راضی (خلیفه): تفاوت میان نسخه‌ها

{{دیگر کاربردها|محمد}}

'''ابوالعباس محمد راضی'''(نام کامل وی: ''أبو العباس محمد بن المقتدر بالله ابن المعتضد بالله ابن طلحة بن المتوکل علی الله، الراضی بالله'') به معنی «خشنود به خدا» از [[خلفای عباسی]] در [[بغداد]] بود که از سال ۹۳۴ تا زمان مرگش در سن سی و سه سالگی، در سال ۹۴۰ بر سرزمین‌های اسلامی فرمان می‌راند؛ هفت سال فرمان روایی راضی، پسر [[ابوالفضل جعفر مقتدر]] به آرامی گذشت. او آخرین خلیفه‌ای است که دفتر و دیوان مدون شعر داشت. او جلساتی با فلاسفه تشکیل می‌داد و در باب مسائل دینی با ایشان مذاکره می‌کرد و خود به [[نماز جمعه]] می‌ایستاد و خطبه می‌خواند. مهتمرین رخداد در دوره ی خلافت وی، پدید آمدن منصب امیرالامرایی بود که نمایان گر برتری سرداران نظامی بر تشکیلات حکومت عباسی و کاهش اقتدار خلیفه و دیوانسالاران به شمار می آید. در سال ۳۲۹ هجری/۹۴۰ میلادی بر اثر بیماری درگذشت.

* {{یادکرد|فصل= |کتاب=الخلافة العباسیه فی عصر الفوضی العسکریه ۲۴۷/{{چر}}۳۳۹ه - ۸۶۱/{{چر}}۹۴۶م: دراسة تاریخیة لبوادر التسلط العسکری علی الخلافة العباسیة|نویسنده=فاروق عمر|ترجمه=|ناشر=دارالإحسان|چاپ= |شهر=قاهره|کوشش=سعید شورایی|ویرایش= |صفحه=۸۸|سال=۱۴۲۱ |شابک= }}

* {{یادکرد|فصل= |کتاب=تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی|نویسنده=رسول جعفریان|ترجمه=|ناشر=انتشارات حوزه علمیه|چاپ= |شهر=قم|کوشش=مرتضی رحیمی|ویرایش= |صفحه=۸۸|سال=۱۳۷۸ |شابک= }}

 

[[رده:خلفای عباسی]]