:.%D8%B4%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D9%86.%D8%A8%DB%8C%E2%80%8C%D9%85%D8%AE.%D9%85%D8%B2%D8%AF%D9%88%D8%B1.%D9%81%D8%A7%D8%B7%D9%85%DB%8C.%D8%A8%D9%88%D8%AF.html</ref> {{نقل‌قول|"[[امیر موبور]] همین‌که [[طیب]] را می‌دید، شروع می‌کرد به دری‌وری گفتن و لیچار بار او می‌کرد، اما طیب حتی برنمی‌گشت نگاه کند، فقط نوچه‌هایش مراقبت می‌کردند که یک وقت نوچه‌هایدار و دسته امیرموبور صدمه‌ای به طیب نزنند."}}